Όσο διαμαρτυρώμεθα με "Ρίτσο σε νταμάρια", όσο συσπειρονόμεθα με την "πλατεία" του Σαββόπουλου, όσο καθόμεθα στις πρώτες θέσεις με γαλάζια πουκάμισα (χωρίς γραβάτα και σηκωμένα μανίκια που είναι και λίγο σπορτίφ!), όσο χειροκροτούμε ανούσια ευχολόγια, όσο συντασσόμεθα πίσω από εκπροσώπους για τα δίκαια αιτήματά μας μετατρέποντάς τους σε "ειδικούς" χτίζοντας σιγά σιγά το "αλάθητό" τους, όσο δεν θέλουμε καμία αιτιολόγηση για τον "αγώνα, όσο κρατά τα σκήπτρα η "γενιά του πολυτεχνείου.
Δεν το συνηθίζω το λεξιλόγιο, μπορεί ο τζιμάκος να μου το μετέφερε, .. αλλά..
..δε γαμιώμεθα?!
Δευτέρα 24 Μαΐου 2010
Δεν σωνόμεθα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου