Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Δημοσιοϋπαλληλικό Ρετιρέ

Το Δημοσιοϋπαλληλικό Ρετιρέ σχηματίστηκε το 1984 από τους Ντάνη Τραγόπουλο, Αλεξάνδρα Κατσιάνη και Θανάση Χονδρό.
Δραστηριοποίηθηκε αρχικά με παραστάσεις και αργότερα με ηχογραφήσεις.


Αναμνήσεις του Κωστή Δρυγιανάκη γραμμένες το 1994, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης δέκα χρόνων από την πρώτη εμφάνιση του Δημοσιουπαλληλικού Ρετιρέ:
"Γνωριστήκαμε με το Θανάση και την Αλεξάνδρα το καλοκαίρι του 1983 στη Σχεδία, την γκαλερί που λειτουργούσαν τότε στην Εγνατία αρ. 54. Με τον Ντάνη, που έμενε στο Βόλο από το 1981 ως το 1984, εργαζόμενος στη Νομαρχία Μαγνησίας, και έπαιζε κατά καιρούς με διάφορα σχήματα σε μπαράκια της περιοχής, γνωριστήκαμε λίγους μήνες μετά. Ετσι, μεταφέρω εδώ μερικές αναμνήσεις από τις πρώτες εμφανίσεις του Ρετιρέ στο Βόλο και στη Θεσσαλονίκη, όπου είχα την τύχη να παρευρίσκομαι.
Ηχητικά Γλυπτά, Θεσσαλονίκη, Οκτώβρης 1984. Η πρώτη εμφάνιση του Δ.Υ. Ρετιρέ σε ένα γιαπί στην Τούμπα. Ο Θανάσης έπαιζε δυο casiotone έχοντας κρεμασμένα στο λαιμό του δυο κοτόπουλα (έτοιμα για μαγείρεμα), κατά τη διάρκεια μάλιστα του κομματιού έσπασε και ένα αυγό. Η Αλεξάνδρα έπαιζε τύμπανα με μια γλάστρα με φυτό στο κεφάλι της, τυλιγμένη με ένα μαντήλι σα Φαραώ και με μαύρα γυαλιά σαν αόμματη. Ο Ντάνης έπαιζε κιθάρα φορώντας τα προστατευτικά μαύρα περιβραχιόνια που φορούσαν παλιά οι υπάλληλοι γραφείου.
Η μουσική ήταν το γνωστό στυλ τριών ανθρώπων που ή δεν ξέρουν να παίζουν ή τουλάχιστον κάνουν ό,τι μπορούν για να φαίνεται πως δεν ξέρουν. Το πράγμα όμως έχει πολλά ενδιαφέροντα: το χώρο που δεν είναι ο κατεστημένος συναυλιακός χώρος, τις θεατρικές - τελετουργικές ενδυμασίες, τη στάση απέναντι στα πράγματα (ομολογουμένως θέλει αρκετό θάρρος για να βγεις να παίξεις ελεύθερο αυτοσχεδιασμό σε ένα γιαπί της Τούμπας και με τέτοια ντυσίματα). Ο κόσμος που μαζεύτηκε αντέδρασε μάλλον απορώντας: Γιατί συνέβαινε αυτό; Μουσική με την έννοια που ήξεραν δεν ήταν, ούτε έρχονταν με πτυχία και περγαμηνέςνα αποδείξει το ανώτερο της υπόθεσης. Ηταν καλό αυτό που γίνονταν μπροστά στα μάτια τους; Ηταν απλώς κάποιοι λοξοί; Αρκετός κόσμος είχε μαζευτεί μέσω του ΜΙΤ Μητρόπουλου που οργάνωνε την πράξη-στο-χώρο ΟΛΓΑ 2, στα πλαίσια της οποίας εντάσσονταν και αυτή ησυναυλία, και ως εκ τούτου ήταν σχετικά μυημένος.
Ωστόσο, και για αυτόν ακόμα τον κόσμο, πολλά από τα τεκταινόμενα ήταν συζητήσιμα: Λίγο πολύ, όλοι είχαν μάθει να θεωρούν τη μουσική (και την τέχνη γενικότερα) πεδίο - ή μάλλον τσιφλίκι - κάποιων "ειδημόνων", και εδώ αυτός ο περιορισμός είχε καταστρατηγηθεί. Δεν ήταν μόνο πως το Ρετιρέ φαινόταν να μην ξέρει να παίζει, και βέβαια έκανε ό,τι μπορούσε για να το κάνει αυτό πιο ξεκάθαρο. Ηταν επιπλέον ότι το Ρετιρέ δεν έδειχνε καν να ενδιαφέρεται για το ηχητικό μέρος του κομματιού. Αυτό που μετρούσε ήταν η παράσταση, στο δοσμένο τόπο και χρόνο, και με τη συγκεκριμένη ενδυμασία. Αυτή η διάσταση υπάρχει σε όλες τις δουλειές του Ρετιρέ μέχρι σήμερα."

Περισσότερα εδώ


1 σχόλιο:

  1. Μεγάλη μορφή ο Τραγόπουλος, πρωταγωνιστής- μια φορά κι έναν καιρό- στους χατζιδακικούς Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Καλαμάτας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή