Μέσα στο κλίμα που μου ζητάνε απο δω, μου ζητάνε απο κεί, ζητάνε αυτό, ζητάνε εκείνο, μόνο τα δυο μπροστινά μου δόντια δεν μου ζητήσανε ακόμα .. αλλά δεν δεσμέυτικαν κιόλας οτι δεν θα το κάνουν το 2010!
Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009
Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009
Άρνησης πληρωμής διοδίων.
Μεγάλο και συνεχιζόμενο το θέμα του "Κορίνθου - Πατρών" και αφού έρχονται γιορτές ας κάνουμε το δώρο μας στην "ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΔΟ Α.Ε" .. Άρνηση πληρωμής της καρμανιόλας! Την Κυριακή 20-12 ανοίγουμε συμβολικά στις 12 το μεσημέρι τα διόδια αλλά τις επόμενες μέρες μέσα από τα αυτοκίνητά μας αρνούμαστε να πληρώσουμε. Κατεβάστε και εκτυπώστε το αρχείο της δήλωσης άρνησης και δώστε το στον υπάλληλο της οδού.
Καλό δρόμο!
Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009
Προβλήματα εγκατάστασης - συμβατότητας του "kyvernisis 7".
Πριν από πενήντα ημέρες περίπου, έκανα upgrade από το «antipolitefsi X.P» στo «kyvernisi.7» και παρατήρησα πως το καινούριο πρόγραμμα έχει ένα εντελώς διαφορετικό interface.
Το πρόγραμμα spreadsheet «lefta-yparxoun 2009 Lite edition» αντικαταστάθηκε αμέσως με το πρόγραμμα για λογιστικά φύλλα «ta-tameia-einai-adeia 2009», το οποίο μου δίνει περιορισμένη πρόσβαση στο αρχείο «syntaxeis.xlsx και misthoi.xlsx» που παλιότερα, στην έκδοση «antipolitefsi X.P» , δούλευαν απρόσκοπτα.
Επίσης, το «kyvernisi.7» απεγκατέστησε πολλά άλλα πολύτιμα προγράμματα όπως το «yposxeseis 2009» και εγκατέστησε ανεπιθύμητα Popups που οδηγούν τον browser μου σε ιστοσελίδες , όπως τo www. Joaquín Almunia.eu και το www.Jean-Claude-Triche.eu τα οποία εγκαθιστούν Trojans και ελέγχουν απόλυτα τις λειτουργίες του «kyvernisi 7».
Το «diavoulefsi 0.1» και το «genikoigrammateis 1.0» ενώ φορτώνει κανονικά παρουσιάζει κολλήματα και κατάρρευση του συστήματος.
Προσπάθησα να τρέξω το pagkalos 5.3 GOLD edition… αλλά εις μάτην.
Ένας απελπισμένος υπουργός.
Αγαπητέ «Απελπισμένε Υπουργέ»
Έχε υπ’ όψιν πως το «antipolitefsi X.P» είναι εκπαιδευτικό πακέτο που απευθύνεται κυρίως σε βουλευτές χωρίς χαρτοφυλάκιο ενώ το «kyvernisi.7» είναι λειτουργικό σύστημα για workgroups, με τεράστιες απαιτήσεις από τον χρήστη.
Προσπάθησε να ανοίξεις την γραμμή εντολών και να πληκτρολογήσεις C:\kato_ta_kefalia_trexoume_tora.exe και εγκατέστησε το axiokratia 6.2 σε original έκδοση.
Μετά από όλα αυτά λογικά, το kyvernisi.7 θα εκκινήσει αυτόματα τις εφαρμογές anaptiksi 3.0 και noikokirema 7.0 σε safe mode λειτουργία.
ΠΡΟΣΟΧΗ
Η σωστή χρήση του παραπάνω προγράμματος θα προκαλέσει την κλήση του ενσωματωμένου στο λειτουργικό προγράμματος «Χάσαμε την κουτάλα 2.5. Special Εργολάβοι EDITION» το οποίο παύει να λειτουργεί μόνο με απεγκατάσταση και μεταφορά όλων των αρχείων και φακέλων του στο partition D: [fylaki]
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνει εγκατάσταση του αρχείου Vathipasok ’80 το οποίο παρά την διαγραφή του υπάρχει ως exe στον φάκελο history και μην σκεφτείτε καν να τρέξετε τα βοηθητικά αρχεία όπως laliotis 5 unregistered (δεν είναι συμβατά με το kyvernisi.7 και μπορεί να προκαλέσουν κατάρρευση του συστήματος και πλήρης καταστροφή του λειτουργικού).
Συνοψίζοντας, το kyvernisi.7 είναι ένα εξαιρετικό πρόγραμμα, αν και με περιορισμένη μνήμη, που χρειάζεται κάποιο διάστημα για να εμπεδώσει μερικές καινούριες εφαρμογές.
Σκεφτείτε σοβαρά την απόκτηση συνοδευτικών προγραμμάτων που θα βελτιώσουν την απόδοση του σημαντικά. Συστήνουμε το πρόγραμμα ανοικτού κώδικα «Δημόσια Διαβούλευση 3.0 με auto update, το επίσης ανοικτού κώδικα «Ακούω την κοινωνία 5.3» και το «Εμπιστεύομαι τους Νέους 10.1» με την επιλογή στην εγκατάσταση «εκτέλεση κατά την εκκίνηση».
Με εκτίμηση.
SykoFantiS Bastoyni
Αντιγραφή απο:http://www.e-cannibals.gr/blog/
Το πρόγραμμα spreadsheet «lefta-yparxoun 2009 Lite edition» αντικαταστάθηκε αμέσως με το πρόγραμμα για λογιστικά φύλλα «ta-tameia-einai-adeia 2009», το οποίο μου δίνει περιορισμένη πρόσβαση στο αρχείο «syntaxeis.xlsx και misthoi.xlsx» που παλιότερα, στην έκδοση «antipolitefsi X.P» , δούλευαν απρόσκοπτα.
Επίσης, το «kyvernisi.7» απεγκατέστησε πολλά άλλα πολύτιμα προγράμματα όπως το «yposxeseis 2009» και εγκατέστησε ανεπιθύμητα Popups που οδηγούν τον browser μου σε ιστοσελίδες , όπως τo www. Joaquín Almunia.eu και το www.Jean-Claude-Triche.eu τα οποία εγκαθιστούν Trojans και ελέγχουν απόλυτα τις λειτουργίες του «kyvernisi 7».
Το «diavoulefsi 0.1» και το «genikoigrammateis 1.0» ενώ φορτώνει κανονικά παρουσιάζει κολλήματα και κατάρρευση του συστήματος.
Προσπάθησα να τρέξω το pagkalos 5.3 GOLD edition… αλλά εις μάτην.
Ένας απελπισμένος υπουργός.
Αγαπητέ «Απελπισμένε Υπουργέ»
Έχε υπ’ όψιν πως το «antipolitefsi X.P» είναι εκπαιδευτικό πακέτο που απευθύνεται κυρίως σε βουλευτές χωρίς χαρτοφυλάκιο ενώ το «kyvernisi.7» είναι λειτουργικό σύστημα για workgroups, με τεράστιες απαιτήσεις από τον χρήστη.
Προσπάθησε να ανοίξεις την γραμμή εντολών και να πληκτρολογήσεις C:\kato_ta_kefalia_trexoume_tora.exe και εγκατέστησε το axiokratia 6.2 σε original έκδοση.
Μετά από όλα αυτά λογικά, το kyvernisi.7 θα εκκινήσει αυτόματα τις εφαρμογές anaptiksi 3.0 και noikokirema 7.0 σε safe mode λειτουργία.
ΠΡΟΣΟΧΗ
Η σωστή χρήση του παραπάνω προγράμματος θα προκαλέσει την κλήση του ενσωματωμένου στο λειτουργικό προγράμματος «Χάσαμε την κουτάλα 2.5. Special Εργολάβοι EDITION» το οποίο παύει να λειτουργεί μόνο με απεγκατάσταση και μεταφορά όλων των αρχείων και φακέλων του στο partition D: [fylaki]
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνει εγκατάσταση του αρχείου Vathipasok ’80 το οποίο παρά την διαγραφή του υπάρχει ως exe στον φάκελο history και μην σκεφτείτε καν να τρέξετε τα βοηθητικά αρχεία όπως laliotis 5 unregistered (δεν είναι συμβατά με το kyvernisi.7 και μπορεί να προκαλέσουν κατάρρευση του συστήματος και πλήρης καταστροφή του λειτουργικού).
Συνοψίζοντας, το kyvernisi.7 είναι ένα εξαιρετικό πρόγραμμα, αν και με περιορισμένη μνήμη, που χρειάζεται κάποιο διάστημα για να εμπεδώσει μερικές καινούριες εφαρμογές.
Σκεφτείτε σοβαρά την απόκτηση συνοδευτικών προγραμμάτων που θα βελτιώσουν την απόδοση του σημαντικά. Συστήνουμε το πρόγραμμα ανοικτού κώδικα «Δημόσια Διαβούλευση 3.0 με auto update, το επίσης ανοικτού κώδικα «Ακούω την κοινωνία 5.3» και το «Εμπιστεύομαι τους Νέους 10.1» με την επιλογή στην εγκατάσταση «εκτέλεση κατά την εκκίνηση».
Με εκτίμηση.
SykoFantiS Bastoyni
Αντιγραφή απο:http://www.e-cannibals.gr/blog/
Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009
Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009
«Είναι ύποπτοι οι φυσιολάτρες»
«Βρεθήκαμε στην εξοχή, σε ένα ειδυλλιακό τοπίο, τα πουλιά τραγουδούσαν, είχαμε γοητευθεί. Βλέπουμε ένα νεαρό ζευγάρι να σπρώχνει το καροτσάκι με το μωρό του. Σκεφτήκαμε:Τι ωραία εικόνα! “Καλημέρα” τους λέμε. Και ο τύπος γυρνάει και μας απαντάει:“Αντε και γ.., παράξενε μαλάκα!”».
Ετσι εξήγησαν οι Γκίλμπερτ & Τζορτζ τη σχέση τους με τη φύση όταν, την περασμένη Τετάρτη, μίλησαν για το έργο τους στο αμφιθέατρο του Νέου Κτιρίου του Μουσείου Μπενάκη.
«Είμαστε πολύ καχύποπτοι με όσους δηλώνουν λάτρεις της φύσης» συνέχισαν, απαντώντας σε ερώτηση του συντονιστή, συγγραφέα Μάικλ Μπρέιζγουελ.«Τέτοιοι άνθρωποι τείνουν να είναι απολυταρχικοί.Σαν τους παπάδες».
Βρήκα την όλη εμπειρία καταπληκτική. Δεν περίμενα ότι το μάλλον ευμέγεθες αμφιθέατρο θα γέμιζε για τους Γκίλμπερτ & Τζορτζ. Ισως κάποιοι πουν ότι ήταν αναμενόμενο - οι Γκίλμπερτ & Τζορτζ είναι σταρ. Δεν πάνε όμως πολλά χρόνια που μια τέτοια εκδήλωση στην Αθήνα δεν θα είχε καμιά ελπίδα επιτυχίας, ειδικά καθ΄ ότι η έκθεση του περιβόητου καλλιτεχνικού διδύμου από τη Βρετανία άνοιξε την Πέμπτη: την προηγουμένη το βράδυ δεν υπήρχε τίποτε να δει κανείς, μόνο να ακούσει. Παρ΄ όλα αυτά το αμφιθέατρο γέμισε ασφυκτικά, με ανθρώπους κάθε ηλικίας να κάθονται ως και στα σκαλιά. Και οι Γκίλμπερτ & Τζορτζ δεν απογοήτευσαν. Ισως δεν είπαν τίποτε ιδιαίτερα βαθύ ή ίσως είπαν πολλά μαζί που θα μπορούσαν να είναι από βαθιά ως ερεβώδη- αν δεν τα συνόδευαν με αυτό το ηπίως ειρωνικό ύφος, tongue-in-cheek, που λένε και στα μέρη τους.
Σε μια στιγμή, λόγου
χάρη, ο Μάικλ Μπρέιζγουελ τους ρώτησε για τα άψογα κοστούμια τους.«Οταν πάψαμε να είμαστε σπουδαστές- οι σπουδαστές μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν-,αποφασίσαμε ότι πρέπει πλέον να ντυνόμαστε ευπρεπώς» απάντησαν.«Εννοούμε “ευπρεπώς”με την έννοια που του δίνει η κατώτερη τάξη, η οποία φοράει τα καλά της για να πάει στην εκκλησία. Δεν θέλαμε να είμαστε ο καλλιτέχνης που ντρέπεται κανείς να τον συστήσει στη μαμά του». ....
Η έκθεση «Jack Freak Ρictures» των Γκίλμπερτ & Τζορτζ πραγματοποιείται στην Βernier/ Εliades,Επταχάλκου 11,τηλ.210 3413.935, www. bernier-eliades.gr
του ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΖΕΝΑΚΟΥ Βήμα της Κυριακή
Ετσι εξήγησαν οι Γκίλμπερτ & Τζορτζ τη σχέση τους με τη φύση όταν, την περασμένη Τετάρτη, μίλησαν για το έργο τους στο αμφιθέατρο του Νέου Κτιρίου του Μουσείου Μπενάκη.
«Είμαστε πολύ καχύποπτοι με όσους δηλώνουν λάτρεις της φύσης» συνέχισαν, απαντώντας σε ερώτηση του συντονιστή, συγγραφέα Μάικλ Μπρέιζγουελ.«Τέτοιοι άνθρωποι τείνουν να είναι απολυταρχικοί.Σαν τους παπάδες».
Βρήκα την όλη εμπειρία καταπληκτική. Δεν περίμενα ότι το μάλλον ευμέγεθες αμφιθέατρο θα γέμιζε για τους Γκίλμπερτ & Τζορτζ. Ισως κάποιοι πουν ότι ήταν αναμενόμενο - οι Γκίλμπερτ & Τζορτζ είναι σταρ. Δεν πάνε όμως πολλά χρόνια που μια τέτοια εκδήλωση στην Αθήνα δεν θα είχε καμιά ελπίδα επιτυχίας, ειδικά καθ΄ ότι η έκθεση του περιβόητου καλλιτεχνικού διδύμου από τη Βρετανία άνοιξε την Πέμπτη: την προηγουμένη το βράδυ δεν υπήρχε τίποτε να δει κανείς, μόνο να ακούσει. Παρ΄ όλα αυτά το αμφιθέατρο γέμισε ασφυκτικά, με ανθρώπους κάθε ηλικίας να κάθονται ως και στα σκαλιά. Και οι Γκίλμπερτ & Τζορτζ δεν απογοήτευσαν. Ισως δεν είπαν τίποτε ιδιαίτερα βαθύ ή ίσως είπαν πολλά μαζί που θα μπορούσαν να είναι από βαθιά ως ερεβώδη- αν δεν τα συνόδευαν με αυτό το ηπίως ειρωνικό ύφος, tongue-in-cheek, που λένε και στα μέρη τους.
Σε μια στιγμή, λόγου
χάρη, ο Μάικλ Μπρέιζγουελ τους ρώτησε για τα άψογα κοστούμια τους.«Οταν πάψαμε να είμαστε σπουδαστές- οι σπουδαστές μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν-,αποφασίσαμε ότι πρέπει πλέον να ντυνόμαστε ευπρεπώς» απάντησαν.«Εννοούμε “ευπρεπώς”με την έννοια που του δίνει η κατώτερη τάξη, η οποία φοράει τα καλά της για να πάει στην εκκλησία. Δεν θέλαμε να είμαστε ο καλλιτέχνης που ντρέπεται κανείς να τον συστήσει στη μαμά του». ....Η έκθεση «Jack Freak Ρictures» των Γκίλμπερτ & Τζορτζ πραγματοποιείται στην Βernier/ Εliades,Επταχάλκου 11,τηλ.210 3413.935, www. bernier-eliades.gr
του ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΖΕΝΑΚΟΥ Βήμα της Κυριακή
Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009
Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009
Και μη λουστείτε .. Πιείτε το !
Η συζήτηση είναι πολύ πρόσφατη. Απέναντί μας είχαμε τον διευθυντή του Προγράμματος Τεχνολογίας και Δικαιοσύνης του φημισμένου αμερικανικού πανεπιστημιακού ιδρύματος ΜΙΤ, καθηγητή Τεχνολογίας και Πολιτικής κ. Νίκολας Ασφορντ, ο οποίος είχε βρεθεί στη χώρα μας για ελάχιστες ώρες. «Είναι απλό», είχε πει στην «Κ». «Το εξασθενές χρώμιο είναι καρκινογόνο. Το να αντλείται νερό για ανθρώπινη κατανάλωση από μολυσμένο με αυτήν την ουσία υδροφόρο ορίζοντα ισοδυναμεί με θανατική καταδίκη».Και όμως -θα μπορούσαμε να του ανταπαντήσουμε- η διεθνής επιστημονική κοινότητα μπορεί να ησυχάσει: Ένα ελληνικό ινστιτούτο δίνει διαφορετική απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα για το εάν είναι επικίνδυνη η κατάποση εξασθενούς χρωμίου - ερώτημα που βασανίζει, εκτός των άλλων, και τους κατοίκους των Οινοφύτων, της Μεσσαπίας, αλλά και των άλλων περιοχών με τους τοξικούς υδροφόρους ορίζοντες. Και η απάντηση είναι πως... «όχι, δεν είναι επικίνδυνη»!
Όπως σημειώνεται σε πρόσφατη έκθεση του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ): «Η μόνη επικίνδυνη και βλαπτική είσοδος στον οργανισμό είναι η αναπνευστική οδός. Συγκεκριμένα, στο πόσιμο νερό και στη διατροφή, το εξασθενές χρώμιο μετατρέπεται από το γαστρεντερικό σύστημα σχεδόν ακαριαία και εξ ολοκλήρου σε τρισθενές χρώμιο, το οποίο σε χαμηλές ποσότητες είναι ωφέλιμο για την ανθρώπινη υγεία και συνεπώς παύει να είναι τοξικό».
Δεδομένων ότι η συγκεκριμένη ουσία έχει καταχωρηθεί από τον ΠΟΥ στις καρκινογόνες για τον άνθρωπο, ότι η ευρωπαϊκή κοινότητα προσανατολίζεται στη θέσπιση ορίων για την παρουσία της στο πόσιμο νερό (σήμερα τα όρια αφορούν το ολικό χρώμιο), αλλά και της τραγικής εμπειρίας από το Χίνκλεϊ της Καλιφόρνιας (αλλά τον Ασωπό), με την ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου εξαιτίας της μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα με εξασθενές χρώμιο, το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει το ΙΓΜΕ είναι μάλλον... παράδοξο. Σύμφωνα με την εν λόγω μελέτη (Ιούλιος 2009), πάντως, στον υδροφόρο ορίζοντα του Δήμου Μεσσαπίας της Εύβοιας ανιχνεύονται υψηλές τιμές του «ακίνδυνου» εξασθενούς χρωμίου. Μάλιστα, έκτοτε ο δήμος δεν χρησιμοποιεί για την υδροδότηση των κατοικιών τις επιβαρυμένες γεωτρήσεις. Υπενθυμίζεται ότι οι αρχές κινητοποιήθηκαν έπειτα από καταγγελίες περιβαλλοντικών συλλόγων και κατοίκων της περιοχής. Αναλύσεις έχει πραγματοποιήσει και το Tμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Aθηνών, με τα ίδια αποτελέσματα: σε ορισμένες περιπτώσεις οι συγκεντρώσεις ολικού χρωμίου ξεπερνούσαν κατά πολύ το μέγιστο επιτρεπτό όριο για το πόσιμο νερό, ενώ σε άλλες περιπτώσεις ξεπερνούσαν και την επιτρεπόμενη συγκέντρωση για όλους τους τύπους εδαφών και για συνεχή χρήση αρδευτικού νερού... Από την πρώτη στιγμή, φορείς της περιοχής «δείχνουν» ως υπαίτια για τη σοβαρή περιβαλλοντική μόλυνση τα ορυχεία της ΛΑΡΚΟ στην Εύβοια. (Σύμφωνα και με το ΙΓΜΕ, η προέλευση του χρωμίου σχετίζεται με απόρριψη βιομηχανικών αποβλήτων.) Σύμφωνα με τον Σύλλογο «Γαία», τόνοι αδρανών υλικών φράζουν τα υδατορέματα, με αποτέλεσμα το βρόχινο νερό να συσσωρεύεται στους κρατήρες των λατομείων και από εκεί στον υδροφόρο ορίζοντα. Σύμφωνα με το Δίκτυο Κινήσεων Πολιτών και Συλλόγων Εύβοιας, μάλιστα, η εταιρεία, λίγα εικοσιτετράωρα πριν από τις εκλογές, προσπάθησε με επιχωματώσεις και προσχώσεις να καλύψει τις τοξικές λίμνες που έχουν δημιουργηθεί στα μεταλλεία της.
Αξίζει να σημειωθεί, τέλος, πως σε κάποιο σημείο της μελέτης του ΙΓΜΕ αναφέρεται ότι πληροφορίες αντλήθηκαν «από τον γεωλόγο της εταιρείας ΛΑΡΚΟ .....».
Της Λινας Γιανναρου απο την Καθημερηνή
Δείτε επίσης: Συμπαράταξη Βοιωτών για το Περιβάλλον
Διαβάστε περισσότεραΤετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009
"Intership" .. στην μητρική!
Και εκεί που κάθεσαι σου πετούν στα πόδια ένα θέμα, που ούτε πως λέγεται δεν ξέρουν, και αφού σε φορτώνουν με τα διάφορα συναισθηματικά, "τα παιδιά, οι νέοι κτλ, σε τραβούν από τη μύτη για να αποφασίσεις, μέσα σου, τι τελικά είναι ηθικό.Μου είπαν κάποτε: "έλα να κάνεις μαθητεία για κάποιο διάστημα με ελάχιστα χρήματα και χωρίς να σε ασφαλίσω". Δεν μπόρεσα. Είχα υποχρεώσεις, σπίτι, τσιγάρα, κοινόχρηστα, και δε μ'έπαιρνε. Ο διπλανός μπορούσε, έμενε με τους γονείς, δεν κάπνιζε. Χώρισαν οι δρόμοι μας.
Εγώ έψαξα εναγωνίως να βρω μια δουλειά που να πληρώνομαι σε σχέση με την παραγωγικότητά μου μπας και πληρώσω και Δ.Ε.Η.
Ο διπλανός πήγε εκεί για να μπορέσει την παραγωγικότητά του να την μεταφράσει σε "ένσημα" για το μέλλον του στην μόνιμη δουλειά.
Βρήκα, μπήκα, χώθηκα στη δουλειά. Δεν άφησα δευτερόλεπτο χαμένο, δούλεψα πολύ και παραπάνω από ότι έπρεπε για να μπορέσω να ανέβω, μισθολογικά, λίγο παραπάνω. Παρήγαγα υπεραξία που κάποιος την έβαζε στην τσέπη του και μπορούσε σιγά σιγά να κάνει τον καμπόσο στις κοινωνικές του εκδηλώσεις, να φορά Armani, να αγοράσει jeep.
Ο διπλανός μπήκε, χώθηκε, δούλεψε. Έβαλε στο πίσω μέρος τις σκέψης του τη μαθητεία και έπεσε με τα μούτρα να αναλάβει και λίγα ακόμα και λίγα ακόμα για να αποδείξει την ικανότητά του. Παρήγαγε υπεραξία που μεταφράστηκε σε ένα καφέ παραπάνω του προϊσταμένου, κάποιες ώρες απουσίας παραπάνω στους διπλανούς μονίμους υπαλλήλους, κάποια επίπλαστη εξουσία στους "κλητήρες" του συστήματος.
Δούλεψα με ανασφάλεια και στον "αέρα". Με τα μισά ένσημα απ'ότι έπρεπε, χωρίς τα δώρα και τις αποζημιώσεις, στον πάτο του βαρελιού.. με βάφτισαν και "ελεύθερο επαγγελματία" υπάλληλο! Τι να κάνεις; ανάγκη για δουλειά και πολυπόθητο επίπεδο να πεις "μπορώ να δίνω 10 ευρώ το μήνα εκεί".
Ο διπλανός δούλεψε ανασφάλιστος και το συστηματάκι, από τον κλητήρα μέχρι.., του δημιούργησε την ψευδαίσθηση του "αύριο στη θέση μου μεγάλε!".
Τις στιγμές που η δουλειά μου ήθελε κι άλλους 'εργάτες" το σκεπτόμουν πολύ πριν πω σε κάποιο φίλο "έλα", θα αντέξει ο φίλος τις συνθήκες ή στο τέλος θα με χλευάσει κιόλας για τις συνθήκες που έχω διαλέξει για να δουλεύω;
Τις στιγμές που προκηρύσσονταν θέσεις στη δουλειά του, χανόταν για λίγο από το περιβάλλον μη τυχόν και πάρουν κάποιο φίλο και όχι αυτόν!
Υπήρξα μέσα σε ένα σύστημα παίδευσης που είχε αποτέλεσμα να λέω: Δεν είναι τίποτα αδύνατο, κράτα τις αξίες σου κάνε τις συγκρούσεις σου γιατί τη δύναμη την έχεις στα χέρια σου και όσες φορές θα λένε «ουδείς αναντικατάστατος» θα λες : «η ατομική μου αξία είναι μοναδική».
Υπήρξε σε ένα σύστημα που εκπαίδευσε τους θεωρητικούς να καλλιεργούν εικόνες, για το πρόσωπο τους, για την αποτελεσματικότητά τους, με λόγια συμπάθειας ή νούμερα και δείκτες ανεργίας, τους «κλητήρες» να αποκτούν λίγη από την θεωρητική δύναμη της εξουσίας , να μπορούν να μην παράγουν τίποτα γιατί έχουν το χαμάλη και τους ίδιους να απαξιώνουν τον εαυτό τους μεγεθύνοντας τόσο πολύ τους «τίποτα» στα μάτια τους και να κάθονται από κάτω.
Δύσκολο να μην αφήσεις κανέναν να παίξει με την προσωπικότητα σου και τις ανάγκες σου, αλλά να μπαίνεις στη μέση των κάφρων και να τους δίνεις συνεχώς τροφή από τις σάρκες σου για να μπορούν να δημιουργούν και να συντηρούν το μύθο του ευαίσθητου σωτήρα είναι υποβάθμιση προσωπικότητας!
Και δύσκολο να θες για όλα αυτά την "μοριοδότησή" σου αντί εμού
Σ’αυτό τον κόσμο δεν έχουν μόνο τα καλά τη συμμετοχή μου, έχουν και τα στραβά και η αλληλεπίδραση των ενεργειών δεν είναι ποτέ επιφανειακή και στιγμιαία.
Τι είναι σωστό, τι είναι ηθικό μην το αφήνεται σε μένα , μα ούτε και σε αυτόν!
Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009
..Fluxus..
Το κίνημα του Φλούξους γεννήθηκε στη Γερμανία με επίκεντρο τον Λιθουανό καλλιτέχνη Georges Maciunas, ο οποίος το Σεπτέμβριο του 1962 οργάνωσε μία συναυλία σύγχρονης μουσικής υπό τον γενικό τίτλο Fluxus Internationale Festspiele neuester Musik. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε και την αρχή ενός ευρύτερου πρωτοποριακού καλλιτεχνικού ρεύματος, που αναδείχθηκε με όλα τα διαθέσιμα εκφραστικά μέσα. Οι καλλιτέχνες της ομάδας δεν παρουσιάζουν κάποια κοινά υφολογικά στοιχεία αν και συνολικά το κίνημα του Φλούξους θεωρείται πως συγγενεύει με τον ντανταϊσμό, κυρίως γιατί τα έργα του στοχεύουν κατά βάση στην πρόκληση του θεατή. Σημαντική επίδραση στους εκπροσώπους του Φλούξους άσκησε επίσης ο Μαρσέλ Ντυσάν.
Οι περισσότερο ενεργές περίοδοι δράσης του κινήματος θεωρούνται οι δεκαετίες 1960 και 1970. Σε αυτό το διάστημα, οι καλλιτέχνες του Φλούξους παράγουν πλήθος καινοτόμων έργων αλλά και οργανώνουν δημόσιες εκδηλώσεις (Fluxus Events), σκοπός των οποίων είναι η κατάργηση της απόστασης μεταξύ του κοινού και των ίδιων των καλλιτεχνών. Συχνά, ο αντισυμβατικός χαρακτήρας του κινήματος αποτελέσε αντικείμενο αρνητικής κριτικής.
Κείμενο απο Βικιπαίδεια
Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009
"Σκότωσαν τον αδελφό μου" ή "όλα τρυγύρο αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν"!
Αναδημοσιεύω την συνέντευξη που έδωσε στον Niko Ago (nago@otenet.gr) για την Αυγή της Κυριακής ο αδελφός του Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ, του Πακιστανού μετανάστη που πέθανε στο σπίτι μετά την τετραήμερη κράτησή του στο ΑΤ Νίκαιας :
"Τον βρήκα στο σπίτι τους στη Νίκαια. Μέσα σε λίγα τετραγωνικά, σε ένα μικρό δωματιάκι, ούτε τρία επί τρία, μαζεμένοι πολλοί συμπατριώτες του. Συγχωριανοί και άγνωστοι. Όλοι θρηνούσαν. Εκείνο το δωμάτιο – τάφος, όπου είδε τον αδελφό του νεκρό. Ο ίδιος είναι μόλις 18 χρόνων. Έκανε για να έρθει από το Πακιστάν 35 ημέρες. Πότε με τα πόδια και πότε με αυτοκίνητα. Μόνο με τα πόδια ταξίδεψε δεκαπέντε μέρες. Ήθελε να φύγει μακριά από τα βάσανα και τις κακουχίες. Δέκα αδέλφια είναι εκεί, στο μακρινό του χωριό, και δύσκολα μπορούσε να ζήσει. Ο αδελφός είχε φύγει πριν πεντέμισι χρόνια.
«Ούτε καν τον γνώρισα όταν τον πρωτοείδα. Τον είχα πεθυμήσει πολύ! Ήταν το είδωλό μου. Και τον είδα να τον σακατεύουν μπροστά στα μάτια μου. Εκείνο το βράδυ ο Μοχάμεντ είχε κουραστεί πολύ. Μαζί είχαμε πάει στην οικοδομή. Εμείς θέλαμε να μείνουμε κι άλλο το βράδυ. Μιλούσαμε και γελούσαμε. Εκείνος ήθελε να κοιμηθεί. Ξάπλωσε κατά τις δώδεκα η ώρα και αμέσως έκλεισαν τα μάτια του.
Εκεί, κοντά στη μία και μισή, ενώ είχαμε αφήσει την πόρτα μισάνοιχτη για να φύγει ο καπνός, σταμάτησαν με θόρυβο αυτοκίνητα. Με κουκούλες και κράνη μπήκαν μέσα αρκετοί άνθρωποι. Δεν καταλαβαίνω ελληνικά για να ξέρω τι είπαν. Μετά έμαθα πως ζητούσαν εκείνον. Χωρίς να μιλήσουν, έσβησαν το φως μας και άρχισαν να μας χτυπούν αδιάκριτα. Με κλωτσιές και μπουνιές. Ο αδελφός μου ξύπνησε μέσα σε εφιάλτη. Κανένας μας δεν ήξερε τι είχε γίνει.
Αφού άναψαν το φως, ρώτησαν ποιος από μας έχει ένα κομμένο δάχτυλο. Δάχτυλο κομμένο είχε ο αδελφός μου, που είχε ένα ατύχημα στη δουλειά του. Αφού τους είπε πως είναι εκείνος, τον έριξαν κάτω με κλωτσιές και μπουνιές, τον γύρισαν μπρούμυτα και του έβαλαν χειροπέδες. Από το πόδι τον τράβηξαν μέχρι έξω στο αυτοκίνητο. Το κεφάλι του χτύπησε αρκετές φορές στο τσιμέντο και στις σκάλες. Ένας από αυτούς γύρισε, μας διέταξε να κατεβάσουμε τα κεφάλια μας και μας είπε να μην βλέπουμε, αλλά και να μην πούμε τίποτα.
…Δεν κοιμηθήκαμε το βράδυ. Ούτε την επομένη, ούτε όμως και την μεθεπομένη μπορούσαμε. Δεν ξέραμε καν πού τον έχουν τον αδελφό μου.
Τον κράτησαν τέσσερις μέρες στο κρατητήριο κι εκεί τον βασάνισαν φρικτά. Ο ίδιος μάς είπε ότι τον κρατούσαν δεμένο πισθάγκωνα όλες τις ημέρες. Τον κρατούσαν κρεμασμένο με τα χέρια πίσω. Του έκαναν ηλεκτροσόκ και αυτό εύκολα μπορούσε να το δει ο καθένας. Τα χέρια του και τα πόδια του είχαν όλα τα σημάδια της φρίκης των βασανιστηρίων. Τον είδε κι ένας συμπατριώτης μας με τα μάτια του».
Εκεί παρεμβαίνει ο Πακιστανός που έχει δει τον Μοχάμεντ στο τμήμα: “Τον είδα με τα μάτια μου. Μια μέρα που τον σέρνανε σχεδόν από τους ώμους και εκείνος απλά ακουμπούσε τα πόδια στο έδαφος. Ήταν ένα κουρέλι, δεν έμοιαζε με άνθρωπο. Με είχαν στο απέναντι κρατητήριο. Τον ρωτούσαν για κάποιον άλλον κι εκείνος δεν απαντούσε. Μάλλον, έτσι όπως τον είδα, δεν μπορούσε κιόλας. Τον είχαν καθισμένο σε μια καρέκλα και το κεφάλι του έγερνε από την άλλη. Απλά ανέπνεε. Δεν μπόρεσαν να συνεννοηθούν μαζί του και τον πήραν, σχεδόν σερνόμενο, και τον έβαλαν στο κελί του”.
Συνεχίζει ο αδελφός του: “Στο δικαστήριο που τον πήγαν μετά από τέσσερις ημέρες, ο συμπατριώτης μας, που υποτίθεται ότι τον είχε κατηγορήσει, αναίρεσε. Δεν γνώρισε στο πρόσωπό του αυτόν που κατηγορούσε. Και τότε τον άφησαν ελεύθερο. Του έδωσαν ένα χαρτί που έγραφε ότι σε ένα μήνα πρέπει να φύγει από την Ελλάδα. Γύρισε στο σπίτι, αλλά δεν ήταν πια ο ίδιος. Ένα παιδί εικοσιπέντε ετών που δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του. Δεν πήγε στη δουλειά του πια… Φοβηθήκαμε πολύ, αλλά μας έδινε κουράγιο. Θα φύγει, έλεγε, ο πόνος από το ηλεκτροσόκ και θα γίνω καλά. Με αυτή την ελπίδα μέναμε κι εμείς. Μα βλέπαμε ότι δεν γινόταν καλά. Στο νοσοκομείο δεν μπορούσαμε να τον πάμε, από φόβο. Δεν είχαμε κανένας μας χαρτιά. Μετά δεν ξέραμε αν θα τον έπιαναν και εκεί. Και έτσι, μέρα με τη μέρα, χειροτέρευε η κατάστασή του. Μέχρι που, μια μέρα, κοιμήθηκε το βράδυ αργά και όταν πήγαμε να τον ξυπνήσουμε είχε παγώσει… Ήταν νεκρός. Και μαζί του πέθανα κι εγώ. Έσβησε το φως μου. Έφυγε, όχι απλά ο αδελφός μου, αλλά ο προστάτης μου…
Και πώς να το πούμε στη μάνα μας αυτό το μαντάτο; Η ίδια ήταν στο νοσοκομείο εκείνες τις ημέρες. Στην αρχή της είπαμε ότι είναι άρρωστος. Και μετά από τρεις – τέσσερις μέρες, από συμπατριώτες μας που ζουν εδώ κοντά μας, έμαθε και την αλήθεια. Ήρθε από την Γερμανία ένας θείος μας και πλήρωσε τα έξοδα για τη μεταφορά της σορού του στην πατρίδα. Εμείς δεν είχαμε λεφτά.
Δεν θέλω τίποτα από ‘δώ και στο εξής. Ούτε και έχω μίσος μέσα μου. Έτσι το είχε γράψει ο Θεός (!), να φύγει νωρίς. Μα δεν θέλω να λένε ότι πέθανε από μόνος του. Τον σκότωσαν τον αδελφό μου. Τον είδα με τα μάτια μου που τον έσυραν σαν σφαγμένο ζώο. Μου είπε ο ίδιος ότι τον βασάνισαν σαν τρομοκράτη. Χωρίς να έχει κάνει τίποτα. Απολύτως τίποτα. Η συμπαράσταση από τους Έλληνες είναι κάτι που δεν περίμενα. Ένα ‘ευχαριστώ’ από τα βάθη της καρδιάς μου. Την δέχομαι ως φάρμακο για την πληγή που μου άφησε ο αδελφός μου. Βλέπω ότι δεν είμαι μόνος”."
«Ούτε καν τον γνώρισα όταν τον πρωτοείδα. Τον είχα πεθυμήσει πολύ! Ήταν το είδωλό μου. Και τον είδα να τον σακατεύουν μπροστά στα μάτια μου. Εκείνο το βράδυ ο Μοχάμεντ είχε κουραστεί πολύ. Μαζί είχαμε πάει στην οικοδομή. Εμείς θέλαμε να μείνουμε κι άλλο το βράδυ. Μιλούσαμε και γελούσαμε. Εκείνος ήθελε να κοιμηθεί. Ξάπλωσε κατά τις δώδεκα η ώρα και αμέσως έκλεισαν τα μάτια του.
Εκεί, κοντά στη μία και μισή, ενώ είχαμε αφήσει την πόρτα μισάνοιχτη για να φύγει ο καπνός, σταμάτησαν με θόρυβο αυτοκίνητα. Με κουκούλες και κράνη μπήκαν μέσα αρκετοί άνθρωποι. Δεν καταλαβαίνω ελληνικά για να ξέρω τι είπαν. Μετά έμαθα πως ζητούσαν εκείνον. Χωρίς να μιλήσουν, έσβησαν το φως μας και άρχισαν να μας χτυπούν αδιάκριτα. Με κλωτσιές και μπουνιές. Ο αδελφός μου ξύπνησε μέσα σε εφιάλτη. Κανένας μας δεν ήξερε τι είχε γίνει.
Αφού άναψαν το φως, ρώτησαν ποιος από μας έχει ένα κομμένο δάχτυλο. Δάχτυλο κομμένο είχε ο αδελφός μου, που είχε ένα ατύχημα στη δουλειά του. Αφού τους είπε πως είναι εκείνος, τον έριξαν κάτω με κλωτσιές και μπουνιές, τον γύρισαν μπρούμυτα και του έβαλαν χειροπέδες. Από το πόδι τον τράβηξαν μέχρι έξω στο αυτοκίνητο. Το κεφάλι του χτύπησε αρκετές φορές στο τσιμέντο και στις σκάλες. Ένας από αυτούς γύρισε, μας διέταξε να κατεβάσουμε τα κεφάλια μας και μας είπε να μην βλέπουμε, αλλά και να μην πούμε τίποτα.
…Δεν κοιμηθήκαμε το βράδυ. Ούτε την επομένη, ούτε όμως και την μεθεπομένη μπορούσαμε. Δεν ξέραμε καν πού τον έχουν τον αδελφό μου.
Τον κράτησαν τέσσερις μέρες στο κρατητήριο κι εκεί τον βασάνισαν φρικτά. Ο ίδιος μάς είπε ότι τον κρατούσαν δεμένο πισθάγκωνα όλες τις ημέρες. Τον κρατούσαν κρεμασμένο με τα χέρια πίσω. Του έκαναν ηλεκτροσόκ και αυτό εύκολα μπορούσε να το δει ο καθένας. Τα χέρια του και τα πόδια του είχαν όλα τα σημάδια της φρίκης των βασανιστηρίων. Τον είδε κι ένας συμπατριώτης μας με τα μάτια του».
Εκεί παρεμβαίνει ο Πακιστανός που έχει δει τον Μοχάμεντ στο τμήμα: “Τον είδα με τα μάτια μου. Μια μέρα που τον σέρνανε σχεδόν από τους ώμους και εκείνος απλά ακουμπούσε τα πόδια στο έδαφος. Ήταν ένα κουρέλι, δεν έμοιαζε με άνθρωπο. Με είχαν στο απέναντι κρατητήριο. Τον ρωτούσαν για κάποιον άλλον κι εκείνος δεν απαντούσε. Μάλλον, έτσι όπως τον είδα, δεν μπορούσε κιόλας. Τον είχαν καθισμένο σε μια καρέκλα και το κεφάλι του έγερνε από την άλλη. Απλά ανέπνεε. Δεν μπόρεσαν να συνεννοηθούν μαζί του και τον πήραν, σχεδόν σερνόμενο, και τον έβαλαν στο κελί του”.
Συνεχίζει ο αδελφός του: “Στο δικαστήριο που τον πήγαν μετά από τέσσερις ημέρες, ο συμπατριώτης μας, που υποτίθεται ότι τον είχε κατηγορήσει, αναίρεσε. Δεν γνώρισε στο πρόσωπό του αυτόν που κατηγορούσε. Και τότε τον άφησαν ελεύθερο. Του έδωσαν ένα χαρτί που έγραφε ότι σε ένα μήνα πρέπει να φύγει από την Ελλάδα. Γύρισε στο σπίτι, αλλά δεν ήταν πια ο ίδιος. Ένα παιδί εικοσιπέντε ετών που δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του. Δεν πήγε στη δουλειά του πια… Φοβηθήκαμε πολύ, αλλά μας έδινε κουράγιο. Θα φύγει, έλεγε, ο πόνος από το ηλεκτροσόκ και θα γίνω καλά. Με αυτή την ελπίδα μέναμε κι εμείς. Μα βλέπαμε ότι δεν γινόταν καλά. Στο νοσοκομείο δεν μπορούσαμε να τον πάμε, από φόβο. Δεν είχαμε κανένας μας χαρτιά. Μετά δεν ξέραμε αν θα τον έπιαναν και εκεί. Και έτσι, μέρα με τη μέρα, χειροτέρευε η κατάστασή του. Μέχρι που, μια μέρα, κοιμήθηκε το βράδυ αργά και όταν πήγαμε να τον ξυπνήσουμε είχε παγώσει… Ήταν νεκρός. Και μαζί του πέθανα κι εγώ. Έσβησε το φως μου. Έφυγε, όχι απλά ο αδελφός μου, αλλά ο προστάτης μου…
Και πώς να το πούμε στη μάνα μας αυτό το μαντάτο; Η ίδια ήταν στο νοσοκομείο εκείνες τις ημέρες. Στην αρχή της είπαμε ότι είναι άρρωστος. Και μετά από τρεις – τέσσερις μέρες, από συμπατριώτες μας που ζουν εδώ κοντά μας, έμαθε και την αλήθεια. Ήρθε από την Γερμανία ένας θείος μας και πλήρωσε τα έξοδα για τη μεταφορά της σορού του στην πατρίδα. Εμείς δεν είχαμε λεφτά.
Δεν θέλω τίποτα από ‘δώ και στο εξής. Ούτε και έχω μίσος μέσα μου. Έτσι το είχε γράψει ο Θεός (!), να φύγει νωρίς. Μα δεν θέλω να λένε ότι πέθανε από μόνος του. Τον σκότωσαν τον αδελφό μου. Τον είδα με τα μάτια μου που τον έσυραν σαν σφαγμένο ζώο. Μου είπε ο ίδιος ότι τον βασάνισαν σαν τρομοκράτη. Χωρίς να έχει κάνει τίποτα. Απολύτως τίποτα. Η συμπαράσταση από τους Έλληνες είναι κάτι που δεν περίμενα. Ένα ‘ευχαριστώ’ από τα βάθη της καρδιάς μου. Την δέχομαι ως φάρμακο για την πληγή που μου άφησε ο αδελφός μου. Βλέπω ότι δεν είμαι μόνος”."
Επίσης του Niko: http://odromos.wordpress.com/
Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009
Copyleft: Αντιρατσιστική εκδήλωση - συζήτηση.
Κάποιοι μέσα στο χαμό των (γαλλιστί) stage, της πράσινης ανάπτυξης, των εσωκομματικών προσδοκιών, των κυβερνητικών προσδοκιών,της κρίσης και κριτικής απο το βαρέλι της παρθενογένεσις και το εμπορικό "προστασία του πολίτη", συζητούν, ενημερώνουν για την προστασία και τον σεβασμό της ανθρώπινης ύπαρξης και προσωπικότητας
Επειδή ο Άγ. Παντελεήμονας μπορεί εκτός από δίπλα να είναι και μέσα μας. Μπορεί λέω!
Πράσινη Ανάπτυξη
Θές να σου μιλάνε πρόσωπο με πρόσωπο; Μέσα!
Θές να πείς μια κουβέντα; Μέσα!
Έχεις κινητό με κάμερα; Μέσα!
Δεν είναι εικόνες που σε ντροπιάζουν περισσότερο απο τις εικόνες της Παγανής, της Πάτρας, της Πεντέλης. Δεν είναι εικόνες του βούρκου, είναι του "αφρού", μα σε ντροπιάζουν κι αυτές εξίσου.
Σχόλια απο: tvxs, Ανέστης, Protagon.gr 1, Protagon.gr 2
Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009
Χάσαμε όταν αρχίσαμε..να κερδίζουμε.
Μιλάμε για δημοκρατία όταν παίζουμε το παιχνίδι του νικητής-χαμένος.Όταν κάποιος νιώθει να επικρατεί σε σημεία έναντι του άλλου.
Περάσαμε από το: "η πλειοψηφία έχει βασικό της καθήκον να προστατεύει καταρχάς την μειοψηφία" στο: "..ποιος κερδάει ρε παιδιά;"
Στηριζόμενοι και από τον χαμένο που αισθάνεται την ..ήττα του! Τον χαμένο που αφήνει τα "όπλα" του στην άκρη γιατί είναι .. μειοψηφία! Τον χαμένο που σκύβει το κεφάλι μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και περάσει στην πρώτη θέση. Εκεί που με τη σειρά του θα κάνει τον καμπόσο για όσο "συνταγματικά" επιτάσσεται!
Παρουσιάζεται λοιπόν μια κάθετη διείσδυση στην κοινωνία, ακόμα και σε μικρές ομάδες ανθρώπων, οι πλειοψηφίες έχουν το ακαταλόγιστο Έτσι γιατί .. είναι πλειοψηφία, "είμαστε 3 και είσαστε 2, είμαστε 49 και είσαστε 48", .. δεν μιλάμε για το "είμαστε 100 και είσαστε 3!!!
Σηκώνοντας το δάκτυλο φωνάζουμε.. Είμαι ο νικητής και είσαι ο χαμένος. Είμαι ο πολύς είσαι ο λίγος. .. Και είμαστε ..λίγοι, "άστο είναι πολλοί, άλλη φορά φίλε."
.....και ζήσανε αυτοί καλά και μεις χειρότερα.....Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009
Ένας είναι ο εχθρός..ή "..την άλλη φορά να έρθουν καθημερινή.."
Ψάχνοντας να γράψω κάτι για ένα υπέροχο Σάββατο, άδειασα τα "δεδομένα" μου σε ένα τραπέζι (χρειάστηκα μεγάλο η αλήθεια είναι) για να τα βάλω σε μια σειρά.Τον τίτλο τον είχα με το "καλημέρα σας", μετά όμως..; Και καλά, οι εικόνες, τα χρώματα, οι μυρωδιές είναι τα εύκολα. Με την αύρα, την ανάταση και την αισιοδοξία τι κάνεις; Με τα στραβά, τα "φάλτσα και τα γκρι ο.κ., με την ελπίδα;
Εικοσιτρείς εθελοντές παιδείας -και ουχί εργασίας- στο νερό. Αρκετά σφουγγαράκια να μαζεύουν τα ασυμμάζευτά μας, ταξινομώντας τον παραλογισμό ανά υλικό έξω από αυτό. Εικόνες με χρώμα και ομορφιά που ο πλανήτης μας έχει χαρίσει αναρτημένες τριγύρω και στο κέντρο εικόνα με αυτά που προσφέρουμε στη προσπάθειά μας να επιβιώσουμε εμείς και τίποτα άλλο πάνω σ' αυτόν.
Από τη μια συζητήσεις, δεδομένα, ερωτηματικά και προβληματισμοί από την άλλη όμως αδιαφορία, έλλειψη παιδείας και παραλογισμός.
Υπάρχουν δύο ενεργοί: ο ενεργός Πολίτης και ο ενεργός Κοπρίτης. Στη δικτατορία της πλειοψηφίας έχει το λόγο ο δεύτερος μέχρι ο πρώτος να πολλαπλασιαστεί.
Και στην ατάκα: "Την επόμενη φορά, πέσ'τους να έρθουν καθημερινή γιατί το Σ.Κ. έρχεται κόσμος" εγώ θα λέω: "Θα'ρθεί καιρός που θ' αλλάξουν τα πράγματα.. να το θυμάσαι Μαρία.."
Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009
Τώρα οι "τρελοί" μαζεύουν και σκουπίδια!
Άμα έχεις τους τρελούς τι να τους κάνεις τους οργανισμούς; Το οργανώνουν, το τρέχουν, τρέχουν, βουτούν, "δουλεύουν". Βρήκαν ένα τρόπο για μερικά από τα "άχρηστά" μας να μας τα φέρουν στην επιφάνεια και να τα δούμε. Να τα δούμε μήπως και "ευαισθητοποιηθούμε" από τον όγκο, την ποιότητα και την ποικιλία.Πέρα από την πλάκα καλές ενέργειες και από οργανισμούς και από εθελοντές και από .. τρελούς. Από όπου μπορούμε να αφαιρούμε λίγα μπάζα καλό κάνει.
Άντε και με τα μπάζα της στεριάς, άντε και με τα ζώντα μπάζα. Και ενώ τη πρώτη δουλειά θα την κάνουν αυτοδύτες.. την δεύτερη την έχουν κάνει "αυτογδύτες" .
Πολύ μπροστά και ο καλλιτέχνης με το "Ζήτω η τρέλα"
Εκδήλωσεις περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης
Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009
Mercedes Sosa....
Την ακούσαμε κάποια απογεύματα κοιτώντας τον ήλιο να δύει, την ακούσαμε κάποια βράδια με μεγάλες παρέες και υπέροχες συζητήσεις, την ακούσαμε κάποια πρωινά γεμάτοι ενέργεια για τη "μέρα που έρχεται, την ακούσαμε κάποια μεσημέρια διαβάζοντας για ζητήματα που υπάρχουν γύρω μας.
Την τελευταία φορά την άκουσα το Σάββατο ξεσκαρτάρωντας πράγματα και θέματα της ζωής μου. Την Κυριακή πέθανε. ..en el futuro Mercedes.
Πέθανε η «φωνή της σιωπηλής πλειοψηφίας»
Solo le Pido a Dios
Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009
Η απάντηση στο δίλημα..
Χοντρός ή λιγνός; χοντρός ή λιγνός;.....
Και η μπίλια έκατσε.. λιγνός! .... Καλά, και στον χοντρό να καθόταν το ίδιο "γέλιο" θα είχε!~
Και η μπίλια έκατσε.. λιγνός! .... Καλά, και στον χοντρό να καθόταν το ίδιο "γέλιο" θα είχε!~
Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009
Απο τα .. κάτω!
Μιας και στις 3 Οκτώβρη ασχολούμαστε όλοι με τον αφρό, γνωστό τι επιπλέει σ’αυτό τον κόσμο, είπα να κάνω ανάρτηση θέμα από τα κάτω της ζωής μας.Υπάρχουν κάποιοι που την βρίσκουν να κοιτούν όχι τον κόσμο με άλλο μάτι, αλλά τον άλλο κόσμο .. τον περισσότερο.
Υπάρχουν κάποιοι τρελοί που αντί να βουτούν στα σκατά, βουτούν στην άλλη πραγματικότητα. Βουτούν εκεί που ενώ δεν υπάρχουμε εμείς οι περισσότεροι υπάρχουν οι πράξεις μας. Οι πράξεις της επιφανειακής ζωής μας κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Ενώ μας μεταφέρουν ωραίες εικόνες από κει, μας μεταφέρουν και τα σημάδια των δικών μας επιφανειακών ενεργειών. Μας μεταφέρουν τα σημάδια του ότι, ναι ζει και βασιλεύει ο άνθρωπος. Η αλήθεια είναι ότι με ότι πρόσημο (συν ή μείον) στο υψόμετρο, η παρέμβαση της καταστροφής υπάρχει. Η επιβεβαίωση του κανόνα όχι από την εξαίρεση του αλλά από την καθολικότητά του. Του κανόνα που λέει: άνθρωπος είναι και το κέφι του θα κάνει, και επειδή είναι το «μόνο» νοήμων ζώο δεν χρειάζεται να σκεφτεί!
Πηγη φωτό: Σ.Ε.Α. ΤΗΘΥΣ
Πηγή πηγών: "Λάμπρος"
Κoραλλένιος κήπος στον βυθό του Πατραϊκού
Kοράλλι όνειρο!
Τοξική λάσπη πνίγει τον Κορινθιακό
Σύλλογος Ερασιτεχνών Αυτοδυτών "ΤΗΘΥΣ"
Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009
Κατά του υπερπληθυσμού !!
Το θαύμα της Κορίνθου - Πατρών.
Πολύ τυχεροί είμαστε που βιώνουμε τα θαύματα και τις πρωτοπορίες της φυλής των Ε-λλήνων! Ένα από τα θαύματα, συλλογικά, μας είναι και το ότι πληρώνουμε για να παίξουμε στο τζόγο τη συνεισφορά μας στο πρόβλημα του πλανήτη, τον Υπερπληθυσμό!
Πολύ τυχεροί είμαστε που βιώνουμε τα θαύματα και τις πρωτοπορίες της φυλής των Ε-λλήνων! Ένα από τα θαύματα, συλλογικά, μας είναι και το ότι πληρώνουμε για να παίξουμε στο τζόγο τη συνεισφορά μας στο πρόβλημα του πλανήτη, τον Υπερπληθυσμό!Με μόλις 2,80 μπορείς να ζήσεις μια μοναδική εμπειρία επί της ασφάλτου. Μπορείς να παίξεις με την υπομονή σου και να τιθασεύσεις τα εργαλεία του διαόλου (αυτοκίνητα) πηγαίνοντας ταξίδι με 60 χιλιόμετρα. Να περάσεις δηλαδή στην άλλη διάσταση του χρόνου και ενώ έχεις ένα εργαλείο του 2000κάτι να βιώνεις συνθήκες 1950!
Με μόλις 2,80 να μπεις στο μακρύτερο "γύρω του θανάτου", περι τα 130 χιλιόμετρα και άν θες φυσικά περνάς και στις επόμενες πίστες, Αντίρριο - Γιάννενα ή Πάτρα - Πύργος ανάλογα τα κέφια. Μπορείς να δεις τον χάροντα με τα μάτια σου ή να τον δείξεις στον απέναντι.
Με μόλις 2,80 μπορείς να δώσεις σε αυτούς που σ' αγαπούν και δεν είναι μαζί σου σ' αυτή την εμπειρία, κάποιες άλλες όπως η θλίψη, η μοναξιά, η απόγνωση . Μπορούν επίσης να τεστάρουν και τις αντοχές της υγείας τους όσο αναφορά την καρδιά, τα εγκεφαλικά αλλά και το πόσα υγρά μπορεί τελικά να χάσει ο άνθρωπος .. από τα μάτια.
Με μόλις 2,80 διατηρούμε το θαύμα της εκτροπής του .. Αχέροντα! και δεν χρειάζεται να βάζεις τα λεφτά στο στόμα, τα δίνεις στον σύγχρονο «ψυχοπομπό» Ερμή μες το κουβούκλιο και πηγαίνεις μόνος.
Λίγα απ'τα πολλά:
Η Κορίνθου - Πατρών, τα διόδια, οι νεκροί!
ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ-ΠΑΤΡΩΝ
''Εθνική'' οδός Κορίνθου Πατρών… Το μεγαλύτερο ανέκδοτο της σύγχρονης Ελλάδας
Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009
Γαμώ τη μεγάλη ιδέα του Βενιζέλου γαμώ.
Αγανακτισμένοι φασίστες από δω αγανακτισμένοι φασίστες από κει, μήπως έχει αρχίσει να πήζει λίγο αυτό το "ζελέ" που έχουμε μέσα στο κρανίο μας;
Εκείνος ο Άγιος εκεί πέρα που είναι και ελεήμων πάντων τι κάνει; Δεν είναι από αυτούς που ρίχνουν και καμιά "φωτιά να μας κάψει"; Τι σκατά, διακοπές έχει πάει;
Την μια στην Πάτρα τους καίμε, την άλλη στη Πεντέλη δεν πάμε να τους σβήσουμε, την άλλη τους σκοτώνουμε στα χαντάκια γύρω από το αλλοδαπών, την άλλη δεν λέμε να τους θάψουμε και μετά όταν μας το ζητάνε δεν τους καίμε!!! Και από αυτό δεν ξεφεύγουν ούτε όσοι γεννιούνται στην Ελλάδα!
Μεγάάλη η Ελλάδα σύντροφε .. Πολύ μεγάλη!!!!
Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009
Οι Gilbert & George στην Αθήνα
Η νέα τους έκθεση στην Αθήνα με τίτλο «Jack Freak Pictures» εγκαινιάζεται στις 19 Νοεμβρίου. Αποτελεί μέρος της ομώνυμης ενότητας με ισχυρές πολύχρωμες εικόνες οπτικής βίας. Οι Γκίλμπερτ και Τζορτζ αντλούν έμπνευση από τον σύγχρονο τρόπο ζωής και τις βασικές ανθρώπινες αξίες. Αναμειγνύουν σχέδια, κείμενα, λέξεις, ετερόκλητα σύμβολα, όπως μετάλλια, σημαίες, χάρτες, δέντρα, πινακίδες και γκράφιτι του Ανατολικού Λονδίνου. Της περιοχής όπου ζουν κι εργάζονται τα τελευταία σαράντα χρόνια.
Κυρίαρχο μοτίβο της νέας τους δουλειάς είναι το κόκκινο, λευκό και μπλε σύμβολο «Union Jack», δηλαδή η βρετανική σημαία. Αξιοποιούν ποικιλοτρόπως όλες τις εκφάνσεις και σημασίες του εθνικού αγγλικού συμβόλου. Αλλωστε δεν υπήρξε μόνο έμβλημα εθνικής υπερηφάνειας, αλλά και της ποπ κουλτούρας, αν θυμηθούμε την αντιεξουσιαστική χρήση του από το πανκ κίνημα.
Οι Γκίλμπερτ καιΤζορτζ, θεμελιωτές, μαζί με άλλους καλλιτέχνες, της σύγχρονης βρετανικής αβανγκάρντ, θεωρούν βασικό συστατικό της τέχνης την ίδια τη ζωή. Γι' αυτό και από το ξεκίνημά τους το 1969 δεν τις διαχωρίζουν. Βασικό καλλιτεχνικό τους «υλικό» παραμένει ο εαυτός τους. Πριν απορροφηθούν από τη δημιουργία των επικών φωτογραφικών κολάζ (με δάνεια από τη γλώσσα της διαφήμισης, της περφόρμανς και της τηλεόρασης) είχαν ξεχωρίσει ως «ζωντανά γλυπτά»: έστεκαν ακίνητοι επί ώρες σε ασυνήθιστες στάσεις.
Η δουλειά τους είναι άκρως προσωπική, συναισθηματική, εύληπτη και πολιτική. Αναφέρεται στο σεξ, τη βία, την ηθική, στις κοινωνικές σχέσεις και προκαταλήψεις και διερευνά μια νέα ατομικότητα. Η γκρίζα, συντηρητική εμφάνισή τους σχολιάζει, εν τέλει, μεγαλόφωνα τον κόσμο.
Κυρίαρχο μοτίβο της νέας τους δουλειάς είναι το κόκκινο, λευκό και μπλε σύμβολο «Union Jack», δηλαδή η βρετανική σημαία. Αξιοποιούν ποικιλοτρόπως όλες τις εκφάνσεις και σημασίες του εθνικού αγγλικού συμβόλου. Αλλωστε δεν υπήρξε μόνο έμβλημα εθνικής υπερηφάνειας, αλλά και της ποπ κουλτούρας, αν θυμηθούμε την αντιεξουσιαστική χρήση του από το πανκ κίνημα.
Οι Γκίλμπερτ καιΤζορτζ, θεμελιωτές, μαζί με άλλους καλλιτέχνες, της σύγχρονης βρετανικής αβανγκάρντ, θεωρούν βασικό συστατικό της τέχνης την ίδια τη ζωή. Γι' αυτό και από το ξεκίνημά τους το 1969 δεν τις διαχωρίζουν. Βασικό καλλιτεχνικό τους «υλικό» παραμένει ο εαυτός τους. Πριν απορροφηθούν από τη δημιουργία των επικών φωτογραφικών κολάζ (με δάνεια από τη γλώσσα της διαφήμισης, της περφόρμανς και της τηλεόρασης) είχαν ξεχωρίσει ως «ζωντανά γλυπτά»: έστεκαν ακίνητοι επί ώρες σε ασυνήθιστες στάσεις.
Η δουλειά τους είναι άκρως προσωπική, συναισθηματική, εύληπτη και πολιτική. Αναφέρεται στο σεξ, τη βία, την ηθική, στις κοινωνικές σχέσεις και προκαταλήψεις και διερευνά μια νέα ατομικότητα. Η γκρίζα, συντηρητική εμφάνισή τους σχολιάζει, εν τέλει, μεγαλόφωνα τον κόσμο.
Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009
Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009
Σχόλιο για την επερχόμενη 4η Οκτωβρίου "..Μα ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.."
"... Τόσα και τόσα πράγματα που δεν προβλέπονται, τόσες συνέπειες ανυπολόγιστες, τόσες θυσίες. Σε ποιούς υπεύθυνους να διαμαρτηρηθείς; Που να φωνάξεις; Και ο νεκρός, δεν πέθανε την ορισμένη ώρα."
Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009
"Να φύγεις μικρέ..."
Ένας ακόμη νέος άνθρωπος που γεννήθηκε από μη έλληνες γονείς στην Ελλάδα πριν από 21 χρόνια βρίσκεται στα κρατητήρια του ΑΤ Βάρης. Ο νεαρός συνελήφθη την Πέμπτη σε τυπικό έλεγχο της αστυνομίας μια που λόγω οικογενειακών προβλημάτων δεν είχε καταφέρει να ανανεώσει την άδεια παραμονής του. Έτσι σύμφωνα με το νόμο θα κινηθεί η διαδικασία απέλασης προς την πατρίδα των γονιών του το Σουδάν. Το βάρος του προβλήματος το σηκώνει μόνη της η μητέρα μια που ο πατέρας δεν βρίσκεται κοντά της και αυτή πρέπει να συντηρήσει άλλα δυο παιδιά (που γεννηθηκαν επίσης στην Ελλάδα). Ο μεγαλύτερος γυιος είναι φοιτητής σε πόλη εκτός Αθηνών και η κόρη είναι μαθήτρια λυκείου. Η μητέρα δεν έχει επίσης άδεια παραμονής παρότι ζει 30 χρόνια στην Ελλάδα και βιώνει το αδιέξοδο μια που χωρίς χρήματα νιώθει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για το παιδί της.(για ευνόητους λόγους δεν δημοσιοποιούμε ακόμα τα στοιχεία της οικογένειας)Περιοδικό Διαβατήριο
Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009
Ο ένας με laptop, ο άλλος με γαϊδούρι..
Δύο ταυτόχρονες ειδήσεις, από δυο μεριές του κόσμου. Αν δεν ήταν μαζί σίγουρα θα ενθουσιαζόμασταν με κάθε μία από αυτές, τώρα όμως..
Λίγο ποιο κοντά στo " Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΤΕΡΓΑΖΕΤΑΙ "
Λίγο ποιο κοντά στo " Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΤΕΡΓΑΖΕΤΑΙ "
1) "O Κολομβιανός Luis Soriano πηγαίνει εκεί που κανένας βιβλιοθηκ
άριος δεν έχει πλησιάσει. Μεταφέρει τον πολιτισμό στα παιδιά της κολομβιανής επαρχίας στην πλάτη ενός γαϊδουριού! Έχει ήδη δημιουργήσει αξιόλογη βιβλιοθήκη στη γενέτειρά του και ελπίζει πως θα κάνει το ίδιο και στην υπόλοιπη –ξεχασμένη- Κολομβία.Με τα γαϊδουράκια του φορτωμένα με βιβλία, ο Soriano «οργώνει» τις απομονωμένες πεδιάδες της χώρας του, προσφέροντας τη δυνατότητα στους αγρότες και τα παιδιά τους να «μυηθούν» στην ανάγνωση βιβλίων. Ο ίδιος εφηύρε τους «Βιβλιο-γάιδαρους», κινητές βιβλιοθήκες στις πλάτες των υπομονετικών αυτών ζώων τα οποία καταφέρνουν να πλησιάσουν τις πιο φτωχές και δυσπρόσιτες περιοχές της Κολομβίας. Μάλιστα, χάρη στα βιβλιο-γαιδουράκια του καταφέρνει να πλησιάσει σε περιοχές κατειλημμένες από αντάρτες, οι οποίοι του χαρίζουν κάποιου είδους ασυλία. Την αποστολή του ξεκίνησε το 1998, όταν ξαφνικά έμεινε χωρίς δουλειά. Αν και προέρχεται από φτωχή οικογένεια, είχε καταφέρει από μικρός να εμπλουτίσει τη βιβλιοθήκη του με πλούσιο υλικό. Αποφάσισε, λοιπόν, να μοιραστεί τη συλλογή του με αυτούς που ουδέποτε θα είχαν την ευκαιρία να έχουν πρόσβαση σε βιβλία. Αγόρασε τον πρώτο του γάιδαρο και ξεκίνησε τα ταξίδια. Σήμερα, η προσπάθειά του έχει αναγνωριστεί με αποτέλεσμα να δέχεται σημαντική οικονομική βοήθεια από ΜΚΟ και ιδιωτικές επιχειρήσεις, ώστε να συνεχίσει το έργο του. Διαθέτει, πλέον, 22 «βιβλιο-γαϊδούρια», ενώ πολλοί είναι και οι εθελοντές που τον ακολουθούν. "
άριος δεν έχει πλησιάσει. Μεταφέρει τον πολιτισμό στα παιδιά της κολομβιανής επαρχίας στην πλάτη ενός γαϊδουριού! Έχει ήδη δημιουργήσει αξιόλογη βιβλιοθήκη στη γενέτειρά του και ελπίζει πως θα κάνει το ίδιο και στην υπόλοιπη –ξεχασμένη- Κολομβία.Με τα γαϊδουράκια του φορτωμένα με βιβλία, ο Soriano «οργώνει» τις απομονωμένες πεδιάδες της χώρας του, προσφέροντας τη δυνατότητα στους αγρότες και τα παιδιά τους να «μυηθούν» στην ανάγνωση βιβλίων. Ο ίδιος εφηύρε τους «Βιβλιο-γάιδαρους», κινητές βιβλιοθήκες στις πλάτες των υπομονετικών αυτών ζώων τα οποία καταφέρνουν να πλησιάσουν τις πιο φτωχές και δυσπρόσιτες περιοχές της Κολομβίας. Μάλιστα, χάρη στα βιβλιο-γαιδουράκια του καταφέρνει να πλησιάσει σε περιοχές κατειλημμένες από αντάρτες, οι οποίοι του χαρίζουν κάποιου είδους ασυλία. Την αποστολή του ξεκίνησε το 1998, όταν ξαφνικά έμεινε χωρίς δουλειά. Αν και προέρχεται από φτωχή οικογένεια, είχε καταφέρει από μικρός να εμπλουτίσει τη βιβλιοθήκη του με πλούσιο υλικό. Αποφάσισε, λοιπόν, να μοιραστεί τη συλλογή του με αυτούς που ουδέποτε θα είχαν την ευκαιρία να έχουν πρόσβαση σε βιβλία. Αγόρασε τον πρώτο του γάιδαρο και ξεκίνησε τα ταξίδια. Σήμερα, η προσπάθειά του έχει αναγνωριστεί με αποτέλεσμα να δέχεται σημαντική οικονομική βοήθεια από ΜΚΟ και ιδιωτικές επιχειρήσεις, ώστε να συνεχίσει το έργο του. Διαθέτει, πλέον, 22 «βιβλιο-γαϊδούρια», ενώ πολλοί είναι και οι εθελοντές που τον ακολουθούν. " 
Ο Joe είχε τη φαεινή ιδέα να εγκαταστήσει στο μεγάλο τρίκυκλο που αγόρασε ένα σύστημα ήχου, με laptop και ηχεία, στο οποίο συνέδεσε ένα μικρόφωνο. Το αυτοσχέδιο καραόκε ήταν ήδη έτοιμο! Σχεδόν 2.000 άνθρωποι μαζεύονται καθημερινά γύρω από το ποδήλατο-καραόκε του Joe, στο πάρκο που έχει διαμορφωθεί δίπλα στο παλιό τείχος του Βερολίνου, στο σημείο όπου βρισκόταν η «νεκρή ζώνη». Στο σημείο όπου δεκάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να περάσουν από την Ανατολική στη Δυτική Γερμανία, οι νέοι μαζεύονται σήμερα κατά χιλιάδες για να διασκεδάσουν, να τραγουδήσουν και να χορέψουν. «Κάθε φορά που σηκώνεται κάποιος για να τραγουδήσει, πρόκειται για μια καινούρια γιορτή. Ο κόσμος χειροκροτεί και ουρλιάζει, χορεύει και γελάει. Δεν έχει σημασία αν έχουν ωραία φωνή, αν ξέρουν τα λόγια ή αν έχουν σκηνική παρουσία. Το μόνο που χρειάζεται είναι διάθεση για κέφι, διάθεση για ζωή», σχολιάζει ο Joe. Και πράγματι, άντρες που τραγουδούν Shakira, γυναίκες που χορεύουν στο άκουσμα του Thriller του Michael Jackson και νέοι Γερμανοί που τραγουδούν το Total Eclipse of the Heart, μιμούμενοι τη Bonnie Tyler, συνθέτουν την εικόνα που περιβάλλει τον Joe κάθε Κυριακή, εξανεμίζοντας τις αναμνήσεις της φρίκης και γεμίζοντας την πάλαι ποτέ «νεκρή ζώνη» του τείχους με κέφι και μουσική.
Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009
Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009
Κινηματογραφιστές στην ομίχλη
Μετά από δεκαετίες κοροϊδίας από το ελληνικό κράτος, αλλά έχοντας ταυτόχρονα χρεωθεί τη ρετσινιά του «κρατικοδίαιτου», οι Έλληνες κινηματογραφιστές αποφάσισαν ομόφωνα ότι δεν πάει άλλο. Δηλώνουν λοιπόν, ότι καμία ελληνική ταινία δεν θα παιχτεί στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και καμία δεν θα κατατεθεί στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας, προκειμένου να πιεστεί η πολιτεία να κάνει τα αυτονόητα.
Την απόφαση πήραν 64 σκηνοθέτες ταινιών σε διάφορα στάδια παραγωγής, πολλές απ' αυτές ολοκληρωμένες και βραβευμένες ήδη, όπως εκείνες των Γιάνναρη, Οικονομίδη, Αναστόπουλου, Κούτρα, Αλεξίου, Τσίτου, Λάνθιμου και πολλών άλλων, που συμμετείχαν ή/και βραβεύθηκαν στα φεστιβάλ των Καννών, του Βερολίνου, του Ρότερνταμ, του Τορόντο, της Βενετίας και του Λοκάρνο.
Στο δελτίο Τύπου που έστειλαν οι σκηνοθέτες για τη συνέντευξη Τύπου που διοργάνωσαν, και το οποίο έχει τίτλο «Μύθοι, παραμύθια και αλήθειες για τον ελληνικό κινηματογράφο», περιγράφουν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα το ελληνικό σινεμά, και εξηγούν την απόφασή τους σε σχέση με τα Κρατικά Βραβεία ως εξής: «Τα πολλά και ποικίλα παραμύθια για μικρά παιδιά... είναι αυτά που ο εκάστοτε υπουργός Πολιτισμού, ανεξαρτήτως χρώματος, εξαγγέλλει κατά τη διάρκεια της τελετής απονομής των κρατικών βραβείων. Ίσως αυτός να είναι και ο κυριότερος λόγος που όλοι εμείς αποφασίσαμε να απέχουμε από τα κρατικά βραβεία του ΥΠΠΟ. Μπουχτίσαμε από λόγια, κοροϊδίες, υποσχέσεις. Απαιτούμε πράξεις».
Προειδοποιούν το υπουργείο Πολιτισμού ότι αν δεν έχει κατατεθεί στη Βουλή ο νέος νόμος για τον κινηματογράφο μέχρι το Σεπτέμβρη, οι κινητοποιήσεις τους θα κλιμακωθούν. Και φυσικά, μόλις το υπουργείο κατάλαβε ότι ετοιμάζουν συνέντευξη Τύπου, ανακοίνωσε ότι ο υπουργός προτίθεται να «συνεχίσει τις συναντήσεις για την ολοκλήρωση των διαβουλεύσεων προκειμένου να δοθεί στη δημοσιότητα το κείμενο του νομοσχεδίου».
Δείτε την ομάδα: Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη
Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009
ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΑΝΤΙΚΥΡΑΣ
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Το βιομηχανικό συγκρότημα της εταιρείας «Αλουμίνιον της Ελλάδος» (ΑτΕ) στον Όρμο της Αντίκυρας, όπως λειτουργεί σήμερα ως εγκατάσταση παραγωγής αλουμίνας από βωξίτη και αλουμινίου από αλουμίνα και ως σταθμός Συμπαραγωγής Ηλεκτρικής–Θερμικής Ενέργειας – ΣΗΘ, καθώς και όπως σχεδιάζεται να λειτουργήσει μελλοντικά, με την εγκατάσταση και λειτουργία δυο ακόμη μονάδων για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειες, τον Ανεξάρτητο Σταθμό Ηλεκτροπαραγωγής (ΑΣΗ) και τον Θερμοηλεκτρικό Σταθμό (ΘΗΣΑ), έχει και θα έχει αρνητικές περιβαλλοντικές συνέπειες για την Τοπική και την Υπερ-τοπική Κοινωνία.Η εταιρεία ΑτΕ εκμεταλλεύεται τον βωξίτη που υπάρχει στην περιοχή, μη ανανεώσιμος μεταλλευτικός πόρος, με κυρίαρχο κριτήριο βέβαια το κέρδος. Οι Αρχές της Αειφορίας από την μέχρι τώρα αντιμετώπιση των προβλημάτων του περιβάλλοντος φαίνεται ότι είναι « άγνωστες λέξεις» για τους υπευθύνους εταιρεία ΑτΕ χαρακτηρίζεται σαν μια από τις πλέον ενεργοβόρες δραστηριότητες της χώρας. Χρησιμοποιείται ενέργεια που παράγεται σε άλλη θέση της χώρας (π. χ. Πτολεμαϊδα), η οποία επίσης παράγεται από μη ανανεώσιμες πρώτες ύλες (λιγνίτης), και η οποία μάλιστα επιδοτείται από το κοινωνικό σύνολο.Η εταιρεία απορρίπτει τεράστιες ποσότητες βιομηχανικών αποβλήτων και ρύπων στο θαλάσσιο περιβάλλον του Κορινθιακού κόλπου, στο χερσαίο περιβάλλον περί τις εργοστασιακές εγκαταστάσεις και στην ατμόσφαιρα με την συγκατάθεση μάλιστα του αρμόδιου υπουργού ο οποίος είναι ταγμένος στην προστασία του περιβάλλοντος ... Διαβάστε την συνέχεια
Δείτε επίσης: Παρουσίαση της έρευνας που προκάλεσε τη μήνυση Μυτιληναίου στους επιστήμονες του ΕΛΚΕΘΕ και την Οικολογική Κίνηση Αντίκυρας
Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009
Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009
«Viva la Colifata!»
Ο δημοφιλής μουσικός Manu Chao ηχογράφησε ένα νέο άλμπουμ στο οποίο πρωτοτυπεί ξανά: σε αυτό συμμετέχουν ασθενείς της ψυχιατρικής κλινικής Jose Borda του Μπουένος Άιρες. Ο δίσκος διατίθεται για δωρεάν μεταφόρτωση από ιστοσελίδα, όπου το κοινό παρακαλείται να κάνει κάποια δωρεά προς υποστήριξη του ιδρύματος και των ασθενών.
Το αργεντίνικο ψυχιατρικό ίδρυμα Jose Borda είναι γνωστό για το ριζοσπαστικό του ραδιοφωνικό σταθμό «Radio La Colifata», («Colifata» στην ισπανική αργκό σημαίνει «τρελός») που ξεκίνησε το 1991. Οι ασθενείς επιλέγουν μουσική, διαβάζουν ποίηση ή συζητούν μεταξύ τους ενώ περίπου 12.000.000 άτομα συντονίζονται στο σταθμό τους.
Ο νέος δίσκος του Manu Chao «Viva la Colifata!» περιέχει 20 τραγούδια – διακσευές παλαιότερων επιτυχιών του καλλιτέχνη αλλά και νέα τραγούδια που δημιούργησε σε συνεργασία με τους ασθενείς του Jose Borda. Τα τραγούδια έχουν ως θέμα «τη ζωή, το θάνατο, τις μητέρες, τη μοναξιά, την αγάπη, το τάνγκο, τον Πάπα, το τέλος του κόσμου, τον ήλιο και τις τρελές γιαγιάδες» όπως αναφέρεται στο δελτίο τύπου, ενώ σκοπός του είναι «να γελάσουμε, να κλάψουμε και να συλλογιστούμε για τη ζωή». Το άλμπουμ διατίθεται για δωρεάν μεταφόρτωση στην ιστοσελίδα που δημιούργησε ο Manu Chao γι' αυτό το σκοπό: http://www.vivalacolifata.org/, όπου το κοινό παρακαλείται να κάνει κάποια δωρεά για ενίσχυση του ιδρύματος. Ο ιδρυτής του ραδιοφωνικού σταθμού της κλινικής, Alfredo Olivera, εξήρε τον διάσημο μουσικό για την ανοιχτόμυαλη αντιμετώπισή του. «Η διαδικασία ήταν πολύ θετική γιατί καταπολέμησε το στίγμα της πνευματικής ασθένειας». Ο γιατρός λέει ότι ο Manu Chao δέθηκε με τους ασθενείς και τονίζει ότι «δεν είναι ψυχίατρος ή ψυχολόγος αλλά ξέρει πως να ακούει το ρυθμό του κάθε ατόμου». Ο Manu Chao ανακάλυψε το Radio La Colifata προ δεκαετίας, από ένα άρθρο γαλλικής εφημερίδας. Επισκέφτηκε το ίδρυμα, έγινε φίλος με τους ασθενείς, οργάνωσε εργαστήρια μουσικής και ανέπτυξε την ιδέα ενός δίσκου. Πρόκειται για την πρώτη φορά που καλλιτέχνης ηχογραφεί σε ψυχιατρική κλινική. O Manu Chao λέει πως πήρε «μαθήματα διαύγειας» από τους συνεργάτες του στην κλινική και ότι «έμαθα να συνθέτω πράγματα με λιγότερες λέξεις, καθαρότερες λέξεις».
Το αργεντίνικο ψυχιατρικό ίδρυμα Jose Borda είναι γνωστό για το ριζοσπαστικό του ραδιοφωνικό σταθμό «Radio La Colifata», («Colifata» στην ισπανική αργκό σημαίνει «τρελός») που ξεκίνησε το 1991. Οι ασθενείς επιλέγουν μουσική, διαβάζουν ποίηση ή συζητούν μεταξύ τους ενώ περίπου 12.000.000 άτομα συντονίζονται στο σταθμό τους.
Ο νέος δίσκος του Manu Chao «Viva la Colifata!» περιέχει 20 τραγούδια – διακσευές παλαιότερων επιτυχιών του καλλιτέχνη αλλά και νέα τραγούδια που δημιούργησε σε συνεργασία με τους ασθενείς του Jose Borda. Τα τραγούδια έχουν ως θέμα «τη ζωή, το θάνατο, τις μητέρες, τη μοναξιά, την αγάπη, το τάνγκο, τον Πάπα, το τέλος του κόσμου, τον ήλιο και τις τρελές γιαγιάδες» όπως αναφέρεται στο δελτίο τύπου, ενώ σκοπός του είναι «να γελάσουμε, να κλάψουμε και να συλλογιστούμε για τη ζωή». Το άλμπουμ διατίθεται για δωρεάν μεταφόρτωση στην ιστοσελίδα που δημιούργησε ο Manu Chao γι' αυτό το σκοπό: http://www.vivalacolifata.org/, όπου το κοινό παρακαλείται να κάνει κάποια δωρεά για ενίσχυση του ιδρύματος. Ο ιδρυτής του ραδιοφωνικού σταθμού της κλινικής, Alfredo Olivera, εξήρε τον διάσημο μουσικό για την ανοιχτόμυαλη αντιμετώπισή του. «Η διαδικασία ήταν πολύ θετική γιατί καταπολέμησε το στίγμα της πνευματικής ασθένειας». Ο γιατρός λέει ότι ο Manu Chao δέθηκε με τους ασθενείς και τονίζει ότι «δεν είναι ψυχίατρος ή ψυχολόγος αλλά ξέρει πως να ακούει το ρυθμό του κάθε ατόμου». Ο Manu Chao ανακάλυψε το Radio La Colifata προ δεκαετίας, από ένα άρθρο γαλλικής εφημερίδας. Επισκέφτηκε το ίδρυμα, έγινε φίλος με τους ασθενείς, οργάνωσε εργαστήρια μουσικής και ανέπτυξε την ιδέα ενός δίσκου. Πρόκειται για την πρώτη φορά που καλλιτέχνης ηχογραφεί σε ψυχιατρική κλινική. O Manu Chao λέει πως πήρε «μαθήματα διαύγειας» από τους συνεργάτες του στην κλινική και ότι «έμαθα να συνθέτω πράγματα με λιγότερες λέξεις, καθαρότερες λέξεις».
H πρώτη ταινία επιστημονικής φαντασίας
Την 1η του Σεπτέμβρη 1902, έκανε πρεμιέρα στη Γαλλία η ταινία «Le Voyage dans la Lune» του Georges Méliès. Εμπνευσμένη από το έργο του Ιουλίου Βερν «Από τη Γη στη Σελήνη», θεωρείται η πρώτη ταινία επιστημονικής φαντασίας που δημιουργήθηκε ποτέ.
Η ταινία κόστισε 10.000 φράγκα, ποσό σημαντικό για την αρχή του 20ου αιώνα. Από την παρουσίαση του έργου του στην Αμερική, ο Méliès δεν κέρδισε τίποτα. Είναι αξιοσημείωτο ότι η ταινία του Méliès έπεσε θύμα πειρατείας από τον γνωστό εφευρέτη Thomas Edison, ο οποίος έκανε αντίγραφα κόπιες και τη διένειμε σε όλες τις ΗΠΑ, αποκομίζοντας ο ίδιος τα κέρδη. Το 1913 ο Georges Méliès κήρυξε πτώχευση και έγινε πωλητής παιχνιδιών. Ο θρύλος μάλιστα λέει ότι τις ταινίες του τις κατάσχεσε ο γαλλικός στρατός και τις έλιωσε για να φτιάξει τακούνια για τα άρβυλα του. Εν τέλει η Ακαδημία των Τεχνών της Γαλλίας αναγνώρισε το έργο του και του προσέφερε στέγη και τη δυνατότητα να εμφανίζεται στη σκηνή μέχρι το θάνατό του το 1938, σε ηλικία 76 ετών
Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009
Τρίτη 25 Αυγούστου 2009
Η Αθήνα επεκτείνεται προς Ανατολάς
25-5-09 Προαναγγελία για το πως Η Αθήνα επεκτείνεται προς Ανατολάς
Στο σχέδιο πόλης αναμένεται να ενταχθούν 150.000 στρέμματα στην περιοχή της Ανατολικής Αττικής. Οι διαδικασίες για συγκεκριμένες εντάξεις, έχουν ήδη ξεκινήσει και θα ολοκληρώνονται σταδιακά και κατά περίπτωση, αρχής γενομένης από το τέλος του 2009 για όσες είναι στη φάση των ενστάσεων και εντός της επόμενης πενταετίας για όσες βρίσκονται στο στάδιο της μελέτης.
Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009
Τραγέλαφος.
Ενώ η φωτιά καταστρέφει περισσότερα από 150.000 στρέμματα, στο έδαφος είναι καθηλωμένα δύο από τα πέντε ελικόπτερα συντονισμού της Πυροσβεστικής, τα λάστιχα άντλησης νερού των βυτιοφόρων δεν εφαρμόζουν στους κρούνους της ΕΥΔΑΠ και ο πιλότος του κυπριακού ελικοπτέρου συνελήφθη. Υπενθυμίζεται ότι λίγο καιρό πριν ο δήμαρχος Μαραθώνα μηνύθηκε από το δασαρχείο όταν προσπάθησε να ανοίξει αντιπυρικές ζώνες.
Συνέλαβαν τον πιλότο του κυπριακού ελικοπτέρου
Η Ελληνική Αστυνομία καθήλωσε στη Ρόδο το ελικόπτερο ρωσικών συμφερόντων που μισθώνει η Κυπριακή Δημοκρατία και είχε στείλει να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της φωτιάς. Ο λόγος ήταν ότι ο Ρώσος συγκυβερνήτης του ελικοπτέρου εργάστηκε πριν 2 χρόνια στην Αθήνα εξασφαλίζοντας άδεια παραμονής για τρεις μήνες, παρέμεινε όμως στη χώρα και εργάστηκε για έναν ακόμα μήνα χωρίς να το δηλώσει ο εργοδότης του. Για αυτό το ελικόπτερο καθηλώθηκε στο νησί και ο Ρώσος τέθηκε υπό κράτηση. Τελικά, μετά από παρεμβάσεις σε πολιτικό επίπεδο του Κύπριου υπουργού Δικαιοσύνης Λουκά Λουκά, το ελικόπτερο κατάφερε να αναχωρήσει για την Αθήνα και αποφασίστηκε να διευθετηθούν όποιες εκκρεμότητες με την επιστροφή του ελικοπτέρου στην Κύπρου.
Ελάχιστοι οι κρούνοι, άδειες οι δεξαμενές
Στην Παλλήνη, την Ανθούσα, το Πικέρμι, τη Σταμάτα οι δυνάμεις πυρόσβεσης βρήκαν ελάχιστους κρούνους ενώ οι περισσότερες δεξαμενές στέρεψαν ύστερα από τα πρώτα γεμίσματα. Οι κάτοικοι προσπαθούσαν με κουβάδες να πολεμήσουν τις φλόγες και ο δήμαρχος Παλλήνης Σπύρος Κωνσταντάς καταγγέλλει: «Εκλιπαρούσαμε για βοήθεια από την Πυροσβεστική, για αεροπλάνα, αλλά και πυροσβεστικά χωρίς όμως να βλέπουμε τίποτα».
Τα λάστιχα άντλησης νερού των βυτιοφόρων δεν εφάρμοζαν στους κρούνους
Ο νομάρχης Αθηνών, Γιάννης Σγουρός, σε δηλώσει του στο Έθνος, τόνισε τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετώπισαν στην κατάσβεση της φωτιάς επειδή δεν είχαν ληφθεί τα κατάλληλα προληπτικά μέτρα.
«Εμείς διαθέσαμε στη Νομαρχία Ανατολικής Αττικής 25 βυτιοφόρα, από τα οποία έπαιρνε νερό η Πυροσβεστική. Όταν αυτά άδειαζαν και πήγαιναν να ξαναγεμίσουν στους κρούνους της ΕΥΔΑΠ, διαπίστωναν ότι τα λάστιχα άντλησης του νερού δεν ταίριαζαν και δεν μπορούσαν να εφαρμόσουν στους κρούνους. Βρέθηκαν βέβαια λύσεις, αλλά τέτοιου είδους θέματα θα έπρεπε να απασχολούν εκ των προτέρων την Πολιτική Προστασία. Να υπάρχει από πριν ενημέρωση και σχεδιασμός. Να γνωρίζουμε κι εμείς πώς πρέπει να είναι οι υδροφόρες που νοικιάζουμε», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Στο έδαφος δύο από τα πέντε ελικόπτερα συντονισμού
Δύο από τα πέντε ελικόπτερα συντονισμού της Πυροσβεστικής παρέμειναν καθηλωμένα στο έδαφος λόγω τεχνικών προβλημάτων. Ακόμα, όπως αναφέρει στα «Νέα» ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Αξιωματικών Πυροσβεστικής, Ιωάννης Σταμούλης, από τους Ολυμπιακούς της Αθήνας σκουριάζουν σε κάποιο πάρκινγκ δύο κινητά στρατηγεία συντονισμού. Πρόκειται για δύο λεωφορεία που αγοράστηκαν στα πλαίσια του C4I και έχουν μετατραπεί σε «στρατηγεία», προσφέροντας τη δυνατότητα στους επικεφαλής της πυρόσβεσης να έχουν δορυφορική εικόνα από το χώρο της φωτιάς, αλλά και σύνδεση μέσω ασυρμάτου με όλες τις δυνάμεις που επιχειρούν. Για τις δύο αυτές μονάδες υπήρχε δέσμευση πως θα βρίσκονταν σε επιχειρησιακή δράση ύστερα από το 2007.
Μηνύσεις γιατί άνοιξε αντιπυρικές ζώνες
Σωρεία μηνύσεων υπέβαλε ο δασάρχης Καπανδριτίου εναντίον του δημάρχου Μαραθώνα Σπύρου Ζαγάρη γιατί ο τελευταίος προσπάθησε να ανοίξει αντιπυρικές ζώνες στα δάση της περιοχής του. Κατόπιν εισαγγελικής κλήσεως, ο δήμαρχος Μαραθώνα πριν από ένα περίπου μήνα προσήλθε ενώπιον του ειρηνοδίκη Καπανδριτίου και κατέθεσε απολογητικό υπόμνημα, κατηγορούμενος για τη διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών.
Ο κ. Ζαγάρης τονίζει ότι το 2007, όταν η Αττική είχε πάλι κηρυχθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης λόγω των πυρκαγιών, προσπάθησε να κάνει διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών στο Κάτω Σούλι. Ωστόσο, και τότε υποβλήθηκαν εναντίον του τέσσερις μηνύσεις από το Δασαρχείο Καπανδριτίου με τη δικαιολογία ότι η περιοχή είναι «δασικής έκτασης χαμηλής βλάστησης».
Πηγή: TVXS
Κυριακή 23 Αυγούστου 2009
"Χάριν Ελλήνων"
Αποφασίσαμε, από την προηγούμενη βδομάδα, εμείς που κολυμπούσαμε στις νότιες ακτές του κορινθιακού ότι έρχεται η προεκλογική περίοδος. Το είδαμε, το είδαμε όταν κολυμπάγαμε στις στάχτες από την Θίσβη Ερχόταν πάλι και το μόνο που έχουμε να κάνουμε να το αποδεχτούμε. Οι Έλληνες είναι πολιτικά όντα και αυτό το αποδεικνύουμε τελευταία στις προεκλογικές περιόδους που είναι.. θερμές εώς καυτές!.Αλήθεια είναι επίσης ότι πρώτα είναι ο άνθρωπος και 
η ζωή του. Πρώτα ο άνθρωπος και οι ανάγκες του. Και η ανάγκη για κατοικία είναι μεγάλη, εκτός της παραθεριστικής και της πρώτης κατοικίας. Και αυτήν την ανάγκη βλέπουμε να καλύπτεται από την "Πολιτεία" στην ανατολική Αττική. Με δεδομένο ότι η ανάγκη να είμαστε όλοι στην Αθήνα θα πρέπει να βρούμε και καινούργιες περιοχές κατοικίας.
η ζωή του. Πρώτα ο άνθρωπος και οι ανάγκες του. Και η ανάγκη για κατοικία είναι μεγάλη, εκτός της παραθεριστικής και της πρώτης κατοικίας. Και αυτήν την ανάγκη βλέπουμε να καλύπτεται από την "Πολιτεία" στην ανατολική Αττική. Με δεδομένο ότι η ανάγκη να είμαστε όλοι στην Αθήνα θα πρέπει να βρούμε και καινούργιες περιοχές κατοικίας. 
Και αν το δούμε ποιο global αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι και μια προσφορά στην παγκόσμια κοινότητα. Όταν κάποια στιγμή θα είναι επιτακτική η ανάγκη μετοίκησις στο φεγγάρι θα είναι εφικτό χάρη στις υπηρεσίες που έχει προσφαίρη η Ελλάδα. Φτιάχνοντας τεχνητά συνθήκες σελήνης θα μπορέσει η NASA τα επόμενα χρόνια να κάνει τα πειράματα αντί εκεί .. εδώ!
Και στο τέλος θα μπει και η αναμνηστική πλάκα που θα γράφει "Χάριν Ελλήνων"
Τρίτη 18 Αυγούστου 2009
Τα παλιά προβλήματα ενός νέου θεσμού
Τις 7.400 θα φτάσουν οι θέσεις για νέους φοιτητές που θα προσφέρει το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο για το ακαδημαϊκό έτος 2010-2011, σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα των «Νέων». Το ΕΑΠ συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια λειτουργίας αλλά ζητήματα που εκκρεμούσαν από την έναρξη της λειτουργίας του, όπως η αντισυνταγματική καταβολή διδάκτρων και η απουσία Συγκλήτου, εξακολουθούν να ροκανίζουν τις βάσεις του καινοτόμου και αξιόλογου κατά τ’ άλλα θεσμού.Έτσι, τα 6 προπτυχιακά προγράμματα του ΕΑΠ θα αποκτήσουν 4.200 και τα 32 μεταπτυχιακά 3.200 νέους φοιτητές το επόμενο ακαδημαϊκό έτος. Οι θέσεις αυτές θα οριστικοποιηθούν, με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας, εντός Σεπτεμβρίου. Οι φοιτητές θα επιλεγούν με κλήρωση η οποία πραγματοποιείται συνήθως στα μέσα Δεκεμβρίου, και θα ξεκινήσουν τις σπουδές τους το φθινόπωρο του 2010. Οι σπουδές, για τις οποίες ο φοιτητής υποχρεούται να καταβάλει δίδακτρα, πραγματοποιούνται με τη μέθοδο της διδασκαλίας από απόσταση.
Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε αλλαγή φρουράς στην ηγεσία της διοίκησης του 19ου Πανεπιστημίου της χώρας. Ο Παναγιώτης Σιαφαρίκας, ο οποίος είχε διοριστεί πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Ε.Α.Π. το 2004 από τον τότε υπουργό Παιδείας Γ. Σουφλιά, αντικαταστάθηκε με απόφαση του νυν υπουργού Α.Σπηλιωτόπουλου από τον παλιό συνεργάτη του Χαράλαμπο Κοκκώση, στις αρχές Ιουνίου. Ο κ. Κοκκώσης, Καθηγητής Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης Θεσσαλίας, διατελούσε Διευθύνων Σύμβουλος της Εταιρείας Τουριστικής Ανάπτυξης Α.Ε μέχρι τον Μάιο, οπότε και υπέβαλε την παραίτησή του στο υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης.
Η θητεία του κ.Σιαφαρίκα υπήρξε πλήρης προβλημάτων και καταγγελιών που υποστήριζαν ότι ο πρόεδρος της Δ.Ε. εξέθεσε το κύρος και την ακαδημαϊκή υπόσταση του ιδρύματος, με αυθαίρετες ενέργειες και αδιαφανείς διαδικασίες σχετικά με επιλογές μελών Συνεργαζόμενου Εκπαιδευτικού Προσωπικού (Σ.Ε.Π.) και αντικαταστάσεις συνεργατών από άτομα του προσωπικού του περιβάλλοντος.
Δημόσια Παιδεία με αντίτιμο
Το Ε.Α.Π. αποτελεί το 19ο ελληνικό Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα και αποτελεί νομικό πρόσωπο δημόσιου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση, όπως ορίζει το Σύνταγμα της Ελλάδας για όλα τα Α.Ε.Ι. Η λειτουργία του καθορίζεται από τον νόμο 2552/1997 . Ιδρύθηκε το 1992 αλλά άρχισε να λειτουργεί πριν από δέκα χρόνια, προκειμένου να δώσει την ευκαιρία για ανώτατη μόρφωση σε άτομα που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν σπουδές σε ένα συμβατικό πανεπιστήμιο (λόγω απόστασης, αναπηρίας, οικογενειακών ή επαγγελματικών υποχρεώσεων κ.α.).
Το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο εισήγαγε σημαντικές τομές στο χώρο της ελληνικής Παιδείας, αφενός λόγω του γεγονότος ότι οι φοιτητές σπουδάζουν με την εξ αποστάσεως μεθοδολογία και αφετέρου γιατί για το νεότερο πανεπιστήμιο της χώρας απαιτεί δίδακτρα από τους φοιτητές του, παρά το Σύνταγμα που ορίζει ότι «η Παιδεία απoτελεί βασική απoστoλή τoυ Kράτoυς» και ότι «όλoι oι Έλληνες έχoυν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια».
Η ένταξη του Ε.Α.Π. στο σύστημα δωρεάν παιδείας αποτελεί πάγια διεκδίκηση των φοιτητικών συλλόγων του. Το Σύνταγμα παρακάμφθηκε με ρύθμιση-κλειδί περί «οικονομικής συμμετοχής» των φοιτητών, από το άρθρο 5 παρ. 6 του Ν.2552/97 που ορίζει ότι «οι φοιτητές επιβαρύνονται για την απόκτηση του απαραίτητου εκπαιδευτικού, πληροφοριακού και υλικού αξιολόγησης και συμμετέχουν στις ιδιαίτερες δαπάνες επικοινωνίας, που συνδέονται με την εφαρμογή του συστήματος της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης». Η δε διοίκηση του ΕΑΠ επί κ. Σιαφαρίκα ζήτησε και έλαβε από το Συμβούλιο της Επικρατείας γνωμοδότηση, σύμφωνα με την οποία υποστηρίζεται ότι το κράτος δεν υποχρεούται να παρέχει δωρεάν εκπαίδευση για όλο το βίο των εκπαιδευόμενων παρά μόνο για τις σχολικές ηλικίες. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση όμως εξ’ορισμού βρίσκεται εκτός των σχολικών ηλικιών.
Σε παλαιότερες δηλώσεις του όμως ο πρώην πρόεδρος της Δ.Ε. κ.Σιαφαρίκας ανέφερε ότι το ετήσιο κόστος λειτουργίας του ΕΑΠ είναι 25 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 20 εκατ. παρέχονται από τους φοιτητές και τα 5 εκατ. από το κράτος. Άρα οι φοιτητές επιφορτίζονται με το κόστος λειτουργίας του ιδρύματος, αντί αυτά να καλύπτονται από τον κρατικό προϋπολογισμό και από τα ευρωπαϊκά προγράμματα όπως ορίζει ο ιδρυτικός νόμος του ΕΑΠ 2552/1997.
Έτσι κάθε φοιτητής καταβάλει για το πτυχίο του συνολικά 8.400 ευρώ, (700 ευρώ για κάθε μία θεματική ενότητα από τις 12 που αποτελούν ένα προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών, 850 για κάθε Θ.Ε. μεταπτυχιακού). Οι 8.400 ευρώ όμως προφανώς δεν αρκούν , οπότε κάθε φοιτητής πρέπει να πληρώνει ο ίδιος για τα ταχυδρομικά έξοδα όταν επιθυμεί να δανειστεί κάποιο βιβλίο από τη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου. Ακόμα μία διάκριση που γίνεται εις βάρος των φοιτητών του Ελληνικού ΑΝοιχτού Πανεπιστημιου αποτελεί η μη παροχή έκπτωσης στα μέσα μαζικής μεταφοράς, η οποία ισχύει για όλους τους φοιτητές των Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. της χώρας. Το ποσό των διδάκτρων ορίστηκε δια βοής από τα μέλη της πρώτης Διοικούσας Επιτροπής, χωρίς να έχει γίνει αναλογιστική μελέτη, ενώ από την έναρξη της λειτουργίας του μέχρι σήμερα έχουν αυξηθεί κατά περίπου 65%. Επίσης, τα δίδακτρα του καθ’ όλα δημόσιου ιδρύματος ΕΑΠ δεν εκπίπτουν από την εφορία όπως συμβαίνει με τα δίδακτρα κάθε ιδιωτικού μεταλυκειακού κέντρου.
Μια ακόμα εξίσου σημαντική καινοτομία του Ε.Α.Π. είναι το καθεστώς διοίκησης που το διέπει, αφού αντί για Σύγκλητο εκλεγμένων ακαδημαϊκών, το ΕΑΠ διοικείται από την Διοικούσα Επιτροπή, ένα προσωρινό όργανο τα μέλη του οποίου διορίζονται κατευθείαν από τον υπουργό Παιδείας, και το οποίο έχει παρατείνει τη λειτουργία του από την έναρξη λειτουργίας του Ε.Α.Π μέχρι σήμερα. Τα μέλη του Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού (ΔΕΠ, οι μόνιμοι δηλαδή), τα μέλη Συνεργαζόμενου Επιστημονικού Προσωπικού (ΣΕΠ, οι συμβασιούχοι) και οι φοιτητικοί σύλλογοι ζητούν τη συγκρότηση Συγκλήτου και καταγγέλλουν ότι δεν νοείται η μεγαλύτερη μερίδα των διδασκόντων στο Ε.Α.Π. να μη συμμετέχει πουθενά θεσμικά ενώ οι εκλεκτοί της κάθε κυβέρνησης καταλαμβάνουν το Πανεπιστήμιο απαξιώνοντας το ρόλο και το έργο του.
Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009
Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009
Πέμπτη 14 Μαΐου 2009
και αφού λοιπόν δεν φοβόμουν πια άνοιξα πανιά και έβαλα πλώρη για νέους κόσμους. στα κατάρτια πάνω έβαλα ναύτες ικανούς, λοστρόμους γεμάτους δύναμη στα ματιά πυγμή στο σώμα και ποδιά σαν ξύλο μάγειρας μου είναι από τους πιο πεπειραμένους σ ολόκληρη την πλάση, τρελός γευσηγνωστης σας λέω! έχω και ορχήστρα πάνω στο καράβι μου βιεννέζικα βιολιά τραγουδιστές ραπ την Καπερναούμ πιανα από την μπελαλια κλαρίνα από την δέκατη και τρομπέτες φυσικά ραπ την γαλατινη! και για να ζηλέψετε λίγο ακόμα σας πληροφορώ πως στο ταξίδι μου αυτό έχω διαλέξει από διαφορές χώρες πανέμορφες γυναίκες. έχουμε και λεμέ γυναίκες από το καιρο και την Υεμένη από την ακτή του βλαβιδοστοκ κρυστάλλινα κορίτσια, γυναικάρες όλο μελί απόo την τεσλαφιξ κορμιά μπουκιά και συχώριο από την ντραβουντατστα κούκλες και κούκλες ευαίσθητες ρομαντικές και ζόρικες γυναίκες έτοιμες να γιατρέψουν την κάθε πληγή του σκληρά εργαζομένου πληρώματος.
Διαβάστε περισσότερα
Διαβάστε περισσότερα
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ 2ης ΔΙΕΘΝΗΣ ΓΥΜΝΗΣ ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΙΑΣ
Τι είναι το WORLD NAKED BIKE RIDE (WNBR) Διεθνής Γυμνή Ποδηλατοδρομία ;
Το World Naked Bike Ride είναι ένα διεθνές κίνημα που ξεκίνησε από το Βανκούβερ του Καναδά και διοργανώνει σε ετήσια βάση Γυμνές Ποδηλατοδρομίες για την προώθηση του ΠΟΔΗΛΑΤΟΥ και την ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ. To 2008 διοργανώθηκαν σε 73 πόλεις σε όλο τον κόσμο. Στη Θεσσαλονίκη στις 27 Ιουνίου 2008, διοργανώθηκε για πρώτη φορά στην ΕΛΛΑΔΑ.
Η συμμετοχή της Θεσσαλονίκης είναι επιβεβλημένη, διότι η έλλειψη περιβαλλοντικής πολιτικής, την έχει οδηγήσει στο να είναι η πιο μολυσμένη σε μικρό-σωματίδια πόλη στην Ευρώπη.
Η ποδηλατοδρομία έχει ειρηνικό και καλλιτεχνικό χαρακτήρα. Ζωγραφισμένα σώματα, στολισμένα ποδήλατα, χρώματα και μουσικές θα είναι τα όπλα μας για να διεκδικήσουμε ολοένα και φιλικότερες προς τα ποδήλατα πόλεις.
Γιατί ΠΟΔΗΛΑΤΟ;• ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ Γιατί συμβάλλουμε στην προστασία του περιβάλλοντος.• ΥΓΕΙΑ Γιατί ασκούμαστε καταπολεμώντας την καθιστική ζωή, που ευθύνεται για τα ολοένα αυξανόμενα προβλήματα υγείας και την τάση παχυσαρκίας του σύγχρονου Έλληνα.• ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΟ Γιατί έχουμε βαρεθεί το καυσαέριο, τις κόρνες, τα νεύρα και τον χαμένο χρόνο σε ατελείωτες ουρές αυτοκινήτων και στο κυνήγι αναζήτησης στάθμευσης.•
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Γιατί κάνουμε καλό στην τσέπη μας και απεξαρτόμαστε από την αλόγιστη χρήση του πετρελαίου.• ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ Γιατί όταν πήγαμε στο Άμστερνταμ, στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στη Στοκχόλμη, στο Στρασβούργο μας άρεσαν τα απελευθερωμένα πεζοδρόμια, οι πλατείες και οι ποδηλατοδρόμοι, και αναρωτηθήκαμε γιατί να μην κυκλοφορούμε έτσι και στην Ελλάδα.Τι ΘΕΛΟΥΜΕ;• Κατασκευή δικτύου ποδηλατοδρόμων.• Ευνοϊκές ρυθμίσεις στον Κ.Ο.Κ για την διευκόλυνση κυκλοφορίας του ποδηλάτου.• Δημιουργία σταθμών ενοικίασης ποδηλάτων σε όλη την πόλη.• Δημιουργία ειδικών σημείων στάθμευσης ποδηλάτων.• Μεταφορά ποδηλάτων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και στο υπό κατασκευή ΜΕΤΡΟ με ειδικό βαγόνι.• Εκπαιδευτικά προγράμματα για τη διάδοση της χρήσης ποδηλάτου.• Οικονομικά κίνητρα για τη χρήση ποδηλάτου.
