Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

illusions!

(Διαβάζετε καλύτερα μετά της μουσικής του βίντεο)

Δύσκολο να καταλάβω τι απ' όλα είναι πραγματικότητα και τι ψευδαίσθηση. Είναι πραγματικότητα η ψευδαίσθηση αυτό που έχει στηθεί γύρω μου; Είναι πραγματικότητα ένα κράτος μαμούθ ως αποτέλεσμα φιλελεύθερων επί χρόνια πολιτικών; Είναι πραγματικότητα μια κοινωνία που κοιτά το ατομικό συμφέρων της, είτε έχει οικονομικό αντίκτυπο είτε καλύπτει απλός το 'εγώ είμαι πρώτος'; Είναι πραγματικότητα το να είμαι ποιο πλούσιος απ' το αφεντικό μου; Είναι πραγματικότητα να αισθάνομαι και να ζω ως πλούσιος ενώ είμαι φτωχός; Είναι πραγματικότητα που δεν παράγω τίποτα; Είναι πραγματικότητα που το μόνο που θέλω επαγγελματικά μια θέση χωρίς παραγωγικό αντίκρυσμα και με εργοδότη χωρίς πρόσωπο, λέγε με κράτος; Είναι πραγματικότητα να γίνομαι μπαλάκι σε γραφεία χωρίς τουλάχιστον να αντιλαμβάνομαι έναν προφανή λόγο; Είναι πραγματικότητα να μην έχει ευθύνη κανένας και για τίποτα εκτός από μένα; Είναι πραγματικότητα να χρωστάμε όλοι και να πληρώνω εγώ; Είναι πραγματικότητα να μαθαίνω την πραγματικότητα μέσα από τα παράθυρα των οκτώ; Είναι πραγματικότητα που στην τηλεοπτική ζωή μας το πρωί πεινάμε, αμέσως μετά γλεντάμε, το μεσημέρι ζούμε μεγαλεία και το βραδάκι καταστρεφόμαστε; Είναι πραγματικότητα που οι κατά συρροήν ακρωτηριαστές μου με συμβουλεύουν τι να κάνω; Είναι πραγματικότητα που τώρα όλοι λεν ότι ότι φτιάξαμε(;) είναι ψευδαίσθηση; Είναι πραγματικότητα που έχω τουλάχιστον ένα εκατομμύριο τέτοιες ερωτήσεις; Είναι πραγματικότητα το ότι δεν με παίρνει ο χώρος ανάρτησης και τελειώνει η μουσική υπόκρουση;;

Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

Ο Κορινθιακός που πληγώναμε, πληγώνουμε .. θα πληγώνουμε?


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος, η Οικολογική Κίνηση Αντίκυρας Άρτεμις, η Ομοσπονδία Οικολογικών Οργανώσεων Κορινθιακού Κόλπου "Η Αλκυών", η Πρωτοβουλία για τη Σωτηρία του Κορινθιακού, οι Πολίτες Φωκίδας για το Περιβάλλον και τον Πολιτισμό, η Συμπαράταξη Βοιωτών για το Περιβάλλον, η Επιτροπή Αγώνα Θίσβης και η Κίνηση Πολιτών Δήμου Θίσβης
σας προσκαλούν
σε Εκδήλωση με θέμα:
«Ο Κορινθιακός που πληγώνουμε:
Χρόνια ρύπανση και νέες απειλές από τις ακτές της Βοιωτίας»
Κυριακή 25 Απριλίου 2010
ώρα 10.00 - 15.00
Αίθουσα Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Βοιωτίας
κεντρική πλατεία Λιβαδειάς

περισότερα για το πρόγραμα της εκδήλωσης

Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Πες κάτι.


Ψάχνουμε για άλλα μαντάτα. Ψάχνουμε κάτι, κάποιος να μας πει.. Πες κάτι γιατί και Απρίλης είναι και καλοκαίρι μυρίζει και κρίμα είναι. Πες κάτι γιατί και σοσιαλιστική κυβέρνηση έχουμε και φιλελεύθερη διαχείριση έχουμε και αριστερά που ζει το δικό της παραμύθι, για κάθε ‘συνιστώσα’ διαφορετικό, έχουμε. Πες κάτι, γιατί με Πρετεντέρη, Χ"νικολάου και Παπαδημητρίου δεν παλεύεται και το παιχνιδάκι που αντέγραψαν από τα realiti με τον κακό κριτή το φάγαμε και πέρασε. Πες κάτι γιατί και η γιαγιά μου το πρωί αντί να μου φτιάχνει το γάλα, τα spreads κοιτάει. Πες κάτι γιατί ακόμα με πανηγυρισμούς τα σκουπίδια μου τα καίω. Πές κάτι γιατι από τον Asebillo καταλύξαμε στον Καλλικράτη. Πες κάτι γιατί και θύμα, μετανάστη για τους συμβολισμούς, είχα και τους θύτες ανακάλυψα. Πες κάτι γιατί για να πεθάνω από καρκίνο λόγο καπνίσματος μου πέφτει κοματάκι ακριβό, και για να πνίξω τον καημό μου στο ποτό δεν με φτάνουν, Πες κάτι γιατί κι αν πω να φύγω, στον βενζινά θα δώσω την περιουσία μου. Πες κάτι. .. Πες κάτι άλλο. ..

Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Δημοσιοϋπαλληλικό Ρετιρέ

Το Δημοσιοϋπαλληλικό Ρετιρέ σχηματίστηκε το 1984 από τους Ντάνη Τραγόπουλο, Αλεξάνδρα Κατσιάνη και Θανάση Χονδρό.
Δραστηριοποίηθηκε αρχικά με παραστάσεις και αργότερα με ηχογραφήσεις.


Αναμνήσεις του Κωστή Δρυγιανάκη γραμμένες το 1994, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης δέκα χρόνων από την πρώτη εμφάνιση του Δημοσιουπαλληλικού Ρετιρέ:
"Γνωριστήκαμε με το Θανάση και την Αλεξάνδρα το καλοκαίρι του 1983 στη Σχεδία, την γκαλερί που λειτουργούσαν τότε στην Εγνατία αρ. 54. Με τον Ντάνη, που έμενε στο Βόλο από το 1981 ως το 1984, εργαζόμενος στη Νομαρχία Μαγνησίας, και έπαιζε κατά καιρούς με διάφορα σχήματα σε μπαράκια της περιοχής, γνωριστήκαμε λίγους μήνες μετά. Ετσι, μεταφέρω εδώ μερικές αναμνήσεις από τις πρώτες εμφανίσεις του Ρετιρέ στο Βόλο και στη Θεσσαλονίκη, όπου είχα την τύχη να παρευρίσκομαι.
Ηχητικά Γλυπτά, Θεσσαλονίκη, Οκτώβρης 1984. Η πρώτη εμφάνιση του Δ.Υ. Ρετιρέ σε ένα γιαπί στην Τούμπα. Ο Θανάσης έπαιζε δυο casiotone έχοντας κρεμασμένα στο λαιμό του δυο κοτόπουλα (έτοιμα για μαγείρεμα), κατά τη διάρκεια μάλιστα του κομματιού έσπασε και ένα αυγό. Η Αλεξάνδρα έπαιζε τύμπανα με μια γλάστρα με φυτό στο κεφάλι της, τυλιγμένη με ένα μαντήλι σα Φαραώ και με μαύρα γυαλιά σαν αόμματη. Ο Ντάνης έπαιζε κιθάρα φορώντας τα προστατευτικά μαύρα περιβραχιόνια που φορούσαν παλιά οι υπάλληλοι γραφείου.
Η μουσική ήταν το γνωστό στυλ τριών ανθρώπων που ή δεν ξέρουν να παίζουν ή τουλάχιστον κάνουν ό,τι μπορούν για να φαίνεται πως δεν ξέρουν. Το πράγμα όμως έχει πολλά ενδιαφέροντα: το χώρο που δεν είναι ο κατεστημένος συναυλιακός χώρος, τις θεατρικές - τελετουργικές ενδυμασίες, τη στάση απέναντι στα πράγματα (ομολογουμένως θέλει αρκετό θάρρος για να βγεις να παίξεις ελεύθερο αυτοσχεδιασμό σε ένα γιαπί της Τούμπας και με τέτοια ντυσίματα). Ο κόσμος που μαζεύτηκε αντέδρασε μάλλον απορώντας: Γιατί συνέβαινε αυτό; Μουσική με την έννοια που ήξεραν δεν ήταν, ούτε έρχονταν με πτυχία και περγαμηνέςνα αποδείξει το ανώτερο της υπόθεσης. Ηταν καλό αυτό που γίνονταν μπροστά στα μάτια τους; Ηταν απλώς κάποιοι λοξοί; Αρκετός κόσμος είχε μαζευτεί μέσω του ΜΙΤ Μητρόπουλου που οργάνωνε την πράξη-στο-χώρο ΟΛΓΑ 2, στα πλαίσια της οποίας εντάσσονταν και αυτή ησυναυλία, και ως εκ τούτου ήταν σχετικά μυημένος.
Ωστόσο, και για αυτόν ακόμα τον κόσμο, πολλά από τα τεκταινόμενα ήταν συζητήσιμα: Λίγο πολύ, όλοι είχαν μάθει να θεωρούν τη μουσική (και την τέχνη γενικότερα) πεδίο - ή μάλλον τσιφλίκι - κάποιων "ειδημόνων", και εδώ αυτός ο περιορισμός είχε καταστρατηγηθεί. Δεν ήταν μόνο πως το Ρετιρέ φαινόταν να μην ξέρει να παίζει, και βέβαια έκανε ό,τι μπορούσε για να το κάνει αυτό πιο ξεκάθαρο. Ηταν επιπλέον ότι το Ρετιρέ δεν έδειχνε καν να ενδιαφέρεται για το ηχητικό μέρος του κομματιού. Αυτό που μετρούσε ήταν η παράσταση, στο δοσμένο τόπο και χρόνο, και με τη συγκεκριμένη ενδυμασία. Αυτή η διάσταση υπάρχει σε όλες τις δουλειές του Ρετιρέ μέχρι σήμερα."

Περισσότερα εδώ


Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

"..Γρηγορήται και προσεύχεσται.."


Με απόσπασμα ευαγγελίου ο τίτλος και ότι πεις για την σημερινή πρωταπριλιά. Ότι πεις σε μια Ελλάδα που ζει την Μεγάλη Πέμπτη της χωρίς ξημέρωμα παρασκευής και χωρίς να μπορούμε σίγουρα να μετράμε τρις για την Ανάταση. Σε μια Ελλάδα που η επίκυψη είναι θεσμός και την ανάταση δεν θυμόμαστε καν πως γίνεται. Καλή Ανάταση λοιπόν αδέλφια!

Ά! Και μην ξεχνάτε: ΓΡΗΓΟΡΗΤΑΙ