Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

«Είναι ύποπτοι οι φυσιολάτρες»


«Βρεθήκαμε στην εξοχή, σε ένα ειδυλλιακό τοπίο, τα πουλιά τραγουδούσαν, είχαμε γοητευθεί. Βλέπουμε ένα νεαρό ζευγάρι να σπρώχνει το καροτσάκι με το μωρό του. Σκεφτήκαμε:Τι ωραία εικόνα! “Καλημέρα” τους λέμε. Και ο τύπος γυρνάει και μας απαντάει:“Αντε και γ.., παράξενε μαλάκα!”».

Ετσι εξήγησαν οι Γκίλμπερτ & Τζορτζ τη σχέση τους με τη φύση όταν, την περασμένη Τετάρτη, μίλησαν για το έργο τους στο αμφιθέατρο του Νέου Κτιρίου του Μουσείου Μπενάκη.

«Είμαστε πολύ καχύποπτοι με όσους δηλώνουν λάτρεις της φύσης» συνέχισαν, απαντώντας σε ερώτηση του συντονιστή, συγγραφέα Μάικλ Μπρέιζγουελ.«Τέτοιοι άνθρωποι τείνουν να είναι απολυταρχικοί.Σαν τους παπάδες».

Βρήκα την όλη εμπειρία καταπληκτική. Δεν περίμενα ότι το μάλλον ευμέγεθες αμφιθέατρο θα γέμιζε για τους Γκίλμπερτ & Τζορτζ. Ισως κάποιοι πουν ότι ήταν αναμενόμενο - οι Γκίλμπερτ & Τζορτζ είναι σταρ. Δεν πάνε όμως πολλά χρόνια που μια τέτοια εκδήλωση στην Αθήνα δεν θα είχε καμιά ελπίδα επιτυχίας, ειδικά καθ΄ ότι η έκθεση του περιβόητου καλλιτεχνικού διδύμου από τη Βρετανία άνοιξε την Πέμπτη: την προηγουμένη το βράδυ δεν υπήρχε τίποτε να δει κανείς, μόνο να ακούσει. Παρ΄ όλα αυτά το αμφιθέατρο γέμισε ασφυκτικά, με ανθρώπους κάθε ηλικίας να κάθονται ως και στα σκαλιά. Και οι Γκίλμπερτ & Τζορτζ δεν απογοήτευσαν. Ισως δεν είπαν τίποτε ιδιαίτερα βαθύ ή ίσως είπαν πολλά μαζί που θα μπορούσαν να είναι από βαθιά ως ερεβώδη- αν δεν τα συνόδευαν με αυτό το ηπίως ειρωνικό ύφος, tongue-in-cheek, που λένε και στα μέρη τους.

Σε μια στιγμή, λόγου χάρη, ο Μάικλ Μπρέιζγουελ τους ρώτησε για τα άψογα κοστούμια τους.«Οταν πάψαμε να είμαστε σπουδαστές- οι σπουδαστές μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν-,αποφασίσαμε ότι πρέπει πλέον να ντυνόμαστε ευπρεπώς» απάντησαν.«Εννοούμε “ευπρεπώς”με την έννοια που του δίνει η κατώτερη τάξη, η οποία φοράει τα καλά της για να πάει στην εκκλησία. Δεν θέλαμε να είμαστε ο καλλιτέχνης που ντρέπεται κανείς να τον συστήσει στη μαμά του». ....
Η έκθεση «Jack Freak Ρictures» των Γκίλμπερτ & Τζορτζ πραγματοποιείται στην Βernier/ Εliades,Επταχάλκου 11,τηλ.210 3413.935, www. bernier-eliades.gr
του ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΖΕΝΑΚΟΥ Βήμα της Κυριακή

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Και μη λουστείτε .. Πιείτε το !

Η συζήτηση είναι πολύ πρόσφατη. Απέναντί μας είχαμε τον διευθυντή του Προγράμματος Τεχνολογίας και Δικαιοσύνης του φημισμένου αμερικανικού πανεπιστημιακού ιδρύματος ΜΙΤ, καθηγητή Τεχνολογίας και Πολιτικής κ. Νίκολας Ασφορντ, ο οποίος είχε βρεθεί στη χώρα μας για ελάχιστες ώρες. «Είναι απλό», είχε πει στην «Κ». «Το εξασθενές χρώμιο είναι καρκινογόνο. Το να αντλείται νερό για ανθρώπινη κατανάλωση από μολυσμένο με αυτήν την ουσία υδροφόρο ορίζοντα ισοδυναμεί με θανατική καταδίκη».

Και όμως -θα μπορούσαμε να του ανταπαντήσουμε- η διεθνής επιστημονική κοινότητα μπορεί να ησυχάσει: Ένα ελληνικό ινστιτούτο δίνει διαφορετική απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα για το εάν είναι επικίνδυνη η κατάποση εξασθενούς χρωμίου - ερώτημα που βασανίζει, εκτός των άλλων, και τους κατοίκους των Οινοφύτων, της Μεσσαπίας, αλλά και των άλλων περιοχών με τους τοξικούς υδροφόρους ορίζοντες. Και η απάντηση είναι πως... «όχι, δεν είναι επικίνδυνη»!

Όπως σημειώνεται σε πρόσφατη έκθεση του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ): «Η μόνη επικίνδυνη και βλαπτική είσοδος στον οργανισμό είναι η αναπνευστική οδός. Συγκεκριμένα, στο πόσιμο νερό και στη διατροφή, το εξασθενές χρώμιο μετατρέπεται από το γαστρεντερικό σύστημα σχεδόν ακαριαία και εξ ολοκλήρου σε τρισθενές χρώμιο, το οποίο σε χαμηλές ποσότητες είναι ωφέλιμο για την ανθρώπινη υγεία και συνεπώς παύει να είναι τοξικό».

Δεδομένων ότι η συγκεκριμένη ουσία έχει καταχωρηθεί από τον ΠΟΥ στις καρκινογόνες για τον άνθρωπο, ότι η ευρωπαϊκή κοινότητα προσανατολίζεται στη θέσπιση ορίων για την παρουσία της στο πόσιμο νερό (σήμερα τα όρια αφορούν το ολικό χρώμιο), αλλά και της τραγικής εμπειρίας από το Χίνκλεϊ της Καλιφόρνιας (αλλά τον Ασωπό), με την ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου εξαιτίας της μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα με εξασθενές χρώμιο, το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει το ΙΓΜΕ είναι μάλλον... παράδοξο. Σύμφωνα με την εν λόγω μελέτη (Ιούλιος 2009), πάντως, στον υδροφόρο ορίζοντα του Δήμου Μεσσαπίας της Εύβοιας ανιχνεύονται υψηλές τιμές του «ακίνδυνου» εξασθενούς χρωμίου. Μάλιστα, έκτοτε ο δήμος δεν χρησιμοποιεί για την υδροδότηση των κατοικιών τις επιβαρυμένες γεωτρήσεις. Υπενθυμίζεται ότι οι αρχές κινητοποιήθηκαν έπειτα από καταγγελίες περιβαλλοντικών συλλόγων και κατοίκων της περιοχής. Αναλύσεις έχει πραγματοποιήσει και το Tμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Aθηνών, με τα ίδια αποτελέσματα: σε ορισμένες περιπτώσεις οι συγκεντρώσεις ολικού χρωμίου ξεπερνούσαν κατά πολύ το μέγιστο επιτρεπτό όριο για το πόσιμο νερό, ενώ σε άλλες περιπτώσεις ξεπερνούσαν και την επιτρεπόμενη συγκέντρωση για όλους τους τύπους εδαφών και για συνεχή χρήση αρδευτικού νερού... Από την πρώτη στιγμή, φορείς της περιοχής «δείχνουν» ως υπαίτια για τη σοβαρή περιβαλλοντική μόλυνση τα ορυχεία της ΛΑΡΚΟ στην Εύβοια. (Σύμφωνα και με το ΙΓΜΕ, η προέλευση του χρωμίου σχετίζεται με απόρριψη βιομηχανικών αποβλήτων.) Σύμφωνα με τον Σύλλογο «Γαία», τόνοι αδρανών υλικών φράζουν τα υδατορέματα, με αποτέλεσμα το βρόχινο νερό να συσσωρεύεται στους κρατήρες των λατομείων και από εκεί στον υδροφόρο ορίζοντα. Σύμφωνα με το Δίκτυο Κινήσεων Πολιτών και Συλλόγων Εύβοιας, μάλιστα, η εταιρεία, λίγα εικοσιτετράωρα πριν από τις εκλογές, προσπάθησε με επιχωματώσεις και προσχώσεις να καλύψει τις τοξικές λίμνες που έχουν δημιουργηθεί στα μεταλλεία της.

Αξίζει να σημειωθεί, τέλος, πως σε κάποιο σημείο της μελέτης του ΙΓΜΕ αναφέρεται ότι πληροφορίες αντλήθηκαν «από τον γεωλόγο της εταιρείας ΛΑΡΚΟ .....».
Της Λινας Γιανναρου απο την Καθημερηνή
Δείτε επίσης: Συμπαράταξη Βοιωτών για το Περιβάλλον

Δράση για το περιβάλλον: "Ανακυκλώστε το !"

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

"Intership" .. στην μητρική!

Και εκεί που κάθεσαι σου πετούν στα πόδια ένα θέμα, που ούτε πως λέγεται δεν ξέρουν, και αφού σε φορτώνουν με τα διάφορα συναισθηματικά, "τα παιδιά, οι νέοι κτλ, σε τραβούν από τη μύτη για να αποφασίσεις, μέσα σου, τι τελικά είναι ηθικό.

Μου είπαν κάποτε: "έλα να κάνεις μαθητεία για κάποιο διάστημα με ελάχιστα χρήματα και χωρίς να σε ασφαλίσω". Δεν μπόρεσα. Είχα υποχρεώσεις, σπίτι, τσιγάρα, κοινόχρηστα, και δε μ'έπαιρνε. Ο διπλανός μπορούσε, έμενε με τους γονείς, δεν κάπνιζε. Χώρισαν οι δρόμοι μας.
Εγώ έψαξα εναγωνίως να βρω μια δουλειά που να πληρώνομαι σε σχέση με την παραγωγικότητά μου μπας και πληρώσω και Δ.Ε.Η.
Ο διπλανός πήγε εκεί για να μπορέσει την παραγωγικότητά του να την μεταφράσει σε "ένσημα" για το μέλλον του στην μόνιμη δουλειά.
Βρήκα, μπήκα, χώθηκα στη δουλειά. Δεν άφησα δευτερόλεπτο χαμένο, δούλεψα πολύ και παραπάνω από ότι έπρεπε για να μπορέσω να ανέβω, μισθολογικά, λίγο παραπάνω. Παρήγαγα υπεραξία που κάποιος την έβαζε στην τσέπη του και μπορούσε σιγά σιγά να κάνει τον καμπόσο στις κοινωνικές του εκδηλώσεις, να φορά Armani, να αγοράσει jeep.
Ο διπλανός μπήκε, χώθηκε, δούλεψε. Έβαλε στο πίσω μέρος τις σκέψης του τη μαθητεία και έπεσε με τα μούτρα να αναλάβει και λίγα ακόμα και λίγα ακόμα για να αποδείξει την ικανότητά του. Παρήγαγε υπεραξία που μεταφράστηκε σε ένα καφέ παραπάνω του προϊσταμένου, κάποιες ώρες απουσίας παραπάνω στους διπλανούς μονίμους υπαλλήλους, κάποια επίπλαστη εξουσία στους "κλητήρες" του συστήματος.
Δούλεψα με ανασφάλεια και στον "αέρα". Με τα μισά ένσημα απ'ότι έπρεπε, χωρίς τα δώρα και τις αποζημιώσεις, στον πάτο του βαρελιού.. με βάφτισαν και "ελεύθερο επαγγελματία" υπάλληλο! Τι να κάνεις; ανάγκη για δουλειά και πολυπόθητο επίπεδο να πεις "μπορώ να δίνω 10 ευρώ το μήνα εκεί".
Ο διπλανός δούλεψε ανασφάλιστος και το συστηματάκι, από τον κλητήρα μέχρι.., του δημιούργησε την ψευδαίσθηση του "αύριο στη θέση μου μεγάλε!".
Τις στιγμές που η δουλειά μου ήθελε κι άλλους 'εργάτες" το σκεπτόμουν πολύ πριν πω σε κάποιο φίλο "έλα", θα αντέξει ο φίλος τις συνθήκες ή στο τέλος θα με χλευάσει κιόλας για τις συνθήκες που έχω διαλέξει για να δουλεύω;
Τις στιγμές που προκηρύσσονταν θέσεις στη δουλειά του, χανόταν για λίγο από το περιβάλλον μη τυχόν και πάρουν κάποιο φίλο και όχι αυτόν!
Υπήρξα μέσα σε ένα σύστημα παίδευσης που είχε αποτέλεσμα να λέω: Δεν είναι τίποτα αδύνατο, κράτα τις αξίες σου κάνε τις συγκρούσεις σου γιατί τη δύναμη την έχεις στα χέρια σου και όσες φορές θα λένε «ουδείς αναντικατάστατος» θα λες : «η ατομική μου αξία είναι μοναδική».
Υπήρξε σε ένα σύστημα που εκπαίδευσε τους θεωρητικούς να καλλιεργούν εικόνες, για το πρόσωπο τους, για την αποτελεσματικότητά τους, με λόγια συμπάθειας ή νούμερα και δείκτες ανεργίας, τους «κλητήρες» να αποκτούν λίγη από την θεωρητική δύναμη της εξουσίας , να μπορούν να μην παράγουν τίποτα γιατί έχουν το χαμάλη και τους ίδιους να απαξιώνουν τον εαυτό τους μεγεθύνοντας τόσο πολύ τους «τίποτα» στα μάτια τους και να κάθονται από κάτω.
Δύσκολο να μην αφήσεις κανέναν να παίξει με την προσωπικότητα σου και τις ανάγκες σου, αλλά να μπαίνεις στη μέση των κάφρων και να τους δίνεις συνεχώς τροφή από τις σάρκες σου για να μπορούν να δημιουργούν και να συντηρούν το μύθο του ευαίσθητου σωτήρα είναι υποβάθμιση προσωπικότητας!
Και δύσκολο να θες για όλα αυτά την "μοριοδότησή" σου αντί εμού
Σ’αυτό τον κόσμο δεν έχουν μόνο τα καλά τη συμμετοχή μου, έχουν και τα στραβά και η αλληλεπίδραση των ενεργειών δεν είναι ποτέ επιφανειακή και στιγμιαία.
Τι είναι σωστό, τι είναι ηθικό μην το αφήνεται σε μένα , μα ούτε και σε αυτόν!