Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Θέλω πίσω τον καινούργιο μου χρόνο!

Ευχή, έχω να κάνω μάλλον μία και μοναδική...: Να υπάρξει το 2011!!
Ακούω πολλούς να το λένε είτε ως το νέο σύντομο ανέκδοτο είτε ως υπέρτατη (?) ευχή το ..: Ευτυχισμένο το 2012!!! ..Έ, όχι ρε αδέλφια! Δεν αφήνω σε κανέναν να μου αφαιρέσει έναν ολόκληρο χρόνο και πολύ περισσότερο την χαρά του καινούργιου που έρχεται και σημειολογικά αποτυπώνεται σε μια μικρή στιγμούλα ανάμεσα σε δύο δευτερόλεπτα
Δεν μπαίνω στη λογική του όλα είναι αριθμοί και χρήμα. Μπορεί να πεινάω αλλά παρ' όλα αυτά υπάρχουν χαρούμενα γεγονότα στη ζωή μου. Μπορεί τον παράδεισο στο μέλλον να μην τον βρούμε αλλά μπορούμε να δημιουργήσουμε μικρούς στιγμιαίους παραδείσους στο σήμερα. Η ζωή δεν είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την δουλειά, το χρήμα, τα σπίτια και τα αυτοκίνητα. Μην ξεχνιόμαστε,
"Η ζωή είναι μικρή, όμορφη, ανεπανάληπτη και προσωπική!"
Τρώω για να ζω και δεν ζω για να τρώω και όσο περισσότερο μπαίνω στη λογική του ζω για να δουλεύω τόσο περισσότερο κλείνουν τα στεγανά διαφυγής στο μυαλό μου και παίζω το παιχνίδι τους.
Ας ευχηθώ λοιπόν πολλές αντισταθμιστικές χαρές απέναντι στην οικονομική μας στενοχώρια!



Κι' ας υπογράψω ως :
Ένας από τους πολλούς ανασφαλής για το μέλλον τους.

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Έτσι απλά!

Ω! ναι θεοί του Ολύμπου τα θέματα είναι "έτσι απλά!",έτσι απλά και χωρίς πολλά, πολλά κάποια πράγματα συνεχίζουν ή αλλάζουν από μας. Στη συνέχεια της άποψής ότι δεν μας φταίει για όλα το μνημόνιο ή μη, ήρθε από μια φίλη το παρακάτω βιντεάκι δράσης. Πρώτα απαιτούμε σεβασμό από τους γύρω μας. Αν το καταφέρουμε αυτό έ, που θα πάει τα πράγματα θα αλλάξουν και στις "κεφαλές". Πρέπει να συντάξουμε ένα "μνημόνιο" για τα αυτονόητα που έχουν γίνει ποια υπερδύσκολα. Πόσο χρειάζεται δηλαδή για να σεβαστούμε τον διπλανό που περπατάει με ένα καρότσι, ένα παιδί στο χέρι, ένα μπαστούνι, ένα ποδήλατο? Χρειάζεται απλώς να αποκτήσουμε θράσος απέναντι στη θρασύτητα που παρκάρει επάνω στο πεζοδρόμιο επειδή απλώς .. μπορεί. Χρειάζεται θράσος να απαιτήσεις, ή στο τέλος να το πράξεις εσύ, τα δέντρα να είναι κλαδεμένα σε ένα ύψος που να χωρά τους περισσότερους να περνούν από κάτω. Θέλει θράσος τελικά να αποκτήσεις τα αυτονόητα γιατί με τα "υψηλά νοήματα" και τις πολιτικές φανφάρες καλά τα πάμε.

Για περισσότερα από τις δράσεις αυτής της πρωτοβουλίας εδώ.
Για περισσότερες δράσεις ... ΘΡΑΣΟΣ!

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

...Ήταν απλά ένας περίπατος στο ΘΡΑΣΟΣ.

..Προεκλογικά, εκλογικά, μετεκλογικά.

Μεγάλη "γιορτή" οι εκλογές, μεγάλο πανηγύρι. Κάθε λογίς πραματευτές μετά συμπαρομαρτούντα τους σε κοινή θέα. Πολλά σεντόνια ανοιχτά κρεμιούνται στα μπαλκόνια προς αποδείξεως της τιμιότητας και της αγνότητας του πραματευτή. Πολλά σεντούκια ανοιχτά με πράματα λογίς, λογίς και με ντελάληδες σορό! .... Μόνο πού:
Αν στα σεντόνια σύντροφοι είναι το αίμα μολυσμένο;
Αν τα σεντούκια σας τα φέρνεται από παλιά;
Αν η πραμάτεια σας είναι χαλασμένη, δύσοσμη και γεμάτη οργανισμούς που αφού την κατασπάραξαν περιμένουν να βγουν στο φως μπας και βρουν νέα τροφή;
Αν οι ντελάληδες σας φωνάζουν δυνατότερα και από σας; …..Θράσος μου μυρίζει να περισσεύει!
Κι όλα για την πρώτη θέση! Για τη δεύτερη κανένας! Το παιχνιδάκι του «κερδάμε» καλά κρατεί κι όλοι βολεμένοι. Καθώς και η σαλαμοποίηση του ψηφίζω «μνημόνιο», «όχι μνημόνιο» λες και για τη διάβαση, το πεζοδρόμιο, τα σκουπίδια, τη συνεννόηση το μνημόνιο μας φταίει ή μας σώζει! Περίσσιο το θράσος να ξεπερνάς την απτή πραγματικότητά σου προς χάριν κεντρικού άξονα πολιτικής. Τα πράγματα αλλάζουν από κάτω, η αλλαγή κεφαλής δεν αλλάζει και την πραγματικότητα.

..(επισύναψη σημείωσης:
Ευτυχώς που ταξίδευα, ταξίδευα σε μια χώρα και ένα κόσμο χωρίς μνημόνιο, γρίνια, ηττοπάθεια. Ευτυχώς που έκλεισα αυτιά, μάτια και μύτη και μπόρεσα να δω ομορφιές απέραντες, δελφίνια, πυγολαμπίδες και χελιδονόψαρα, να ακούσω τρυποκάρυδους, καμπάνες και το κύμα, να οσμιστώ ιώδιο, φασκόμηλο, λιβάνι.
Τόσα πολλά μου έλειψαν από την «πραγματικότητα» που νιώθω «ασύντακτος». …)

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

Ζωή στον πάτο!


Εικόνες από τον πάτο που δυστυχώς δεν είναι αυτός που πάμε. Ανάσες από περιβάλλον άπνοιας σε μια ζωή μακροβούτι. Οθόνες γεμάτες πραγματικότητα κόντρα στα πάνελ της εικονικής.

Στον πάτο. στον πάτο! Γιατί στον αφρό, τα σκατά και οι φελοί!

Υπάρχουν άλλα τρία εξαιρετικά βίντεο από τον Γιώργο Δελβερούδη στο vimeo δείτε τα.


Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Δεν σωνόμεθα



Όσο διαμαρτυρώμεθα με "Ρίτσο σε νταμάρια", όσο συσπειρονόμεθα με την "πλατεία" του Σαββόπουλου, όσο καθόμεθα στις πρώτες θέσεις με γαλάζια πουκάμισα (χωρίς γραβάτα και σηκωμένα μανίκια που είναι και λίγο σπορτίφ!), όσο χειροκροτούμε ανούσια ευχολόγια, όσο συντασσόμεθα πίσω από εκπροσώπους για τα δίκαια αιτήματά μας μετατρέποντάς τους σε "ειδικούς" χτίζοντας σιγά σιγά το "αλάθητό" τους, όσο δεν θέλουμε καμία αιτιολόγηση για τον "αγώνα, όσο κρατά τα σκήπτρα η "γενιά του πολυτεχνείου.
Δεν το συνηθίζω το λεξιλόγιο, μπορεί ο τζιμάκος να μου το μετέφερε, .. αλλά..
..δε γαμιώμεθα?!

Κυριακή 16 Μαΐου 2010

INFOWAR. Αναπαραγωγή μιας εκπομπής.




Μένοντας μες το κλίμα που μας θέλει να την ψάχνουμε με τα οικονομικά, τους αριθμούς, τις μελέτες και τις γνώμες τον οικονομολόγων για ότι συμβαίνει στην καμπούρα μας και αποφεύγοντας μια Ακανόνιστη απαλλοτρίωση του blog μου, αναπαράγω μια δημοσιογραφική (με κεφαλαία παρακαλώ) έρευνα. Πολύ ωραία εκπομπή που ευτυχώς τα σαίνια του "Λες Μαλακίες" ανέβασαν.

Πολλά βλέπουμε, διαβάζουμε, ακούμε και ειδικά οι παροικούντες του ιντερνέντ βρίσκουν πολλά να βομβαρδιστούμε για το τι δεν θα λειτουργήσει, την παγκόσμια οικονομική συνωμοσία και τα λόγια των "μετά Χριστό προφητών" και "προπονητών της κερκίδας" που έχουν θεριέψει. Επειδή βγήκε όμως το νέο dvd αλλά και αναζωπυρώθηκε, με φωτοντοκουμέντα, το ενδιαφέρων για την εθνική πρωινοπαρουσιάστρια, οφείλω να είμαι ολίγων προσεκτικός σε αυτές τις συμπτώσεις.

Ψάχνοντας από την "Ελλάδα των μεγάλων ποιητών και των ασήμαντων πολιτικών" μια θέση στον ήλιο, καλησπέρα!

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

Απο το: "δυστυχως επτωχεύσαμε" στο: "ευτυχώς επουλήθημεν"



Μετά βαΐων και κλάδων και πάμπολλων χειροκροτητών αποφύγαμε την πτώχευση! Την αποφύγαμε με μια "έξυπνη" κίνηση να .. πουληθούμε λίγο πριν καταρρεύσουμε!!! Κλαπ, κλαπ, κλαπ!!!!! Στην εξεύρεση της "λύσης" ας μην χρεώνουμε το ευεργέτημα στον κυβερνητικό σχηματισμό μόνο, αλλά απαιτούνται παλαμάκια σε όλο το πολιτικό προσωπικό εντός και εκτός βουλής ανεξαρτήτως (εκτός εξαιρέσεων που φυσικά δεν γνωρίζουμε)!!! Το να έχουν όλοι ένα μερίδιο στην "επιτυχία" είναι πράγματι κάτι επίσης πανέξυπνο. Αυτό κατορθώθηκε με την συνολική αντίδραση στα επερχόμενα, χωρίς κανένα διαχωρισμό και επιμερισμό σοβαρότητας. Προσθέτοντας και την έλλειψη μιας σοβαρής πρότασης που να βασίζεται στην αρχή της σύνθεσης και επίλυσης εξισώσεων και ουχί στην αρχή της "μοναδικής αλήθειας" το αποτέλεσμα είναι a priori "επιτυχές"! Δοκιμασμένη η μέθοδος!
Αυτά φυσικά δεν γίνονται σε μία μέρα, απαιτήθηκαν χρόνια δουλειάς πάνω στην αποχαύνωση. Δόθηκαν σκληρές μάχες με οποιαδήποτε σκέψη ή άποψη που δεν εντασσόταν σε κανένα "μαντρί" σε καμία "αληθινή αλήθεια" και πολύς κόπος για να τακτοποιηθούν στα ράφια του "γραφικού", του "απολιτίκ" και βεβαίως του "διασπάστη"!

Αντιγράφοντας τον παραφραστή ποιητή: "Μακάβριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, μακάβριοι οι πτωχοί κι απνέυματοι"

Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

illusions!

(Διαβάζετε καλύτερα μετά της μουσικής του βίντεο)

Δύσκολο να καταλάβω τι απ' όλα είναι πραγματικότητα και τι ψευδαίσθηση. Είναι πραγματικότητα η ψευδαίσθηση αυτό που έχει στηθεί γύρω μου; Είναι πραγματικότητα ένα κράτος μαμούθ ως αποτέλεσμα φιλελεύθερων επί χρόνια πολιτικών; Είναι πραγματικότητα μια κοινωνία που κοιτά το ατομικό συμφέρων της, είτε έχει οικονομικό αντίκτυπο είτε καλύπτει απλός το 'εγώ είμαι πρώτος'; Είναι πραγματικότητα το να είμαι ποιο πλούσιος απ' το αφεντικό μου; Είναι πραγματικότητα να αισθάνομαι και να ζω ως πλούσιος ενώ είμαι φτωχός; Είναι πραγματικότητα που δεν παράγω τίποτα; Είναι πραγματικότητα που το μόνο που θέλω επαγγελματικά μια θέση χωρίς παραγωγικό αντίκρυσμα και με εργοδότη χωρίς πρόσωπο, λέγε με κράτος; Είναι πραγματικότητα να γίνομαι μπαλάκι σε γραφεία χωρίς τουλάχιστον να αντιλαμβάνομαι έναν προφανή λόγο; Είναι πραγματικότητα να μην έχει ευθύνη κανένας και για τίποτα εκτός από μένα; Είναι πραγματικότητα να χρωστάμε όλοι και να πληρώνω εγώ; Είναι πραγματικότητα να μαθαίνω την πραγματικότητα μέσα από τα παράθυρα των οκτώ; Είναι πραγματικότητα που στην τηλεοπτική ζωή μας το πρωί πεινάμε, αμέσως μετά γλεντάμε, το μεσημέρι ζούμε μεγαλεία και το βραδάκι καταστρεφόμαστε; Είναι πραγματικότητα που οι κατά συρροήν ακρωτηριαστές μου με συμβουλεύουν τι να κάνω; Είναι πραγματικότητα που τώρα όλοι λεν ότι ότι φτιάξαμε(;) είναι ψευδαίσθηση; Είναι πραγματικότητα που έχω τουλάχιστον ένα εκατομμύριο τέτοιες ερωτήσεις; Είναι πραγματικότητα το ότι δεν με παίρνει ο χώρος ανάρτησης και τελειώνει η μουσική υπόκρουση;;

Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

Ο Κορινθιακός που πληγώναμε, πληγώνουμε .. θα πληγώνουμε?


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος, η Οικολογική Κίνηση Αντίκυρας Άρτεμις, η Ομοσπονδία Οικολογικών Οργανώσεων Κορινθιακού Κόλπου "Η Αλκυών", η Πρωτοβουλία για τη Σωτηρία του Κορινθιακού, οι Πολίτες Φωκίδας για το Περιβάλλον και τον Πολιτισμό, η Συμπαράταξη Βοιωτών για το Περιβάλλον, η Επιτροπή Αγώνα Θίσβης και η Κίνηση Πολιτών Δήμου Θίσβης
σας προσκαλούν
σε Εκδήλωση με θέμα:
«Ο Κορινθιακός που πληγώνουμε:
Χρόνια ρύπανση και νέες απειλές από τις ακτές της Βοιωτίας»
Κυριακή 25 Απριλίου 2010
ώρα 10.00 - 15.00
Αίθουσα Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Βοιωτίας
κεντρική πλατεία Λιβαδειάς

περισότερα για το πρόγραμα της εκδήλωσης

Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Πες κάτι.


Ψάχνουμε για άλλα μαντάτα. Ψάχνουμε κάτι, κάποιος να μας πει.. Πες κάτι γιατί και Απρίλης είναι και καλοκαίρι μυρίζει και κρίμα είναι. Πες κάτι γιατί και σοσιαλιστική κυβέρνηση έχουμε και φιλελεύθερη διαχείριση έχουμε και αριστερά που ζει το δικό της παραμύθι, για κάθε ‘συνιστώσα’ διαφορετικό, έχουμε. Πες κάτι, γιατί με Πρετεντέρη, Χ"νικολάου και Παπαδημητρίου δεν παλεύεται και το παιχνιδάκι που αντέγραψαν από τα realiti με τον κακό κριτή το φάγαμε και πέρασε. Πες κάτι γιατί και η γιαγιά μου το πρωί αντί να μου φτιάχνει το γάλα, τα spreads κοιτάει. Πες κάτι γιατί ακόμα με πανηγυρισμούς τα σκουπίδια μου τα καίω. Πές κάτι γιατι από τον Asebillo καταλύξαμε στον Καλλικράτη. Πες κάτι γιατί και θύμα, μετανάστη για τους συμβολισμούς, είχα και τους θύτες ανακάλυψα. Πες κάτι γιατί για να πεθάνω από καρκίνο λόγο καπνίσματος μου πέφτει κοματάκι ακριβό, και για να πνίξω τον καημό μου στο ποτό δεν με φτάνουν, Πες κάτι γιατί κι αν πω να φύγω, στον βενζινά θα δώσω την περιουσία μου. Πες κάτι. .. Πες κάτι άλλο. ..

Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Δημοσιοϋπαλληλικό Ρετιρέ

Το Δημοσιοϋπαλληλικό Ρετιρέ σχηματίστηκε το 1984 από τους Ντάνη Τραγόπουλο, Αλεξάνδρα Κατσιάνη και Θανάση Χονδρό.
Δραστηριοποίηθηκε αρχικά με παραστάσεις και αργότερα με ηχογραφήσεις.


Αναμνήσεις του Κωστή Δρυγιανάκη γραμμένες το 1994, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης δέκα χρόνων από την πρώτη εμφάνιση του Δημοσιουπαλληλικού Ρετιρέ:
"Γνωριστήκαμε με το Θανάση και την Αλεξάνδρα το καλοκαίρι του 1983 στη Σχεδία, την γκαλερί που λειτουργούσαν τότε στην Εγνατία αρ. 54. Με τον Ντάνη, που έμενε στο Βόλο από το 1981 ως το 1984, εργαζόμενος στη Νομαρχία Μαγνησίας, και έπαιζε κατά καιρούς με διάφορα σχήματα σε μπαράκια της περιοχής, γνωριστήκαμε λίγους μήνες μετά. Ετσι, μεταφέρω εδώ μερικές αναμνήσεις από τις πρώτες εμφανίσεις του Ρετιρέ στο Βόλο και στη Θεσσαλονίκη, όπου είχα την τύχη να παρευρίσκομαι.
Ηχητικά Γλυπτά, Θεσσαλονίκη, Οκτώβρης 1984. Η πρώτη εμφάνιση του Δ.Υ. Ρετιρέ σε ένα γιαπί στην Τούμπα. Ο Θανάσης έπαιζε δυο casiotone έχοντας κρεμασμένα στο λαιμό του δυο κοτόπουλα (έτοιμα για μαγείρεμα), κατά τη διάρκεια μάλιστα του κομματιού έσπασε και ένα αυγό. Η Αλεξάνδρα έπαιζε τύμπανα με μια γλάστρα με φυτό στο κεφάλι της, τυλιγμένη με ένα μαντήλι σα Φαραώ και με μαύρα γυαλιά σαν αόμματη. Ο Ντάνης έπαιζε κιθάρα φορώντας τα προστατευτικά μαύρα περιβραχιόνια που φορούσαν παλιά οι υπάλληλοι γραφείου.
Η μουσική ήταν το γνωστό στυλ τριών ανθρώπων που ή δεν ξέρουν να παίζουν ή τουλάχιστον κάνουν ό,τι μπορούν για να φαίνεται πως δεν ξέρουν. Το πράγμα όμως έχει πολλά ενδιαφέροντα: το χώρο που δεν είναι ο κατεστημένος συναυλιακός χώρος, τις θεατρικές - τελετουργικές ενδυμασίες, τη στάση απέναντι στα πράγματα (ομολογουμένως θέλει αρκετό θάρρος για να βγεις να παίξεις ελεύθερο αυτοσχεδιασμό σε ένα γιαπί της Τούμπας και με τέτοια ντυσίματα). Ο κόσμος που μαζεύτηκε αντέδρασε μάλλον απορώντας: Γιατί συνέβαινε αυτό; Μουσική με την έννοια που ήξεραν δεν ήταν, ούτε έρχονταν με πτυχία και περγαμηνέςνα αποδείξει το ανώτερο της υπόθεσης. Ηταν καλό αυτό που γίνονταν μπροστά στα μάτια τους; Ηταν απλώς κάποιοι λοξοί; Αρκετός κόσμος είχε μαζευτεί μέσω του ΜΙΤ Μητρόπουλου που οργάνωνε την πράξη-στο-χώρο ΟΛΓΑ 2, στα πλαίσια της οποίας εντάσσονταν και αυτή ησυναυλία, και ως εκ τούτου ήταν σχετικά μυημένος.
Ωστόσο, και για αυτόν ακόμα τον κόσμο, πολλά από τα τεκταινόμενα ήταν συζητήσιμα: Λίγο πολύ, όλοι είχαν μάθει να θεωρούν τη μουσική (και την τέχνη γενικότερα) πεδίο - ή μάλλον τσιφλίκι - κάποιων "ειδημόνων", και εδώ αυτός ο περιορισμός είχε καταστρατηγηθεί. Δεν ήταν μόνο πως το Ρετιρέ φαινόταν να μην ξέρει να παίζει, και βέβαια έκανε ό,τι μπορούσε για να το κάνει αυτό πιο ξεκάθαρο. Ηταν επιπλέον ότι το Ρετιρέ δεν έδειχνε καν να ενδιαφέρεται για το ηχητικό μέρος του κομματιού. Αυτό που μετρούσε ήταν η παράσταση, στο δοσμένο τόπο και χρόνο, και με τη συγκεκριμένη ενδυμασία. Αυτή η διάσταση υπάρχει σε όλες τις δουλειές του Ρετιρέ μέχρι σήμερα."

Περισσότερα εδώ


Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

"..Γρηγορήται και προσεύχεσται.."


Με απόσπασμα ευαγγελίου ο τίτλος και ότι πεις για την σημερινή πρωταπριλιά. Ότι πεις σε μια Ελλάδα που ζει την Μεγάλη Πέμπτη της χωρίς ξημέρωμα παρασκευής και χωρίς να μπορούμε σίγουρα να μετράμε τρις για την Ανάταση. Σε μια Ελλάδα που η επίκυψη είναι θεσμός και την ανάταση δεν θυμόμαστε καν πως γίνεται. Καλή Ανάταση λοιπόν αδέλφια!

Ά! Και μην ξεχνάτε: ΓΡΗΓΟΡΗΤΑΙ

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

gamati υπόθεση

Υπόθεση σοβαρή για τις (επιχειρηματικές) αρχές της χώρας που τα λαγωνικά έφεραν εις πέρας. Με την σύλληψη 6 παιδιών και το λουκέτο ενός site peer2peer.

Ελεύθερη διακίνηση προϊόντων πνευματικής ιδιοκτησίας όταν αυτά τα δικαιώματα τα κατέχουν και τα διαχειρίζονται κατά το δοκούν οικονομικά συμφέροντα κόντρα στον δημιουργό και τον αποδέκτη του προϊόντος

Ανάλυση και σχόλιο του θέματος εδώ
και Ομάδα facebook

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

focusing

Εστιάζοντας λοιπόν στο τι μας κάνει να βγούμε από τα ρούχα μας και τι μας ενώνει ως λαό, έθνος για την ακρίβεια, ξανά καταλήγουμε στην πατροπαράδοτη ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΙΑ μας.
Πως γίνεται σε ότι κι αν συμβεί εμείς να θυμόμαστε την υπερήφανη καταγωγή μας και την πλούσια και ανεπανάληπτη κληρονομιά μας, μόνο ο Εέλληνας μπορεί να το κάνει! Αυτή τελικά μήπως είναι και η "μαγκιά της φυλής"? Το να τα έχεις κάνει όλα "σαν τα μούτρα σου", το να επιδεικνύεις έναν απίστευτο Ωχαδερφισμό (δική μας και αυτή η παγκόσμια λέξη – έννοια - κίνημα) σε σχέση ακόμα και με τα παιδιά σου, το να σε νοιάζει μόνο να μην καταστρέφουν οι "ξένοι", είναι κάτι που αποτελεί ΠΑΤΕΝΤΑ!
Δεν μας πειράζει που εάν βρούμε αρχαία κάτω από το σπίτι μας μάλλον θα τα πουλήσουμε σε κανά κουτόφραγκο ή αν δεν βρούμε τις "άκρες" απλώς θα τα καταστρέψουμε να μην υπάρχουν. Δεν μας πειράζει το ότι και αυτά που υπάρχουν δεν τα φυλάσσουμε και στις καλύτερες συνθήκες για την "διαβίωση" τους. Δεν ενδιαφερόμαστε να ελέγχουμε τι μας ανήκει, εδώ στην εσωτερική αγορά. Αλλά, μόλις κανάς κουτός κάνει καμία Π@@ρια... βούρρρ για γκρουπ των δέκα χιλιάδων στο facebook!
Και μόλις πάρουμε το «συγνώμη» και την ταπεινωτική ήττα του κουτού, ξεχνάμε τι απόσταση υπάρχει από την Αφροδίτη της Μύλου μέχρι σήμερα. Καθόμαστε εκεί, «έ, αφού έχουμε τόσο ένδοξο παρελθόν..!», και κουβέντα για το σήμερα ή το αύριο… «έ, και αύριο βρε αδελφέ κάτι θα βρούμε από το παρελθόν που να μας βγάλει ασπροπρόσωπους» !!!!!!
Ωχ,αδέλφια.. το δαχτυλάκι η Αφροδίτη, η Νίκη, ο Ερμής, οι Κούροι κ οι κόρες έπρεπε από καιρό να το σηκώσουν και όχι στο Fotoshop !!
Άλλα δύο σχόλια: Απο τον Ανέστη και απο τον Νίκο Φωτάκη

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Ο γολγοθάς του Ν.Ο.Κ.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Στην τελική ευθεία φαίνεται ότι μπαίνει το θέμα της εξεύρεσης χώρου για την δημιουργία αθλητικών εγκαταστάσεων του Ναυτικού Ομίλου Κιάτου.

Την Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου το Λιμενικό Ταμείο Κορινθίας καλείται να αποφασίσει την παραχώρηση χρήσης μικρής έκτασης του λιμανιού του Κιάτου στον Ναυτικό Όμιλο, με σκοπό ο όμιλος να δημιουργήσει κατάλληλες ναυταθλητικές εγκαταστάσεις.

Να σημειώσουμε εδώ ότι, ενώ ο Όμιλος παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια μια σημαντική δραστηριότητα, τα προβλήματα που αντιμετώπισε στο παρελθόν, δεν επέτρεψαν την δημιουργία κατάλληλων υποδομών για την ασφαλή και άνετη άθληση των μικρών κυρίως αθλητών, οι οποίοι αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο κάθε χρόνο.

Έχοντας όλα αυτά υπόψη του, αλλά και το ότι η δημιουργία αξιοπρεπών εγκαταστάσεων από τον Ν. Ο. Κιάτου θα δώσει τη δυνατότητα στην πόλη μας να προσφέρει στους μικρούς κυρίως αθλητές υπηρεσίες υψηλότερου επιπέδου και παράλληλα να διοργανώσει αγώνες Περιφερειακού ή ακόμα και Πανελλήνιου επιπέδου, με πολλαπλά για την πόλη οφέλη, το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε σχεδόν ομόφωνα (με μόνο μία λευκή ψήφο) να στηρίξει αυτή την προσπάθεια του Ν.Ο. Κιάτου.

Ελπίζουμε την Παρασκευή το Λιμενικό Ταμείο Κορινθίας να δώσει επιτέλους λύση στο πρόβλημα του χώρου των αθλητικών εγκαταστάσεων του Ν. Ο. Κιάτου και με την απόφασή του να ανοίξει μια νέα σελίδα για τον ναυταθλητισμό στη πόλη μας

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

δεν ξέρω τι να γράψω ρε παιδιά!

Και έτσι αντιγράφω:

"Τόσα πράγματα να γράψει και να σχολιάσει κάνεις, τόσος λίγος χρόνος και ακόμα λιγότερη διάθεση.
Και όχι μόνο διάθεση, ικανότητα συγκέντρωσης.

Στο ίντερνετ περνάω αρκετές ώρες, όχι όσες κάποιες εποχές στο παρελθόν, αλλά στον μέσο όρο μου.

Η "κρίση" έχει χτυπήσει και εμένα, όπως και αρκετούς ακόμα μπλόγκερς, από αυτούς που εγώ θεωρώ "καλούς".
Γράφουν ολοένα και λιγότερο.
Οι καλύτεροι μπλόγκερς λοιπόν κουράστηκαν? Ποιος ξέρει. Μπορεί να είναι και μια λογική κοιλιά, μπορεί και να είναι η ασυνείδητη αντίληψη ότι "δεν πα να γράφουμε και να χώνουμε, τίποτα δεν αλλάζει σε αυτό το ρημαδότοπο".

Αντί να πολλαπλασιάζονται οι "φωνές της λογικής", πολλαπλασιάζονται οι κραυγές και ο θόρυβος." Εδώ η πολύ ενδιαφέρουσα σε πλοκή συνέχεια

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010

Πόσες φορές πονάει η αγάπη?

"Τρεις φορές πονάει η αγάπη όταν σε κόβουν, όταν παντρεύεσαι κι όταν γεννάς "
Παλιό αφρικανικό γνωμικό
«Σήμερα όλοι στο χωριό είναι χαρούμενοι, γιατί είναι η μέρα που τα κορίτσια θα κάνουν κλειτοριδεκτομή. Σ'; εμάς έτσι γίνεται, για να μπορεί έπειτα το κορίτσι να παντρευτεί», εξηγεί ο αρχηγός του χωριού. «Ξέρεις τι είναι κλειτοριδεκτομή;», ρωτάμε τη μικρή του κόρη Αϊσά, 10 χρονών. Η μητέρα προλαβαίνει: «Δεν τους λέμε τίποτα, για να μη φοβηθούν και αντισταθούν. Θα καταλάβουν εκείνη τη στιγμή που θα τους συμβεί». Το ξημέρωμα, σ'; ένα σπίτι έξω από το χωριό, ένα - ένα 37 μικρά κορίτσια θα υποβληθούν σε αυτή τη βάναυση πρακτική.
Κλειτοριδεκτομή είναι ο συνήθης όρος με τον οποίο αναφερόμαστε στον ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων. Συνίσταται στην εκτομή μέρους ή ολόκληρης της κλειτορίδας, ή και των μικρών και μεγάλων χειλέων του αιδοίου. Κάποιες φορές η διαδικασία ολοκληρώνεται με τη συρραφή της σχισμής και το στένεμα της εισόδου του κόλπου. Η πρακτική παρομοιάζεται συχνά με την ανδρική περιτομή, στην πραγματικότητα, όμως, το ακριβές αντίστοιχο στους άνδρες είναι ο ευνουχισμός. Δεν είναι σπάνιο, μικρά κορίτσια να πεθαίνουν επιτόπου τη στιγμή της κλειτοριδεκτομής, από την ακατάσχετη αιμορραγία ή τον αφόρητο πόνο και το σοκ
Πρόκειται για ένα αρχαίο έθιμο μύησης που επιβιώνει μέχρι σήμερα, κατά κόρον στην Αφρική, αν και απαντάται και σε ορισμένες χώρες της Ασίας και ελάχιστες της Μ. Ανατολής. Η αφετηρία του χάνεται στα βάθη των αιώνων της αφρικανικής παράδοσης. Σύμφωνα με έναν αρχέγονο μύθο του Μαλί, σε κάθε ανθρώπινο ον τη στιγμή της γέννησής του υπάρχει και το αρσενικό και το θηλυκό φύλο. Στον άνδρα το θηλυκό βρίσκεται στην ακροβυστία, και στη γυναίκα το αρσενικό βρίσκεται στην κλειτορίδα. Έτσι, με την περιτομή και την κλειτοριδεκτομή αντίστοιχα, συντελείται σωματικά και κοινωνικά το πέρασμα των παιδιών στην ενηλικίωση, και ο άνδρας και η γυναίκα πια θεωρούνται έτοιμοι να παντρευτούν.
"Δεν ξέρω γιατί ακριβώς το κάνουμε. Γεννηθήκαμε και το βρήκαμε έτσι, κι έτσι θα το κρατήσουμε. Μη γελιόμαστε, η κλειτοριδεκτομή δεν πρόκειται να σταματήσει μέχρι το τέλος του κόσμου», μας λέει η γερόντισσα που είναι επιφορτισμένη με την τέλεση της σκληρής πρακτικής. Μας δείχνει το μικρό σκουριασμένο μαχαίρι που θα χρησιμοποιήσει στην τελετή. Κι όμως, η ίδια πιστεύει ότι κάνει κάτι καλό. «Όποια δεν έχει κάνει κλειτοριδεκτομή είναι κατάρα. Δεν μπορεί να βρει άντρα, δεν μπορεί να κάνει παιδιά. Με την κλειτοριδεκτομή δεν παθαίνουν τίποτα κακό. Πλένω τα κορίτσια με το παραδοσιακό φάρμακο για να φυλαχτούν από τα κακά πνεύματα και καθαρίζω το μαχαίρι στη φωτιά», μας εξηγεί και επιμένει: «Δεν κλαίνε, δεν πονάνε, δεν παθαίνουν τίποτα κακό!».
«Δεν είναι λίγες οι φορές που το ζευγάρι την πρώτη νύχτα του γάμου έρχεται στο νοσοκομείο, καθώς λόγω της φραγής του κόλπου είναι αδύνατη η σεξουαλική επαφή. Και βέβαια ούτε λόγος για απόλαυση στη σεξουαλική ζωή. Η γυναίκα αντιδρά, αφού συνήθως υποφέρει, γι'; αυτό πολλά ζευγάρια οδηγούνται στο χωρισμό», μας λέει ο γιατρός Μουσταφά Τουρέ, που αντιμετωπίζει σχετικά περιστατικά. Σκεφτείτε μόνο, για πόσα κορίτσια η πρώτη ερωτική επαφή σήμαινε να τις ανοίξει ο άνδρας τους μ'; ένα μαχαίρι ...;Αλλά η κλειτοριδεκτομή και το σεξ είναι θέματα ταμπού για την κοινωνία, καλυπτόμενα από ένα πέπλο σιωπής.
Η κλειτοριδεκτομή εμφανίζεται να είναι στην Αφρική πιο αρχαία από τη θρησκεία. Κι αν σήμερα κάθε καταγωγικός ερμηνευτικός μύθος μοιάζει να έχει ξεχαστεί, οι άνθρωποι επιμένουν στην τέλεσή της κυρίως βάσει διαδεδομένων δεισιδαιμονιών και αντιλήψεων. Η κλειτορίδα θεωρείται πηγή και φορέας κακών. Οι άνδρες νομίζουν ότι θα μεγαλώσει όπως το πέος και φοβούνται να την αγγίξουν για να μη μείνουν ανίκανοι. Οι γυναίκες νομίζουν ότι αν στη γέννα το κεφάλι του μωρού αγγίξει την κλειτορίδα, το παιδί θα πεθάνει. Ή φαντάζονται ότι τα φυσιολογικά εξωτερικά γυναικεία γεννητικά όργανα είναι υπερβολικά ευμεγέθη.
Η κυρίαρχη αντίληψη όμως που συντηρεί την πρακτική είναι ότι η γυναίκα είναι υπερσεξουαλική, και είναι αδύνατο για έναν μόνο άντρα να την ικανοποιήσει. Έτσι η κλειτοριδεκτομή παρουσιάζεται ως ο τρόπος προκειμένου η γυναίκα να μένει «ήσυχη», παρθένα μέχρι να παντρευτεί, και πιστή στον άνδρα της μετά το γάμο.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, 120-140 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες παγκοσμίως έχουν υποστεί αυτόν το σεξουαλικό ακρωτηριασμό, ενώ άλλα 3 εκατομμύρια ζουν κάθε χρόνο υπό αυτή την απειλή. Για να το πούμε αλλιώς, 6 κορίτσια σε όλο τον κόσμο υποβάλλονται σε κλειτοριδεκτομή κάθε λεπτό.
6 Φεβρουαρίου: Παγκόσμια ημέρα κατά της κλειτοριδεκτομής