Γιατί ΓΥΜΝΟΙ;• Αντιμετωπίζουμε την κίνηση των αυτοκινήτων με τα γυμνά μας κορμιά σαν τον καλύτερο τρόπο για να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια μας και εκθέτοντας την τρωτότητα που αντιμετωπίζεται από τους ποδηλάτες και τους πεζούς στους δρόμους μας καθώς και στις αρνητικές συνέπειες που όλοι αντιμετωπίζουμε εξαιτίας της εξάρτησης από το πετρέλαιο και των άλλων μορφών μη ανανεώσιμης ενέργειας.• Γιατί έχει αντιστραφεί η έννοια της αξιοπρέπειας και πλέον θεωρούμε το γυμνό σώμα αναξιοπρεπές και τον οδηγό του αυτοκινήτου αξιοπρεπή.• Γιατί το σώμα μας είναι ό, τι πιο φυσικό έχουμε και είναι σίγουρα πιο όμορφο από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων μας.• Γιατί θέλουμε να αφυπνίσουμε τόσο τους πολίτες για τη χρήση του ποδηλάτου ως Μέσο Μεταφοράς, όσο και την πολιτεία για την δημιουργία έργων υποδομής. Μόνο ΓΥΜΝΟΙ;Ελάτε όσο γυμνοί τολμάτε, όπως σας γέννησε η μητέρα φύση, με body-painting ή φυσική διακόσμηση και επειδή κανείς δεν είναι τέλειος, το τέλειο σώμα δεν είναι υποχρεωτικό.
ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥ; Η 2η ΔΙΕΘΝΗΣ ΓΥΜΝΗ ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΙΑ θα πραγματοποιηθεί την ΠΕΜΠΤΗ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2009 στις 20.00 το απόγευμα.
Η ώρα συγκέντρωσης και προετοιμασίας θα είναι λίγες ώρες πριν, σε μέρος που θα ανακοινωθεί στα μέλη του http://www.worldnakedbikeride.gr/
Το World Naked Bike Ride είναι ένα διεθνές κίνημα που ξεκίνησε από το Βανκούβερ του Καναδά και διοργανώνει σε ετήσια βάση Γυμνές Ποδηλατοδρομίες για την προώθηση του ΠΟΔΗΛΑΤΟΥ και την ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ. To 2008 διοργανώθηκαν σε 73 πόλεις σε όλο τον κόσμο. Στη Θεσσαλονίκη στις 27 Ιουνίου 2008, διοργανώθηκε για πρώτη φορά στην ΕΛΛΑΔΑ.
Η συμμετοχή της Θεσσαλονίκης είναι επιβεβλημένη, διότι η έλλειψη περιβαλλοντικής πολιτικής, την έχει οδηγήσει στο να είναι η πιο μολυσμένη σε μικρό-σωματίδια πόλη στην Ευρώπη.
Η ποδηλατοδρομία έχει ειρηνικό και καλλιτεχνικό χαρακτήρα. Ζωγραφισμένα σώματα, στολισμένα ποδήλατα, χρώματα και μουσικές θα είναι τα όπλα μας για να διεκδικήσουμε ολοένα και φιλικότερες προς τα ποδήλατα πόλεις.
Γιατί ΠΟΔΗΛΑΤΟ;• ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ Γιατί συμβάλλουμε στην προστασία του περιβάλλοντος.• ΥΓΕΙΑ Γιατί ασκούμαστε καταπολεμώντας την καθιστική ζωή, που ευθύνεται για τα ολοένα αυξανόμενα προβλήματα υγείας και την τάση παχυσαρκίας του σύγχρονου Έλληνα.• ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΟ Γιατί έχουμε βαρεθεί το καυσαέριο, τις κόρνες, τα νεύρα και τον χαμένο χρόνο σε ατελείωτες ουρές αυτοκινήτων και στο κυνήγι αναζήτησης στάθμευσης.•
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Γιατί κάνουμε καλό στην τσέπη μας και απεξαρτόμαστε από την αλόγιστη χρήση του πετρελαίου.• ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ Γιατί όταν πήγαμε στο Άμστερνταμ, στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στη Στοκχόλμη, στο Στρασβούργο μας άρεσαν τα απελευθερωμένα πεζοδρόμια, οι πλατείες και οι ποδηλατοδρόμοι, και αναρωτηθήκαμε γιατί να μην κυκλοφορούμε έτσι και στην Ελλάδα.Τι ΘΕΛΟΥΜΕ;• Κατασκευή δικτύου ποδηλατοδρόμων.• Ευνοϊκές ρυθμίσεις στον Κ.Ο.Κ για την διευκόλυνση κυκλοφορίας του ποδηλάτου.• Δημιουργία σταθμών ενοικίασης ποδηλάτων σε όλη την πόλη.• Δημιουργία ειδικών σημείων στάθμευσης ποδηλάτων.• Μεταφορά ποδηλάτων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και στο υπό κατασκευή ΜΕΤΡΟ με ειδικό βαγόνι.• Εκπαιδευτικά προγράμματα για τη διάδοση της χρήσης ποδηλάτου.• Οικονομικά κίνητρα για τη χρήση ποδηλάτου.Γιατί ΓΥΜΝΟΙ;• Αντιμετωπίζουμε την κίνηση των αυτοκινήτων με τα γυμνά μας κορμιά σαν τον καλύτερο τρόπο για να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια μας και εκθέτοντας την τρωτότητα που αντιμετωπίζεται από τους ποδηλάτες και τους πεζούς στους δρόμους μας καθώς και στις αρνητικές συνέπειες που όλοι αντιμετωπίζουμε εξαιτίας της εξάρτησης από το πετρέλαιο και των άλλων μορφών μη ανανεώσιμης ενέργειας.• Γιατί έχει αντιστραφεί η έννοια της αξιοπρέπειας και πλέον θεωρούμε το γυμνό σώμα αναξιοπρεπές και τον οδηγό του αυτοκινήτου αξιοπρεπή.• Γιατί το σώμα μας είναι ό, τι πιο φυσικό έχουμε και είναι σίγουρα πιο όμορφο από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων μας.• Γιατί θέλουμε να αφυπνίσουμε τόσο τους πολίτες για τη χρήση του ποδηλάτου ως Μέσο Μεταφοράς, όσο και την πολιτεία για την δημιουργία έργων υποδομής. Μόνο ΓΥΜΝΟΙ;Ελάτε όσο γυμνοί τολμάτε, όπως σας γέννησε η μητέρα φύση, με body-painting ή φυσική διακόσμηση και επειδή κανείς δεν είναι τέλειος, το τέλειο σώμα δεν είναι υποχρεωτικό.
ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥ; Η 2η ΔΙΕΘΝΗΣ ΓΥΜΝΗ ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΙΑ θα πραγματοποιηθεί την ΠΕΜΠΤΗ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2009 στις 20.00 το απόγευμα.
Η ώρα συγκέντρωσης και προετοιμασίας θα είναι λίγες ώρες πριν, σε μέρος που θα ανακοινωθεί στα μέλη του http://www.worldnakedbikeride.gr/
Τρίτη 28 Απριλίου 2009
Κινητοποιήσεις ποδηλατών με φαντασία
Πανελλαδική Ποδηλατοδρομία διοργανώνεται την Κυριακή 10 Μαΐου, με αίτημα τη δημιουργία ποδηλατοδρόμων, την ελεύθερη είσοδο στα ΜΜΜ και την παροχή κινήτρων για καθημερινή και ασφαλέστερη χρήση του ποδηλάτου. O γραφίστας και ποδηλάτης Στέφανος Σκουρβουλιανάκης, σχεδίασε για την εκστρατεία ευφάνταστες αφίσες, συνδέοντας με χιούμορ τις πόλεις με την εικόνα του ποδηλάτου.Εμπνευσμένος από την επικαιρότητα, ο Στέφανος - γνωστός και ως Μπιν Ποδη-Λάντεν στους κύκλους των ποδηλατών - σχεδίασε την αφίσα του Κορυδαλλού, απεικονίζοντας έναν ποδηλάτη που αποδρά από την κυκλοφορία, δεμένος με σκοινί από ελικόπτερο. Στην αντίστοιχη αφίσα της πρωτεύουσας, η εικόνα ενός ποδηλάτου έχει τυπωθεί σε ένα ρολό χαρτιού υγείας, επισημαίνοντας την κοινή τους κατάληξη. Για την Καρδίτσα, πάλι, η οποία θεωρείται ποδηλατικός παράδεισος, το ποδήλατο λειτουργεί ως φύλλο συκής για τους πρωτόπλαστους. Στα Ιωάννινα, ο Αλή Πασάς αναπαύεται σε ρυμουλκούμενο ποδήλατο και στο Ηράκλειο, ο πρίγκιπας των κρίνων καμαρώνει για το ποδήλατό του. Στη Λάρισα, τα τρακτέρ έχουν την τιμητική τους στην αφίσα της πόλης, οι ρόδες των οποίων χρησιμοποιούνται για να απεικονίσουν τις αντίστοιχες των ποδηλάτων. Ποδήλατο-λιοτρίβι για την Καλαμάτα, «ποδέλατο» για το Καρπενήσι, ποδήλατ-άγκυρα για τον Πειραιά, ποδήλατο που σπρώχνει την αρχαία Αργώ στο Βόλο, ποδήλατο που σκεπάζει που σκεπάζει με άχνη ζάχαρη την μπογάτσα για τις Σέρρες... Οι ακτίνες του Ήλιου της Βεργίνας αντικαθιστούν τις ακτίνες του δισκοβραχίονα του ποδηλάτου της Θεσσαλονίκης, ενώ στην Κομοτηνή, το ποδήλατο δανείζεται στοιχεία από το Μουσείο Καλαθοπλεκτικής της πόλης. Στη Φλώρινα, το ποδήλατο συνοδεύεται από έναν πελεκάνο, στη Μυτιλήνη από το παραθαλάσσιο ουζάκι, στη Δράμα τα καρεδάκια του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκος και στο Ναύπλιο τη νυχτερινή ενατένιση της Σελήνης με φόντο το Μπούρτζι. To καρναβάλι της Πάτρας εμπνέει την αφίσα της πόλης, όπου ένα διπλό ποδήλατο έχει μετασκευαστεί σε άρμα. Συμβολίζοντας τη γεωγραφικής της θέσης, ως η νοτιότερη πόλη της Ελλάδας, η αφίσα της Ιεράπετρας απεικονίζει ένα ποδήλατο-ανεμοδείκτη που δείχνει το Νότο. Η αφίσα της Σπάρτης είναι εμπνευσμένη από το κόμικ «300» του Φρανκ Μίλερ, με τον γκαζιάρη «ΙΧλή» να στέλνεται στον Καιάδα για να βρει βενζίνη και πάρκινγκ. Ο Στέφανος Σκουρβουλιανάκης σχεδίασε και μια πανελλαδική αφίσα, στην οποία ένας ποδηλάτης έχει αντικαταστήσει το σταυρό από την ελληνική σημαία. Στην υποσημείωση αναφέρεται: «Ο Ποδηλάτης κι ο Σταυρός / είναι το ίδιο πράγμα / για να’ μαι σώος κι αβλαβής / κάνω Θεέ μου τάμα...». Πηγή: «Ελευθεροτυπία» <
Παρασκευή 10 Απριλίου 2009
Ανοιχτή επιστολή
του πατέρα του κρατούμενου Ηλία Νικολάου
Στις 13/1/2009 πρώτες πρωινές ώρες, συλλαμβάνεται ο γιος μου, σε αρκετή απόσταση από τα γραφεία της δημοτικής αστυνομίας, ως ύποπτος για εμπρησμό στην είσοδο του κτηρίου.
Ξυλοκοπείται άγρια, προσάγεται στη ΓΑΔΘ κάτω από βάρβαρη συμπεριφορά των διωκτικών αρχών, έχοντας πέραν των άλλων και δύο κατάγματα στο αριστερό του χέρι, όπου του τοποθετείται γύψος. «Γλίστρησε κατά την καταδίωξη» θα δηλώσουν οι διωκτικές αρχές. Πώς να μην τους πιστέψουμε, πώς να μην είναι όπως τα λένε; Έτσι είχε γλιστρήσει και ο φοιτητής με τη ζαρντινιέρα…
Σύνηθες φαινόμενο. Όπως πιστέψαμε πριν λίγο καιρό ότι ο αστυνομικός επέστρεψε επειδή κινδύνεψε από ένα 15χρονο αγόρι (Αλέξη) και αναγκάσθηκε να πυροβολήσει για να προστατευθεί. Εξοστρακισμός θα πει το σύστημα. Τους πιστέψαμε και πάλι!!!
Την ίδια μέρα της Τρίτης 13/1/2009 εκτυλίσσεται το «θέατρο του παραλόγου». Είκοσι και πλέον αστυνομικοί της ασφάλειας εισβάλλουν στο σπίτι του γιου μου στην Θεσσαλονίκη και ποδοπατούν όποιο βιβλίο βρίσκουν στο γραφείο του. Εισβάλλουν στο εστιατόριο όπου εργάζεται, αδειάζουν τα ράφια της κουζίνας, τρομοκρατούν τους πελάτες που επέλεξαν το συγκεκριμένο μαγαζί για φαγητό.
Λίγη ώρα αργότερα άλλοι τόσοι αστυνομικοί της ασφάλειας έρχονται στο σπίτι μου στην Κοζάνη. Με βρίσκουν τυχαία στο γκαράζ του αυτοκινήτου και χωρίς καν να πουν ποιοι είναι, ποιος τους στέλνει, για ποιο λόγο ήρθαν, αρπάζουν τα κλειδιά του αυτοκινήτου από τα χέρια μου και το κάνουν φύλλο και φτερό. Ύστερα με πάνε σηκωτό μέσα στο σπίτι μου, όπου ο έλεγχος συνεχίζεται χωρίς κανένας να δώσει μια εξήγηση ούτε σε μένα, ούτε στην γυναίκα μου.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας οι ίδιοι αστυνομικοί εισβάλλουν στο πατρικό μου σπίτι στο χωριό (είκοσι χιλιόμετρα από την πόλη), όπου διαμένει μόνη της, η ηλικίας 83 χρονών μητέρα μου. Βλέπετε λίγη ώρα πριν ενώ βρισκόταν στο σπίτι μου στην Κοζάνη, μου ζητούσαν επίμονα να τους ακολουθήσω στο χωριό. Αρνήθηκα λέγοντας τους, ότι το σπίτι στο χωριό είναι της μάνας μου. Εκεί αφού μίλησε κάποιος τηλεφωνικά μπροστά μου με κάποιον ανώτερο, μου είπαν χαρακτηριστικά.
«Αφού το σπίτι στο χωριό δεν είναι δικό σου τότε δεν θα πάμε».
Πάλι τους πιστέψαμε !!!
Αφηνιασμένοι έψαχναν παντού μπας και εντοπίσουν το παραμικρό και «δέσει το πράγμα», σε μια κακοφτιαγμένη αστυνομική ιστορία.
Τα αποτελέσματα της έρευνας ? ΕΥΡΗΜΑΤΑ Τ Ι Π Ο Τ Α.
Το βράδυ της ίδιας μέρας ο γιος μου οδηγείται κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας (!) στην ανακρίτρια όπου παίρνει 48ωρη προθεσμία να απολογηθεί. Την Πέμπτη το μεσημέρι απολογείται στην ανακρίτρια. Η εικόνα των διωκτικών αρχών έξω από τα γραφεία ανακριτή και εισαγγελέα, εικόνα έντονης βαρβαρότητας. Αστυνομικοί έχουν περικυκλώσει τον γιο μου και το δικηγόρο του, ενώ δεκαπέντε και πλέον άνδρες των ΜΑΤ, με πανοπλίες, ασπίδες, δημιουργούν ασφυκτικό κλοιό ανάμεσα στο γιο μου, στο δικηγόρο του από την μια και σε μένα, τη μάνα του, τον αδελφό του, την κοπέλα του και τη θεία του από την άλλη. Οι ασπίδες των ΜΑΤ είναι καρφωμένες στα πρόσωπα μας.
Στόχος ? Να μη μπορούμε να βλέπουμε έστω από μακριά το παιδί μας. Ίσως έτσι προστάτευαν τη χώρα, τη δημοκρατία από εξωτερικό κίνδυνο (ασύμμετρη απειλή;).
Η δημοκρατία σε όλο της το μεγαλείο.
Ούτε το κλάμα, ούτε τα λόγια της μάνας του γιου μου, «Σας παρακαλώ αφήστε με τουλάχιστον να βλέπω το παιδί μου έστω από μακριά», δεν τους συγκίνησε.
Η απόλυτη τάξη στο αποκορύφωμα της !!!!
Ε Λ Ε Ο Σ!
Το κατηγορητήριο ?
Δύο (2) πλημμελήματα και ένα (1) κακούργημα. Μόνη μαρτυρία, η κατάθεση ενός αστυνομικού.
«Μαρτυρίες καρμπόν από ΜΑΤατζήδες », θα γράψει γενικά η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία σε άρθρο της, τρεις μέρες αργότερα στις 18/1/2009. Αναφέρει χαρακτηριστικά.
« Συλλήψεις στο σωρό έκανε η ΕΛ.ΑΣ, ενώ δεκάδες συλληφθέντες παραπέμπονται με μόνο στοιχείο έ ω λ ε ς κ α τ α θ έ σ ε ι ς α σ τ υ ν ο μ ι κ ώ ν. Ωστόσο τις περισσότερες φορές οι κατηγορίες της ΕΛ.ΑΣ καταρρέουν. Οι μαρτυρίες των αστυνομικών αποδεικνύονται δ ι κ α σ τ ι κ ά α ν α ξ ι ό π ι σ τ ε ς ».
Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι οι προφυλακίσεις συνεχίζονται και τα παιδιά παραμένουν φυλακισμένα.
Ο γιος μου αρνείται επίμονα τις κατηγορίες. Αρνείται τα πάντα, όπως και την υποτιθέμενη «επ’ αυτοφώρω σύλληψη του ». Απλά γιατί είχε μεταφέρει έναν συνάδελφό του στο σπίτι του στην περιοχή μετά τη δουλειά και δεν έχει καμιά σχέση με το γεγονός.
Παρ’ όλα αυτά όμως κρίνεται προφυλακιστέος.
Οι αστυνομικοί της Ασφάλειας με το που ακούν την απόφαση αυτή πανηγυρίζουν μπροστά του, μπροστά μας. Πέτυχαν αυτό που ήθελαν. Την προφυλάκιση του.
Ο γιος μου οδηγείται με συνοπτικές διαδικασίες την ίδια μέρα στις φυλακές της Άμφισσας. Η οδύσσεια του γιου μου συνεχίζεται.
Σε μένα, στην οικογένεια μου, μένει Ο ΤΡΟΜΟΣ, Ο ΘΥΜΟΣ, Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ…
Όχι για τον γιο μου. Α Ν Τ Ι Θ Ε Τ Α.
Για τις διωκτικές μας αρχές.
Για την κοινωνία μας που επιτρέπει να συμβαίνουν όλα αυτά με την απάθεια, την αδράνεια που τα αντιμετωπίζει.
Για όλους τους γονείς που τα βλέπουμε, που τα παρακολουθούμε, που τα ζούμε και παρ’ όλα αυτά μας δέρνει η «απάθεια του καναπέ».
Για όλους εμάς, τη γενιά μας, τους «βολεμένους της καθημερινότητας ».
Για μένα που επέλεξα τα τελευταία χρόνια να παρακολουθώ όλα αυτά και να τα σχολιάζω από μακριά και αφ’ υψηλού.
Για μένα που από τα δεκαοκτώ μου χρόνια φοιτητής, επέλεξα, εντάχθηκα, αγωνίστηκα, με όλες μου τις δυνάμεις σε έναν πολιτικό χώρο, ο οποίος πρότεινε, ψήφισε και πρώτος εφάρμοσε τον αντιτρομοκρατικό νόμο (τρομονόμο), όχι για τους πραγματικούς τρομοκράτες, αλλά για τους νέους, τους μαθητές, τους φοιτητές, τα παιδιά μας, για όλα τα παιδιά. Που ακόμα και σήμερα, διστάζει πολιτικά να αναγνωρίσει ότι έκανε λάθος.
Για τα μέσα ενημέρωσης που σε μια σύμπλευση με την κυβερνητική αντίληψη, βλέπουν στην καθημερινότητα μόνο «κουκουλοφόρους», «ταραξίες», «κατεστραμμένες περιουσίες».
Για την σημερινή πολιτεία που δεν «ακούει», αγανακτεί και αντιδρά παράνομα, βάρβαρα, επειδή υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα στην κοινωνία μας, που δεν συμβιβάζονται, διαμαρτύρονται με όλη αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια.
Από την άλλη μεριά, νιώθω περήφανος για τον γιο μου που είναι σήμερα προφυλακισμένος με ένα ψεύτικο, στημένο, φτιαγμένο στα μέτρα των διωκτικών αρχών κατηγορητήριο.
Γ Ι Α Τ Ι ?
Γιατί απλά διαμαρτύρεται.
Γιατί νοιάζεται.
Γιατί έχει άποψη, την οποία και κοινοποιεί.
Γιατί διεκδικεί την δική του καθημερινότητα.
Γιατί δεν συμβιβάζεται με τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας.
Γιατί βιώνει όπως όλοι μας, την οικονομική κρίση σε συνθήκες αστυνομικής, πολιτικής, οικονομικής και θρησκευτικής διαφθοράς και απορρίπτει όπως οι περισσότεροι νέοι τον «εφιάλτη του φρικτού μέλλοντος».
Γιατί απλά είναι Α ν α ρ χ ι κ ό ς και θέλουν να πλήξουν τον ιδεολογικό και πολιτικό του χώρο.
Ότι δεν πέτυχε η αστυνομία με την ενεργοποίηση του καθεστώτος ομηρίας που βρισκόταν για ένα (1) χρόνο ο γιος μου, μαζί με άλλους δύο φίλους του, μετά το απίστευτο διογκωμένο κατηγορητήριο που έστησαν και τότε οι διωκτικές αρχές, επεδίωξαν και το κατάφεραν τώρα, στέλνοντας τον στην φυλακή. Έτσι εκδικητικά. Γι αυτό και πανηγυρίζουν.
Η χώρα μας μαστίζεται καθημερινά από κάθε είδους σκάνδαλα και είναι όλοι τους σήμερα ελεύθεροι. Άλλοι φορτωμένοι με ένα σωρό σκάνδαλα στην πλάτη τους, αρνούνται ακόμα και να παρουσιαστούν στην δικαιοσύνη για να απολογηθούν, προκαλώντας έτσι την κοινωνία μας. Όμως δεν τους αγγίζει, δεν τους πειράζει κανείς.
Τους προφυλάσσει το ίδιο το σύστημα.
Δυστυχώς η ασφάλεια, οι διωκτικές αρχές, στην προσπάθεια τους να κάνουν τους πολίτες κάθε πόλης να νοιώθουν ασφαλείς, κατασκευάζουν ενόχους, στερώντας σήμερα από μένα, από την γυναίκα μου και από πολλούς άλλους γονείς τα παιδιά μας.
Φ Τ Α Ν Ε Ι Π Ι Α!
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΟ ΜΑΣ!
Νικόλαος Νικολάου, Κοζάνη
Στις 13/1/2009 πρώτες πρωινές ώρες, συλλαμβάνεται ο γιος μου, σε αρκετή απόσταση από τα γραφεία της δημοτικής αστυνομίας, ως ύποπτος για εμπρησμό στην είσοδο του κτηρίου.
Ξυλοκοπείται άγρια, προσάγεται στη ΓΑΔΘ κάτω από βάρβαρη συμπεριφορά των διωκτικών αρχών, έχοντας πέραν των άλλων και δύο κατάγματα στο αριστερό του χέρι, όπου του τοποθετείται γύψος. «Γλίστρησε κατά την καταδίωξη» θα δηλώσουν οι διωκτικές αρχές. Πώς να μην τους πιστέψουμε, πώς να μην είναι όπως τα λένε; Έτσι είχε γλιστρήσει και ο φοιτητής με τη ζαρντινιέρα…
Σύνηθες φαινόμενο. Όπως πιστέψαμε πριν λίγο καιρό ότι ο αστυνομικός επέστρεψε επειδή κινδύνεψε από ένα 15χρονο αγόρι (Αλέξη) και αναγκάσθηκε να πυροβολήσει για να προστατευθεί. Εξοστρακισμός θα πει το σύστημα. Τους πιστέψαμε και πάλι!!!
Την ίδια μέρα της Τρίτης 13/1/2009 εκτυλίσσεται το «θέατρο του παραλόγου». Είκοσι και πλέον αστυνομικοί της ασφάλειας εισβάλλουν στο σπίτι του γιου μου στην Θεσσαλονίκη και ποδοπατούν όποιο βιβλίο βρίσκουν στο γραφείο του. Εισβάλλουν στο εστιατόριο όπου εργάζεται, αδειάζουν τα ράφια της κουζίνας, τρομοκρατούν τους πελάτες που επέλεξαν το συγκεκριμένο μαγαζί για φαγητό.
Λίγη ώρα αργότερα άλλοι τόσοι αστυνομικοί της ασφάλειας έρχονται στο σπίτι μου στην Κοζάνη. Με βρίσκουν τυχαία στο γκαράζ του αυτοκινήτου και χωρίς καν να πουν ποιοι είναι, ποιος τους στέλνει, για ποιο λόγο ήρθαν, αρπάζουν τα κλειδιά του αυτοκινήτου από τα χέρια μου και το κάνουν φύλλο και φτερό. Ύστερα με πάνε σηκωτό μέσα στο σπίτι μου, όπου ο έλεγχος συνεχίζεται χωρίς κανένας να δώσει μια εξήγηση ούτε σε μένα, ούτε στην γυναίκα μου.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας οι ίδιοι αστυνομικοί εισβάλλουν στο πατρικό μου σπίτι στο χωριό (είκοσι χιλιόμετρα από την πόλη), όπου διαμένει μόνη της, η ηλικίας 83 χρονών μητέρα μου. Βλέπετε λίγη ώρα πριν ενώ βρισκόταν στο σπίτι μου στην Κοζάνη, μου ζητούσαν επίμονα να τους ακολουθήσω στο χωριό. Αρνήθηκα λέγοντας τους, ότι το σπίτι στο χωριό είναι της μάνας μου. Εκεί αφού μίλησε κάποιος τηλεφωνικά μπροστά μου με κάποιον ανώτερο, μου είπαν χαρακτηριστικά.
«Αφού το σπίτι στο χωριό δεν είναι δικό σου τότε δεν θα πάμε».
Πάλι τους πιστέψαμε !!!
Αφηνιασμένοι έψαχναν παντού μπας και εντοπίσουν το παραμικρό και «δέσει το πράγμα», σε μια κακοφτιαγμένη αστυνομική ιστορία.
Τα αποτελέσματα της έρευνας ? ΕΥΡΗΜΑΤΑ Τ Ι Π Ο Τ Α.
Το βράδυ της ίδιας μέρας ο γιος μου οδηγείται κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας (!) στην ανακρίτρια όπου παίρνει 48ωρη προθεσμία να απολογηθεί. Την Πέμπτη το μεσημέρι απολογείται στην ανακρίτρια. Η εικόνα των διωκτικών αρχών έξω από τα γραφεία ανακριτή και εισαγγελέα, εικόνα έντονης βαρβαρότητας. Αστυνομικοί έχουν περικυκλώσει τον γιο μου και το δικηγόρο του, ενώ δεκαπέντε και πλέον άνδρες των ΜΑΤ, με πανοπλίες, ασπίδες, δημιουργούν ασφυκτικό κλοιό ανάμεσα στο γιο μου, στο δικηγόρο του από την μια και σε μένα, τη μάνα του, τον αδελφό του, την κοπέλα του και τη θεία του από την άλλη. Οι ασπίδες των ΜΑΤ είναι καρφωμένες στα πρόσωπα μας.
Στόχος ? Να μη μπορούμε να βλέπουμε έστω από μακριά το παιδί μας. Ίσως έτσι προστάτευαν τη χώρα, τη δημοκρατία από εξωτερικό κίνδυνο (ασύμμετρη απειλή;).
Η δημοκρατία σε όλο της το μεγαλείο.
Ούτε το κλάμα, ούτε τα λόγια της μάνας του γιου μου, «Σας παρακαλώ αφήστε με τουλάχιστον να βλέπω το παιδί μου έστω από μακριά», δεν τους συγκίνησε.
Η απόλυτη τάξη στο αποκορύφωμα της !!!!
Ε Λ Ε Ο Σ!
Το κατηγορητήριο ?
Δύο (2) πλημμελήματα και ένα (1) κακούργημα. Μόνη μαρτυρία, η κατάθεση ενός αστυνομικού.
«Μαρτυρίες καρμπόν από ΜΑΤατζήδες », θα γράψει γενικά η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία σε άρθρο της, τρεις μέρες αργότερα στις 18/1/2009. Αναφέρει χαρακτηριστικά.
« Συλλήψεις στο σωρό έκανε η ΕΛ.ΑΣ, ενώ δεκάδες συλληφθέντες παραπέμπονται με μόνο στοιχείο έ ω λ ε ς κ α τ α θ έ σ ε ι ς α σ τ υ ν ο μ ι κ ώ ν. Ωστόσο τις περισσότερες φορές οι κατηγορίες της ΕΛ.ΑΣ καταρρέουν. Οι μαρτυρίες των αστυνομικών αποδεικνύονται δ ι κ α σ τ ι κ ά α ν α ξ ι ό π ι σ τ ε ς ».
Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι οι προφυλακίσεις συνεχίζονται και τα παιδιά παραμένουν φυλακισμένα.
Ο γιος μου αρνείται επίμονα τις κατηγορίες. Αρνείται τα πάντα, όπως και την υποτιθέμενη «επ’ αυτοφώρω σύλληψη του ». Απλά γιατί είχε μεταφέρει έναν συνάδελφό του στο σπίτι του στην περιοχή μετά τη δουλειά και δεν έχει καμιά σχέση με το γεγονός.
Παρ’ όλα αυτά όμως κρίνεται προφυλακιστέος.
Οι αστυνομικοί της Ασφάλειας με το που ακούν την απόφαση αυτή πανηγυρίζουν μπροστά του, μπροστά μας. Πέτυχαν αυτό που ήθελαν. Την προφυλάκιση του.
Ο γιος μου οδηγείται με συνοπτικές διαδικασίες την ίδια μέρα στις φυλακές της Άμφισσας. Η οδύσσεια του γιου μου συνεχίζεται.
Σε μένα, στην οικογένεια μου, μένει Ο ΤΡΟΜΟΣ, Ο ΘΥΜΟΣ, Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ…
Όχι για τον γιο μου. Α Ν Τ Ι Θ Ε Τ Α.
Για τις διωκτικές μας αρχές.
Για την κοινωνία μας που επιτρέπει να συμβαίνουν όλα αυτά με την απάθεια, την αδράνεια που τα αντιμετωπίζει.
Για όλους τους γονείς που τα βλέπουμε, που τα παρακολουθούμε, που τα ζούμε και παρ’ όλα αυτά μας δέρνει η «απάθεια του καναπέ».
Για όλους εμάς, τη γενιά μας, τους «βολεμένους της καθημερινότητας ».
Για μένα που επέλεξα τα τελευταία χρόνια να παρακολουθώ όλα αυτά και να τα σχολιάζω από μακριά και αφ’ υψηλού.
Για μένα που από τα δεκαοκτώ μου χρόνια φοιτητής, επέλεξα, εντάχθηκα, αγωνίστηκα, με όλες μου τις δυνάμεις σε έναν πολιτικό χώρο, ο οποίος πρότεινε, ψήφισε και πρώτος εφάρμοσε τον αντιτρομοκρατικό νόμο (τρομονόμο), όχι για τους πραγματικούς τρομοκράτες, αλλά για τους νέους, τους μαθητές, τους φοιτητές, τα παιδιά μας, για όλα τα παιδιά. Που ακόμα και σήμερα, διστάζει πολιτικά να αναγνωρίσει ότι έκανε λάθος.
Για τα μέσα ενημέρωσης που σε μια σύμπλευση με την κυβερνητική αντίληψη, βλέπουν στην καθημερινότητα μόνο «κουκουλοφόρους», «ταραξίες», «κατεστραμμένες περιουσίες».
Για την σημερινή πολιτεία που δεν «ακούει», αγανακτεί και αντιδρά παράνομα, βάρβαρα, επειδή υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα στην κοινωνία μας, που δεν συμβιβάζονται, διαμαρτύρονται με όλη αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια.
Από την άλλη μεριά, νιώθω περήφανος για τον γιο μου που είναι σήμερα προφυλακισμένος με ένα ψεύτικο, στημένο, φτιαγμένο στα μέτρα των διωκτικών αρχών κατηγορητήριο.
Γ Ι Α Τ Ι ?
Γιατί απλά διαμαρτύρεται.
Γιατί νοιάζεται.
Γιατί έχει άποψη, την οποία και κοινοποιεί.
Γιατί διεκδικεί την δική του καθημερινότητα.
Γιατί δεν συμβιβάζεται με τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας.
Γιατί βιώνει όπως όλοι μας, την οικονομική κρίση σε συνθήκες αστυνομικής, πολιτικής, οικονομικής και θρησκευτικής διαφθοράς και απορρίπτει όπως οι περισσότεροι νέοι τον «εφιάλτη του φρικτού μέλλοντος».
Γιατί απλά είναι Α ν α ρ χ ι κ ό ς και θέλουν να πλήξουν τον ιδεολογικό και πολιτικό του χώρο.
Ότι δεν πέτυχε η αστυνομία με την ενεργοποίηση του καθεστώτος ομηρίας που βρισκόταν για ένα (1) χρόνο ο γιος μου, μαζί με άλλους δύο φίλους του, μετά το απίστευτο διογκωμένο κατηγορητήριο που έστησαν και τότε οι διωκτικές αρχές, επεδίωξαν και το κατάφεραν τώρα, στέλνοντας τον στην φυλακή. Έτσι εκδικητικά. Γι αυτό και πανηγυρίζουν.
Η χώρα μας μαστίζεται καθημερινά από κάθε είδους σκάνδαλα και είναι όλοι τους σήμερα ελεύθεροι. Άλλοι φορτωμένοι με ένα σωρό σκάνδαλα στην πλάτη τους, αρνούνται ακόμα και να παρουσιαστούν στην δικαιοσύνη για να απολογηθούν, προκαλώντας έτσι την κοινωνία μας. Όμως δεν τους αγγίζει, δεν τους πειράζει κανείς.
Τους προφυλάσσει το ίδιο το σύστημα.
Δυστυχώς η ασφάλεια, οι διωκτικές αρχές, στην προσπάθεια τους να κάνουν τους πολίτες κάθε πόλης να νοιώθουν ασφαλείς, κατασκευάζουν ενόχους, στερώντας σήμερα από μένα, από την γυναίκα μου και από πολλούς άλλους γονείς τα παιδιά μας.
Φ Τ Α Ν Ε Ι Π Ι Α!
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΟ ΜΑΣ!
Νικόλαος Νικολάου, Κοζάνη
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)